حرفهای یک من دو غاز آدمی که واقعا نمونه ی بارز همان جمله ی معروف سهراب سپهریست که به مادرش در نامه ای نوشت ایران بهترین مادرهای دنیا، خوشمزه ترین غذاهای دنیا و بدترین روشنفکرهای دنیا را دارد. البته این آقا کاریکاتوری بیش از روشنفکران ایرانی نیست، که خودشان همینطوری و به شکل معمول کاریکاتوری بیش نیستند، ولی وقتی بچه ای را که حرفهای این و آن را حفظ کرده و حتی به اندازه ی یک بند انگشت هم فهم نقد چیزهایی که می گوید را ندارد، به عنوان یک نظریه پرداز به اینجا می آورند، به راحتی در می یابیم که این قصه و آخر و عاقبت روشنفکری ایرانیست. همین و بس! فقط به ادا و اطوار او باید نگاه کرد و به سرنوشت مملکت خودمان گریه. این دقیقا اتفاقی بود که در دوران مشروطه افتاد، در دوران انقلاب ایران افتاد، در دوران سالهای شصت افتاد، در دوران خاتمی افتاد و متاسفانه و بدتر از آن، بدبختانه، امروز هم در حال افتادن است. آدمهایی که چهار تا کتاب نصفه نیمه خوانده اند و خود را صاحب کلام می دانند…
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو