اشکان رضوی
یکی از دلایل نا کامی ما ایرانیان در یکصد سال اخیر در زمینه همگرایی سیاسی و حزبی شاید به نوعی ریشه در خود سری و خود شیفتگی و همچنین نگاه اپورتو نیستی به حزب و یا سازمان سیاسی برای رسیدن به منافع شخصی و یا گروهی باشد. و کمتر جریان سیاسی درایران بوده که به این آفت خانمان برانداز دچار نشود و این جدای ازآن است که گاهی در اینگونه تلاشها می توان ردپای بیگانگان و همچنین نفوذی های رژیم های حاکم را نیز دید.
اواخرسال ۸۶ بود که به همراه دوستان و هم اندیشان دیگر با توجه به شرایط سیاسی میهن عزیزمان و همچنین نیاز به وجود همگرایی و هم اندیشی دربین نیروهای سکولار و ملی و البته جمهوری خواه این احساس به وجودآمد که باید تدبیری اندیشده شده و طرحی نودر راستای مبارزات مسالمت آمیز سیاسی در انداخت.
با این دیدگاه بود که با تلاش دوستانی چون عیسی خان حاتمی(صاحب امتیازنشریه توقیف شده ایرانمهر و عضو شورای مرکزی جبهه ملی پنجم)مهندس کورش زعیم (عضو شورای مرکزی جبهه ملی پنجم)دکتر هرمیداس باوند (عضو هیئت رهبری جبهه ملی پنجم)جمال درودی(عضو شورای مرکزی جبهه ملی پنجم) سرهنگ محمد اویسی(عضو سازمان مهندسان جبهه ملی پنجم) مهندس حمید رضا خادم(عضو سازمان دانش آموختگان جبهه ملی پنجم) و تعداد دیگری از دوستان جلساتی در دفتر نشریه ایرانمهر تشکل شد که بعدهامهندس حشمت الله طبرزدی، سر کار خانم دکتربهیه جیلانی، دکتر محمد ملکی و کسان دیگری نیز از احزاب و سازمان های سیاسی دیگر به این جمع اضافه شدند.که مهندس طبرزدی در این بین تلاش های بسیاری را در این راه داشتند .
و به جرات می توان گفت که بعد از انقلاب سال ۵۷ این نخستین گردهم آیی موفقت آمیزدربین نیروهای اپوزسیون و سیاسی در داخل ایران بود که در حال شکل گیری بود.
طرح پیش نویس اساسنامه و همچنین نام گذاری این تشکل که بعدها به نام” جنبش همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر” نام گرفت ماهها زمان برد واین در حالی بود که فعالیت سیاسی در این برهه زمانی شرایط و محدودیت های خاص خودش را داشت و هر کسی حاضر به پرداخت هزینه آن نبود.
علارغم همه سنگ اندازی ها ونامهربانی های حسودان وبد خواهان و همچنین فشارهای وارده ،این نهاد خیلی زود پا گرفت و به صورت شگفت انگیزی توانست نیروهای بسیاری را در طیف های سیاسی و اجتماعی جذب خود کند.
اگرچه در همان زمان نیز عده ای اپورتونیست تلاش داشتند تا این جریان را مصادره و یا به انحراف بکشانند اما با درایت و هوشمندی بنیان گذارن آن همواره این طرحها نا کام ماند.
هیچگاه فراموش نمی کنم که برای گنجاندن باور به” تمامیت ارضی “در اساسنامه همبستگی چندین جلسه پیاپی برگزار شدوعده ای نیز تلاش نمودند تا این بند در اساسنامه گنجانده نشود که خوشبختانه موفق نشدند.
اما دراین شرایط جای بسی نگرانی و نا خشنودی است که امروزه بعد ازآن همه تلاش ها و هزینه دادن ها شنیده می شود که عده ای تلاش دارند تا با مصادره به مطلوب نام همبستگی برای خود جایگاهی دست و پا کنند،و البته پیش برنده اهداف خود باشند.
در این رابطه خبرهایی به گوش می رسد مبنی بر اینکه، جناب آقای عباس خرسندی( که نام و منش سیاسی شان برای من و دوستان دیگر ناآشنا است ) سر دمداراین تلاش اپورتونیستی بوده و حتا با تبلیغات صورت گرفته بنا دارد تا کنگره ای نیز در این رابطه بر پا کند. تاآنجا که اینجانب آگاه هستم دوستانی چون سرور”دکترداریوش احمدی و سر کار خانم دکتربهیه جیلانی” به عنوان نمایندگان جنبش همبستگی در برون مرز بارها نسبت به عملکردخود سرانه و نا درست آقای خرسندی اظهارناراحتی نموده اند ومراتب امررا نیز به اطلاع ایشان رسانده اند اما گویی گوش شنوایی در این خصوص نبوده و ایشان همچنان تلاش دارد تا با استفاده ازنام واعتبار همبستگی اهداف خاص خودشان را پیش ببرند.
و گویا درجریان وابسته به آقای خرسندی که نام هبستگی را نیز جعل نموده اند، از عناصر تجزیه طلب و نیروهای وابسته به سازمان های تروریستی نیز حضور دارند و جالب ترآنکه تلاش دارند تا بند مربوط به “باور به تمامیت ارضی” از اساسنامه همبستگی را نیز حذف کنند!
باید یادآوری شود،همبستگی بر اساس اساسنامه مکتوب اش دارای مرز بندی شفاف و روشن نسبت به جریانات تجزیه طلب و تروریست و همچنین علاقمندان به استبداد داشته و دارد و نسبت به رخنه این اندیشه ها ی ضد میهنی و ضد دموکراسی که باوری به نیک روزی ایران و ایرانی ندارند هیچ گونه هم آوایی و هم اندیشی نمی تواند داشته باشد.
آقای عباس خرسندی و حلقه یاران اواگردراندیشه فعالیت سیاسی با هر نوع گرایشی هستند،گزیده ترآن است که تحت نام دیگری به فعالیت های خودشان ادامه دهند و نام جنبش همبستگی را آلوده به کردارهای نا درستشان نکنند.همبستگی حاصل اندیشه و هزینه ی یاران و عزیزانی است که با دل و جان در سخت ترین دوران های میهن بنیان گذارآن بودند.و اجازه نخواهیم داد که عده ای از گرد راه رسیده در پی تصاحب آن بوده و در پی انحراف آن باشند.
در این شرایط بر نیروهای راستین و باورند به اصول واساسنامه جنبش همبستگی بایسته است که نسبت به چنین رویدادی سکوت ننموده و در برابر این اعتماد سوزی و کژاندیشی شفاف سازی و اطلاع رسانی لازم انجام شود.در طول تاریخ سیاسی ایران چه بسا بوده اند چنین کسانی که کردارشان منجر به شکست و یا اضمحلال یک جریان و حزب سیاسی بوده اند اما امروزه با درس گرفتن از گذشته وآنچه که بر میهن و ملت ما آمده با تمام توان در برابر چنین اندیشه های دشمن شادکن خواهیم ایستاد.
پاینده ایران
۴دی ماه ۱۳۹۰
