شنبه 14 جولای 2012 ساعت 15 تا 17
بگذارید این وطن رویایی باشد که رویاپروران در رویای
خویش داشتهاند
بگذارید سرزمین بزرگ و پرتوان عشق شود
سرزمینی که در آن، نه شاهان بتوانند بی اعتنایی نشان دهند نه
ستمگران اسبابچینی کنند
تا هر انسانی را، آن که برتر از اوست از پا درآورد.
این وطن هرگز برای من وطن نبود. (لنگستون هیوز، ترجمه احمد شاملو)
چندی است که رژیم فاشیستی جمهوری اسلامی به اشکال گوناگون و با بهانههای واهی به اقدامات سرکوبگرانه و نژادپرستانهای علیه افغانستانیهای ساکن شهرهای مختلف ایران دست زده است. یک روز ممنوعیت ورود به اماکن تفریحی و پارکها، یک روز حمله به محل سکونت ایشان و شکنجه و توهین و آزار و به آتش کشیدن خانههایشان، یک روز ممنوعیت فروش مواد خوراکی و نیازهای اولیهی زندگی و غیره. این سطح و شیوه ی سرکوب یادآور نسل کشی یهودیان توسط نازیسم هیتلری، آپارتاید ضد سیاه پوستان در آفریقای جنوبی و ایالات متحدهی آمریکا و نژادپرستی صهیونیستی است.
دولت ایران در شرایطی دست به این اقدامات می زند که باز در یک بحران سیاسی حاد داخلی و بینالمللی به سر میبرد و چشمانداز یک شورش اجتماعی و قیام مردمی را انتظار می کشد، بنابراین با دست‌آویز قرار دادن مسالهی «حضور اتباع بیگانه» و «اقامت غیر قانونی» آنها در ایران، سعی در فرافکنی بحرانهایش دارد. سرکوب سیستماتیک در دانشگاه ها و مراکز آموزشی – فشار و تبعیض دایمی بر دختران و زنان – اعدام مردم عادی و فعالین سیاسی – سرکوب و اعدام فعالین سیاسی عرب و محاصره ی نظامی محله های عرب نشین – سرکوب ملل تحت ستم کرد و بلوچ و … به بهانه ی تجزیه طلبی – یورش به نشست های کارگری و دستگیری کارگران و فعالین و اندیشمندان این جنبش و … مواردی هستند که رژیم اسلامی در فرافکنی بحران هایش به آن ها دست می یازد. از دیگر سو می بینیم که دلالان قدرت از اصلاح طلبان و سلطنت طلبان گرفته تا نیروهای سازش کار و جنگ طلب اپوزیسیون نیز، در نشست ها و کنفرانس های متعدد تزهای ورود دموکراسی به ایران و پایان سرکوب ها را فرموله می کنند. دخیل بستن به “خون پاک آریایی” و “ملی گرایی و وطن پرستی” از یک طرف و همراهی با طرح های قدرت های بزرگ برای دخالت بشردوستانه (بخوانید تایید دخالت خارجی و جنگ) از طرف دیگر خود را به وضوح نشان می دهند.
ما به عنوان بخشی از نیروهای سرنگونی طلب اپوزیسیون، نه با ملی گرایی و وطن پرستیِ پوچ سروکار داریم و نه با طرح های رنگارنگ قدرت های غربی. به نظر ما هردوی این آلترناتیوها پوسیده و متعلق به دنیای کهن است. ما برای رهایی همه ی ستمدیده گان ایران و جهان مبارزه می کنیم و با صدای رسا می گوییم که: افغانستانیهای ساکن ایران، شهروندان قانونی و به حق این جهان و این زمین و ایران هستند. مطالبهی تمامی حقوق و امکانات مورد نظر برای شهروندان، برای آنان از همین امروز و به تمامی یک ضرورت عاجل است. آنان جزئی از طبقهی کارگر ایران میباشند، همسرنوشت با طبقهی کارگر و زحمتکشان ایران اعم از ترک و لر و کرد و فارس و عرب و ترکمن و بلوچ… این وظیفهی تمام نیروهای پیشرو است که نیروی فروخورده و ستمکشیدهی زنان و مردانِ زحمتکش افغان را علیه رژیم جمهوری اسلامی، علیه مناسبات ضد انسانی و ظالمانهی سرمایه بسیج و متحد و آگاه کند. پیوند انترناسیونالیستیِ ملل تحت ستم و تحت سلطه در ایران میتواند به نیرویِ عظیمی در مسیر سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و در مسیر رهایی تبدیل شود.
همه‌ی آزادی‌خواهان را دعوت می کنیم تا روز شنبه 14 جولای 2012 بعد از ظهر در برابر سفارت رژیم اسلامی ایران حضور به‌هم رسانند.
زمان: شنبه ۱۴ جولای ۲۰۱۲
مکان: مقابل سفارت جمهوری اسلامی ایران
Franklin D. Rooseveltlaan 115, 1050 Brussel
شورای دانشجویان و جوانان چپ ـ کمیتهی بلژیک
کمیتهی دفاع از مبارزات مردم ایران ـ بلژیک
سازمان زنان ۸مارس (ایرانی ـ افغانستانی) ـ بلژیک
0486484365 Tel:
—
