شیدان وثیق
ساعت ۳ بعد از نیمه شب هفتم ماه می ۲۰۱۲ است.
از باستیل می‌آیم. در نبود مترو پیاده به خانه رسیده‌ام.
غوغایی بود در آن جا.
پاریس جوان، پاریس چپ، پاریس چند رنگ، پاریس باز به روی دِگر،
همه به آن جا آمده بودند.
برای فتح چندمین بار باستیل.
برای جشن پایان ننگی پنج ساله!
ننگی برای فرانسه.
ننگی برای دموکراسی.
ننگی برای جمهوری.
ننگی برای اروپا و جهان.
ننگی برای سه شعار فتح اول باستیل: آزادی، برابری و برادری.
با این که می‌دانم فردای بهتری در کار نخواهد بود.
با این که می دانم تغییری در اوضاع ایجاد نخواهد شد
اما با این حال، یک چیز دیگر هم می دانم:
امشب، در پایان آن ننگ، با شادی خواهم خوابید.
حتا اگر بدانم که فردا برای همیشه از خواب بیدار نخواهم شد.
پاریس
شیدان
