گفتگو با پیروز زورچنگ از حاضرین در دادگاه
مرحله دوم محاکمه جمهوری اسلامی که با تلاش های جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی و قربانیان دهه شصت ( ایران تریبونال ) در لندن آغاز شده بود, در دادگاه لاهه و پس از نشستی سه روزه پایان یافت. همانطور که انتظار میرفت جمهوری اسلامی به جنایت علیه بشریت متهم و محکوم شد.
کوشش این اجتماع از زندانیان سیاسی و خانواده هایشان پس از پنج سال به ثمر نشست و میتوان حدس زد که اشک شادی در دیده هایشان نشسته است و بار سنگین مسئولیت و پاسداری از یاد عزیزان از دست رفته را بخشا بزمین گذاشته اند. بی شک این واقعه در تاریخ پر زخم مردم کشورمان ثبت خواهد شد و در شکستن سکوت مافیائی آمران و عاملان این جنایت بزرگ و بی اعتنائی جامعه بین الملل موثر خواهد افتاد. در این زمینه با یکی از شاهدان, زندانیان سیاسی سابق که در این دادگاه حضور داشته است گفتگوئی داریم.
گزارشگران: درود به شما پیروز زورچنگ گرامی و خسته نباشید!
پیروز زورچنگ:
درود من نیز بر شما عزیزانم.
گزارشگران:
این نشست کجا و چگونه صورت گرفت؟
پیروز زورچنگ:
این نشست بعنوان مرحله دوم محاکمه جمهوری اسلامی که ایران تریبونال تدارک آن را در طی پنج سال گذشته سازمان داده بود در سه روز متوالی از ۲۵ تا ۲۷ اکتبر در دادگاه لاهه واقع درکشور هلند صورت گرفت.
گزارشگران:
شرکت کنندگان در این دادگاه را چه کسانی تشکیل میدادند؟
پیروز زورچنگ:
شرکت کنندگان مربوط میشدند به خانواده قربانیان دهه شصت و جان بدر بردگان آن دهه خونین و همچنین بخشی از فعالین سیاسی عمدتاَ کمونیست خارج از کشور.
گزارشگران:
حدود نوزده نفر شهادت داده اند. آیا موازین خاصی در نظر گرفته شده بود و یا از سوی اعضای دادگاه و از میان دهها شاهد دیگر انتخاب شده بودند؟
پیروز زورچنگ:
ایران تریبونال بنا به زمان در نظر گرفته شده در مرحله اول ۸۰ شاهد را به کمیته حقیقت یاب معرفی کرده بود و در مرحله دوم نیز بر اساس برنامه این مرحله و زمان در نظر گرفته شده ۱۹ نفر را به دادگاه معرفی کرد. هیچگونه موازین خاصی در کار نبود .
گزارشگران:
ترکیب سیاسی شاهدان چگونه بود؟
پیروز زورچنگ:
ایران تریبونال تلاش کرده بود از تمامی طیفهای سیاسی، کمونیست ،غیر کمونیست وملی در ترکیب شاهدان جای داشته باشند. اغلب جریانات فعال موجود در اپوزیسیون بخصوص چپ رادیکال ایران در این ترکیب جا داشتند.
گزارشگران:
آیا نشستها و میزگردهایی نیز در حاشیه دادگاه انجام می گرفت؟ اگر پاسختان مثبت است, موضوعات مورد بحث و بررسی کدام بودند؟
پیروز زورچنگ:
میز گرد بزرگی در روز آخر قبل از اعلام نتیجه نهائی برگزار شد که عمدتاَ متمرکز بود برروند برگزاری دادگاه مردمی تریبونال و همچنین مصاحبه های بسیاری بوسیله رسانه های مختلف انجام گرفته است که قطعاَ به مرور دراختیار عموم قرار خواهند گرفت.
گزارشگران:
ارزیابی شما از نتیجه این دادگاه چیست؟
پیروز زورچنگ:
اعلام این نتیجه از جانب یک دادگاه رسمی و مستقل ومردمی آن انتظاری بود که همه معتقدین به این راهپیمائی سخت و طولانی با وجود آن همه شاهد و اسناد ارائه شده داشتند. یک دادگاه مستقل و بی غل و غش که منافع مردم را در نظر داشته باشد نمیتوانست غیر از این نتیجه دهد.
