رضا طالبی
کرملین در خفا سیاست حذف فیزیکی و خشن مخالفین خود را تصویب کرد و این موضوع را در خاک چچن به صورت بی رحمانه ای اجرا کرد; بی شک سال ۲۰۰۹ به عنوان پارادوکسی خونین در تاریخ چچن باقی خواهد ماند. تظاهر به ثبات که به نظر می رسید حاصل شده به حکومتی عاری از قانون و ترور شباهت پیدا کرده است.
حکومت کرملین ٬با دستانی آلوده که هزاران چچنی٬اینگوشی٬داغستانی و ترک آذربایجانی را به مرگ تقدیم کرده است امروزه نیز با سیاست یک بام و دوهوای خویش٬به نسل کشی اقتصادی در خاورمیانه و ژنوساید علیه خلق عرب سوریه می پردازد.
روسها از ابتدای قدرت گیری امپراطوری خود همواره نقش خائن درجه یک را در مناسبات فی مابین مسکو و تهران ایفا کرده است.قراداد ۱۹۲۱٬ ترکمنچای ٬گلستان٬ نفت شمال همه و همه چیزی جز سیاست نرم و خصمانه روسها به شمار نمی رود.بویژه اینکه آذربایجان همواره از هر دو سوی جریان قربانی بوده و هست.
واگذاری مسائل امنیتی دریای خزر حتی در حوزه های نفت و گاز ،اسکله ها ،دکل ها و تشکیلات مربوطه به فرماندهی نیروی دریایی روسیه در آبها ی ایران به معنای از دست رفتن همان سهم ذلیلانه ١٣درصد، که پیش ازفروپاشی اتحاد جماهیرشوروی ۵٠ درصد بوده است
میلیاردها دلار مصارف موشکهای استراتژیکی اس ۳۰۰٬ تور ام یک و…..تمامی تسلیحات دریافتی از روسیه از کار افتاده و یا جهت تعمیر نیازمند مستشاران روسیست.
وضعیت نیروگاه بوشهر که اظهر من الشمس است
کل مبلغ قراردادی که از ۱۹۹۵ بین ایران و روسیه مورد مذاکره و سر انجام در ۱۹۹۸ امضا شد ظاهرا حدود ۸۰۰ میلیون دلار بود. سوال اصلی این است که اکنون و در پایان معامله که تحویل قطعی پروژه در پیش است آیا هیچ یک از طرفین (ایران یا روسیه) می‌توانند مبلغ تمام شده قرار داد را افشا کنند؟ حداقل خاصیت این شفاف‌سازی این خواهد بود که مردم بدانند هر کیلو وات برق مصرفی آنان چقدر تمام می‌شود.
مطالعه‌ای که در ۱۹۹۹ انجام شده نشان می‌دهد متخصصان سایت‌های تسلیحات اتمی و شهرک‌های مسدود نظامی دست‌اندر کار تسلیحات اتمی آرزوی حقوق ۱۵۰-۱۶۰ دلاری داشتند در حالیکه حداکثر حقوق آنان ۷۴ دلار بوده است. بنا بر این احتمال بسیار زیادی وجود دارد که ایرن و روسیه قراردادهای فرعی دیگری را ضمیمه کرده باشند که با مهارت‌های طرف روسی در قرار داد اصلی پیش بینی نشده بود در حالیکه بدون آنها هم روسها قادر نبودند کار را خاتمه دهند
فروش هواپیماهای از رده خارج مسافربری همانند توپولوفها نیز قدم دیگری بود که روسها برداشتند تا از نیاز و تحت محاصره بودن ایران استفاده کرده آنچه را در بازار بین‌المللی نمی‌توانستند بفروشند از طریق ایران به پول تبدیل کند.
هواپیماهای مسافری روسی برای صد‌ها انسان هر ساله مرگ آوردند. مشکلات هواپیماهای توپولف آنقدر بود که حتی ازبک‌ها آنها را بازنشسته کردند ولی ایران هنوز چندین فروند از این هواپیما‌ها را در ناوگان تجاری خود پرواز می‌دهد.
