غلامرضا ذوالفقاری
همانگونه که پیش بینی می شد چالش احمدی نژاد در برابر خامنه ای و تاکید او بر سرکشی از نهادهایی که مستقیما زیر نظر رهبر جمهوری اسلامی اداره می شود , به مرحله جذابی رسیده است که این خود می تواند اقتدار خامنه ای را زیر سوال ببرد . اما با وجود تقابلی که احمدی نژاد با اصول گرایان و باندهای حامی رهبر از گذشته داشته , نگارنده معتقد است که چالش اصلی رئیس منتصب دولت از حالا وارد فاز دیگری خواهد شد که تا انتخابات سال ۹۲ ادامه خواهد داشت . با توجه به مصوبه ای که مجلس در مورد نحوه تایید صلاحیت کاندیداهای ریاست جمهوری از سر گذرانده عملا دیگر احتمالی برای انکه نامزدی از بین اطرافیان احمدی نژاد و درواقع آنچه که اصول گرایان آن را جریان انحرافی می خوانند , وجود ندارد . بنابراین احمدی نژاد که هیچگاه از چشمه قدرت سیراب نمی شود راهی جز این ندارد که با وسعت بخشیدن به دامنه انتقادات و افشاگری های خود نسبت به فعالیت ها و عملکرد دستگاهها و افراد زیر نظر رهبر , واکنشی درخور را معطوف تحرکات جناح مقابل کند .
در سیستم ولایت فقیه , رئیس دولت , رؤسای قوا , فرماندهان نظامی و افراد بلندپایه تا زمانی که فرمان بری از رهبر را در رفتار خود نشان دهند از حمایت وی برخوردارند . اما با خارج شدن از خط بصیرت به زعم اصول گرایان حامی رهبر , مورد کم لطفی ولی فقیه خودکامه قرار گرفته و به حاشیه رانده می شوند . شاید عیان ترین نمونه این مدعا خود هاشمی رفسنجانی باشد که حتی بزرگترین نقش را در به روی کار آمدن علی خامنه ای داشته است .
در حالی که شرایط اقتصادی – سیاسی کشور هر روز اوضاعی وخیم تر از قبل را تجربه میکند از یک سو با به بن بست رسیدن پرونده هسته ای که در پی آن اعمال تحریم های شدید تر از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا را به دنبال داشته و بازتاب را به صورت کاملا آشکار در اوضاع اقتصادی کشور می توان مشاهده کرد و ارزش پول ملی ایران را به بی ارزش ترین پول دنیا تبدیل کرده احمدی نژاد گزینه مذاکره با آمریکا را مطرح می کند و از سوی دیگر با انکه حلقه بیت رهبری و مشخصا شاخه نظامی آن ( سپاس پاسداران ) از هیچ تلاشی برای حمایت از رژیم سرکوبگر سوریه فروگذار نبوده , احمدی نژاد با رندی خاصی کمتر به صراحت وارد بحران داخلی سوریه می شود و از موضع گیری جانبدارانه طفره می رود . این سیاستی ست که احمدی نژاد و نظریه پردازان اطراف او دنبال می کنند تا از این طریق خود را در پیشگاه داوری مردم از جناح اصلی قدرت جدا کنند . در اینکه تصمیم های غلط و بی کفایتی تیم دولت در سیر سقوطی اقتصاد و به تبع آن گرانی و بیکاری روزافزون , نقش عمده ای را داشته و نظر به اینکه احمدی نژاد از نفرت عمومی نسبت به علی خامنه ای و نزدیکان او کاملا با خبر است , پس اگر خط مشی تقابل با او و افشاگری های گسترده از دستگاههاو نهاد های حامی رهبر را پیش بگیرد هم افکار عمومی را از بی کفایتی دولتمردان در ظهور بحران اقتصادی دور می کند و هم با برملا کردن دست باندهای قدرت حامی خامنه ای در فساد اقتصادی چهره ای مردم دار از خود به نمایش می گذارد .
اما از سوی مقابل این علی خا منه ای ست که به جهت حمایت آشکار از رئیس جمهور منتصب خود در سال ۸۸ و بر مسند گذاردن او به کمک ابزار سرکوبی که در اختیار دارد , نمی تواند تدبیری از خود کرده کند جز مدارا و هراسیدن از لولویی که خویش آن را آفریده , خامنه ای و نزدیکان وی به خوبی می دانند دراوضاع کنونی که کشور مانند یک انبار باروت , این پتانسیل را دارد که تنها با یک جرقه کوچک انفجار عظیمی بیافریند , برخورد و یا حتی حذف احمدی نژاد از صحنه سیاسی می تواند تبعات منفی غیر قابل جبرانی داشته باشد . طرح سوال از احمدی نژاد در مجلس که ظاهرا قطعی به نظر می رسید با دستور مقامات بالا از دستور کار خارج می شود . این خود نمونه بارزی برای مدعای نگارنده می باشد .
در جدال میان باند رهبری و جریان احمدی نژادی بدون شک برنده اصلی رئیس دولت خواهد بود , چرا که او در این بین هدف دیگری را نیز دنبال می کند که شاید از چشم خیلی ها پنهان باشد .
حال که احمدی نزاد به صورت تلویحی خود را به عنوان منتقد رهبر و در حقیقت نوعی از اپوزسیون جناح قدرت معرفی کرده متصور می شود این راه را تا پایان ادامه عمر دولت ادامه دهد , در نظر افکار عمومی هم خود را از پی حوادث سال ۸۸ تبرئه می کند و هم با در نظر داشتن اینکه اگر در پی اعتراضات عمومی و نافرمانی مدنی کشور به سوی بحران تازه پیش برود بتواند در آینده نقشی در میان این مقطع بحرانی بازی کند و از خود قهرمان بیافریند .
به عنوان نکته پایانی باید همواره در نظر داشته باشیم که احمدی نژاد فردی ست تشنه قدرت , تقابل او با خامنه ای شاید پرده از خیلی حرف های ناگفته بردارد اما باید هوشیار بود که او نیز مانند اصلاح طلبان تنها در صحنه سیاسی کشور به دنبال کسب قدرت است نه خیر خواهی مردم .
غلامرضا ذوالفقاری