گزارشگران:
آیا جمهوری اسلامی نسبت به رای این دادگاه و بنظر شما واکنشی نشان خواهد داد؟
پیروز زورچنگ:
بی گمان جمهوری اسلامی با تمام تلاشی که کرد نتوانست مانعی در برگزاری این دادگاه ایجاد کند .معتقدم هر گونه واکنش آن به این دادگاه پتکی خواهد بود بر سر نظام کثیفش.چرا که هر تلاش او با وجود این همه اسناد موجود در این دادگاه بر ضد خود تبدیل خواهد شد.و متاسفم که در این تلاش رژیم جریاناتی هر چند محدود و کوچک با بی اخلاقی و بی مسئولیتی به بیراهه زدند و همسو وهم نوا با تلاشهای نظامی شدند که بسیار یارانشان را در قتلگاه های همین نظام از دست داده اند.
گزارشگران:
واضح است که این حکم دادگاه لاهه ضمانت اجرائی ندارد. بنظر شما پیامدهای این محکومیت از سوی دادگاه لاهه چیست؟
پیروز زورچنگ: به نظر من مهمتر از اجرائی بودن این حکم ثبت قانونمندانه این جنایت در تاریخ است .که در عین حال هم باعث بیداری وهوشیاری مردم ایران و افکار بین المللی و آینده گان خواهد شد.وصد البته این ثبت با کار متداوم و پیگیری کمونیستها ممکن خواهد شد.
گزارشگران:
قطعا این دستاورد تجمع زندانیان سیاسی و خانواده های قربانیان اتمام کار آنها نخواهد بود. چه فعالیت هائی را در آینده میتوان از ایران تریبونال انتظار داشت؟
پیروز زورچنگ:
این دستاورد به نظر من بعنوان یکی از معتقدین به ایران تریبونال نیز نباید اتمام کار محسوب شود.ایران تریبونال باید این وظیفه تاریخی خود را تا برگزاری یک دادگاه با قدرت اجرائی
در خاک ریزه های خاورانهای سراسر ایران ادامه دهد.دادگاهی که بدون خونخواهی اقدام به محاکمه تمامی سران نظام جمهوری اسلامی کند.
گزارشگران:
میتوان در نظر گرفت که با اعلام نتیجه دادگاه حضار و کوشندگان و شاهدان و خانواده های حاضر در این سالن ابراز احساسات کرده اند و ثمره زحمات خود را به عینه دیده اند. لطفا برای خوانندگان این سطور از فضای حاکم بر سالن توضیح دهید؟
پیروز زورچنگ:
به جرات میتوانم بگویم از صبح روز سوم یعنی روز آخر و روز اعلام نتیجه نهائی همگی عزیزان حاضر در دادگاه با وجود اعلام قبلی زمان قرائت نتیجه به علت هیجان غالب بر جمع به لحظه شماری افتاده بودند ، لحظاتی که هر دقیقه آن به نظر ساعتی می آمد . با وجود برگزاری یک میز گرد وسیع درست قبل از اعلام نتیجه که شرکت کنندگان در این میز گردهر کدام به بحث روند برگزاری ایران تریبونال پرداخته بودند در عین حال همراه با حضار در تب شنیدن نتیجه نهائی دادگاهی بودند که عملکرد سی وچهار ساله نظامی را به چالش کشیده بود که مملو بود از جنایت وخون ،مملو بود از سعی بربی محتوی کردن انسان از منش انسانی اش.مملو بود از سرکوب و هجوم هرچه بیشتر بر ابتدائی ترین حقوق انسانی.ساعت ۴.۱۶ دقیقه آن لحظه ای بودکه آن همه تلاش و فداکاری به بار نشست و میوه حاصل از آن که اعلام محکومیت جنایت علیه بشریت نظام جمهوری اسلامی بود هدیه ای شد که تقدیم خانواده های جانباختگان ،جان بدر بردگان و عزیزانی که یاران هم رزمشان را از دست داده اند شد.در این لحظه بود که کمتر کسی قادر شد مانع ریزش اشک شوق و اشک یاد یارانش شود . رفقا همدیگر را در آغوش گرفته و اشک ریختند و به ثمر رسیدن تلاش مشترکشان را به همدیگر تبریک گفتند.دست در دست همدیگر و با بلند کردن دستها به علامت پیروزی سرود آفتابکاران راکه یاد تمامی یاران از دست داده را در ذهنها زنده میکرد سر دادند.
با سپاس از شما
گزارشگران
۲۹.۱۰.۲۰۱۲