روسها این منطق را به خوبی درک کرده بودند و از طرفی با سقوط نظام دو قطبی و از دست دادن بازارهای اروپای شرقی نیاز مبرم داشتند بازارهای جدیدی در همسایگی داشته باشند که هم بتوانند نسل قدیمی تسلیحات خود را به پول تبدیل کنند و هم با ایجاد چنین بازارهایی رقابت بین حوزه‌های نفوذ در کشورهای مشترک المنافع را زنده نگهدارند. ایران هم دقیقا ضمن بر آورده کردن نیاز روسها منافع خود را دنبال می‌کرد که تحت حصر بین المللی به خطر افتاده بود. بنا براین معامله اتمی معامله‌ای متقابل و متضمن منافع مشترک طرفین بود
مخالفت جمهوری اسلامی با کشورهای غربی به ویژه آمریکا باعث شده است تا مقامهای روسی، ایران (و نیز سوریه) را یکی از کشورهای واقع در حوزه نفوذ خود بدانند و نسبت به هرگونه تحولی در صحنه سیاست داخلی و خارجی این کشور احساس نگرانی کنند. به عبارتی روسیه از ایران و سوریه در چانه زنی های خود در برابر غرب بهره برداری می کند. بدیهی است که روسیه در این میان تنها منافع خود را دنبال می کند و جایی که لازم باشد عقب نشینی کرده و برای مثال در گذشته در شورای امنیت بارها علیه ایران رای مثبت داده است!
– رهبران روسیه، که خود نیز با اتهام زیرپا گذاشتن برخی اصول دموکراتیک مواجه بوده اند، نگران آن هستند که تحولات اخیر خاورمیانه و شمال آفریقا به ایجاد حرکت های دموکراتیک و سقوط یا تضعیف حکومت های متمایل به روسیه منجر شود و گسترش دموکراسی در منطقه، نفوذ و امتیازات این کشور را به مخاطره اندازد.
– انقلاب‌های رنگارنگ جماهیر شوروی سابق که مقدم بر بهار عربی بودند دولت روسیه را به این نتیجه رسانده که جانب احتیاط نگهدارد یا دست کم از ابراز خصومت صریح پرهیز کند. روسیه همچنین به شدت نسبت به جغرافیای بحران و نزدیکی نسبی سوریه به مناطق مسلمان‌نشین ناآرام خود حساس است؛ اگر جنگ داخلی تمام عیار در سوریه کل منطقه را به ناآرامی بکشاند کابوس مسکو سرایت بحران به قفقاز شمالی در مجاوت مرز روسیه است.
فراموش نکنیم که ایران و سوریه بازار خوبی برای روسیه هستند به ویژه در بعد سلاح و تجهیزات نظامی. طبعا روسیه نمی خواهد این بازار پرسود را به آسانی از دست بدهد. از طرفی ایران در موضوع هسته ای میلیاردها دلار هزینه کرده و اتکای اصلی ایران بر روسیه بوده است از جمله نیروگاه بوشهر که روسیه با تعلل در راه اندازی آن سود کلانی به جیب زده است.
همچنین روسیه پروژه‌های انرژی در سوریه دارد که باید از آنها محافظت به عمل بیاورد و همچنین علاقمند به کشتی‌رانی است. مسکو می‌خواهد بندر طرطوس هم‌چون زمان شوروی به پایگاهی برای کشتی‌های روسیه بدل شود.
به طور کلی زمینه های همکاری نظامی بین دمشق و مسکو را می توان در حول چند موضوع مهم شامل فروش جنگنده های میگ ۳۱ ، استقرار سیستم های موشکی روسیه اس اس ۲۶ یا اسکندر در سوریه و انتقال ناوهای ناوگان دریای سیاه روسیه از بندر سواستوپول برای ایجاد پایگاه دریایی در بندر طرطوس سوریه در مدیترانه و تقویت توان دفاعی سوریه با سلاح های جدید و مدرن روسیه نظیر سامانه موشکی و دفاعی اس ۳۰۰ ذکر کرد.
قرارداد فروش جنگنده های پیشرفته روسی از نوع میگ به ارزش ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلیون دلار در جریان سفر ماه اوت ۲۰۰۸ بشار اسد رییس جمهوری سوریه به روسیه امضا شد که قول آن به سوریه از سوی روسیه از سال ۲۰۰۷ داده شده بود و در سال ۲۰۰۸ قرارداد آن امضا شد.
از ماهها پیش با وجود فراخوان‌های بی‌شمار جامعه جهانی، کشتار در سوریه با حمایت کامل روسیه ادامه دارد، این کشور با همه‌ی راه‌کارهای جهانی برای مجازات رژیم دمشق مخالفت می‌کند. شمارش کشته شدگان غیرنظامی و از میان حرفه‌کاران رسانهها ناممکن شده است. ١٢ اوریل ٢٠١٢ با پذیرش طرح کوفی عنان، فرستاده ویژه‌ی سازمان ملل و اتحادیه عرب، از سوی نیروهای رژیم و مخالفان اتش بس برقرار شد. این طرح آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی و تضمین آزادی مطبوعات و تظاهرات مسالمت آمیز را در خود منظور داشت،که شکست خورد. در هفته گذشته با وجود حضور ناظران بین‌المللی در شهر حوله نزدیک به ١٠٨ نفر از جمله ۴ شهروند خبرنگار به قتل رسیدند. تکذیب‌های متعدد بشار ال‌اسد در عدم دخالت نیروهای نظامی و شبه نظامیان حامی رژیم، شعبیه در این کشتارها نتوانست هیچ کس را قانع کند.
از اغاز جنبش اعتراضات مردمی در سوریه در اردیبهشت ماه سال گذشته رژیم بشار ال اسد همزمان با افزایش تبلیغات یک سویه سیاسی خود در رسانهها، اطلاع رسانی آزاد را ممنوع کرده است. روزنامه‌نگاران، وب‌لاگ نویسان و شهروند خبرنگاران هر روز برای روشنگری در باره‌ی وضعیت نابسامان این کشور هزینه سنگینی را پرداخت می‌کنند، آنها به شکل هدفمند بازداشت و شکنجه می‌شوند. حتا شهروندانی که از سوی خبرنگاران خارجی مورد پرسش قرار می‌گیرند، مجازات می‌شوند. در این کشور هم‌اکنون نزدیک به ٣٠ حرفه‌کار رسانهها در بازداشت بسر می‌برند و بیش از هشت روزنامه نگار و شهروند خبرنگار از این میان، ۴ خبرنگار خارجی به قتل رسیده‌اند
درمورد کشتار وحشیانه ارتش اسد در حلب سرگی لاوروف، وزیر خارجه روسیه گفت، چگونه می‌توان انتظار داشت که نیروهای دولتی در چنین شرایطی تسلیم شوند؟
به گزارش خبرگزاری روسی اینترفاکس لاوروف همچنین به شدت به غرب حمله کرد و گفت کشورهای غربی با دفاع خود از مخالفان دولت در سوریه بر شدت این درگیری‌ها می‌افزایند. ٬
سارا لیا ویتسون، نماینده سازمان دیده بان حقوق بشر می گوید تا زمانی که روسیه و چین مانع تراشی کنند، کشتار در سوریه ادامه پیدا می کند: «به نظر من روسیه بیشترین سهم را در ناکامی یک اقدام بین المللی در مورد سوریه دارد. اقدام مناسب و بسیار مهم این است که اروپا و ایالات متحده سوریه را تحریم کنند. تا زمانی که تحریم های جهانی بر حکومت اسد اعمال نشوند و تا زمانی که روسیه و چین در این تصمیم شرکت نکنند، دیپلماسی بین المللی کارآمد و اثرگذار نخواهد بود.»
شریف باسیونی می گوید ممکن است روسیه و چین، منتظر باشند که به آنان اطمینان داده شود در صورت سرنگونی اسد، منافع اقتصادی و نظامی شان در سوریه محفوظ می ماند. «مسئله این بود که کلیه امتیازهای نفتی و قراردادهای اقتصادی و بازرگانی برای بازسازی لیبی به قدرتهای غربی اعطا شد و روسیه و چین در این میان منفعتی نبردند. بنابراین آن ها در این زمینه احساس انزوا کردند و حالا در مورد سوریه موضع دیگری اتخاذ کرده اند و انعطافی به خرج نمی دهند و این امر به طور قطع نقض همه اصول قانون حقوق بشر است.»
باسیونی افزود: «به نظر می رسد که آن ها به بهانه منافع اقتصادی و سیاسی، چنین موضع گیری می کنند و این یکی از جنبه های تاسف آور و دردناک مداخله سیاست در اجرای عدالت است.»
روسیه و چین تا به حال سه بار قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه حکومت بشار اسد را وتو کرده اند. تنها پایگاه دریایی روسیه در دریای مدیترانه، در بندر طرطوس سوریه مستقر است. روسیه همچنین تامین کننده عمده سلاح برای سوریه است.
شرکای جرم این جنایت ها بدون شک رژیم حاکم بر ایران و حکومت روسیه می باشند. این دو، با پول، اسلحه، مهمات و تمامی انچه قاتلان و جنایتکاران بدان نیاز دارند از رژیم حاکم بر سوریه پشتیبانی می نمایند؛ ضمن انکه در این راه “روسیه” پوشش سیاسی بین المللی را بر سرپوش گذاشتن بر این جنایت ها فراهم می اورد. - در هنگامه ای که روس ها سه بار حق حمایت از مردم سوریه را در شورای امنیت وتو نمودند؛ رژیم ایران بطور کامل هزینه جنگی علیه مردم را تامین نمود. انان ضمن پشتیبانی سیاسی از رژیم اسد هزینه مالی تامین سلاح ها را به روسیه پرداخت نمودند.
