آلن گرش – ترجمه بهروز عارفی
گیلعاد شالیت، سرباز اسرائیلی [که تابعیت فرانسوی نیز دارد] پس از یک دوره طولانی اسارت آزاد می شود. طبیعی است که جای خوشحالی است برای او، خانواده و نزدیکانش. بیائید یک لحظه فراموش کنیم که او عضو یک ارتش اشغالگر است. هیچ کس در مورد مسئله سربازان دو ملیتی اروپائی- اسرائیلی که در سرزمین های اشغالی خدمت سربازی می کنند و حقوق بین المللی را زیر پا می گذارند، پرسشی طرح نمی کند. چه زمانی، اتحادیه اروپا خواهد پذیرفت که چنین اقداماتی سزاوار محاکمه قضائی است؟
طبق گزارش خبرگزاری فرانسه، نیکولا سارکوزی «از اعلام توافق در مورد آزادی گیلعاد شالیت» ابراز شادمانی فوق العاده کرده و به خاطر «این موفقیت مهم» به بنیامین ناتانیاهو شادباش گفت. به یقین، برنار هانری لوی نیز چنین خواهد کرد.
در مقابل، اگر بتوان نام آن را تبادل گذاشت، ۱۰۲۷ فلسطینی از جمله ۲۷ زن آزاد خواهند شد. آنان چه کسانی اند؟ واکنش خانواده هایشان چیست؟ در این مورد، در مطبوعات غربی مطلبی منتشر نخواهند کرد یا اطلاعات ناچیزی پخش خواهد شد. این داستان غریبی ست ، «یک مشت» زندانی فلسطینی در زندان های اسرائیلی که نعدادشان به شش هزار نفر می رسد. ۲۸۰ نفر از آنان کمتر از ۱۸ سال دارند و ۳۴ نفرشان زیر ۱۵ سال. از نگاه اسرائیل، همه کودکانی که دستگیر می شوند، مجرم اند. ۲۲ نفر از آنان نیز نماینده منتخب در مجلس فلسطین اند. برخی از آنان زندانی «اداری» اند یعنی بدون محاکمه زندانی شده اند. بقیه نیز دادگاه های اسرائیل محاکمه گشته اند که بنا بر گزارش های بین المللی هر اسمی می توان بر آن ها نهاد جز دادگستری. با زندانیان، غالبا بد رفتاری می شود و دلایل جرم یا ضعیف است یا وجود خارجی ندارد.
هم اکنون، ده ها زندانی فلسطینی در اعتصاب غذا به سر می برند. آیا آنان دارای خانواده نیستند؟ نزدیکانی ندارند؟ خویشانی ندارند؟ ابدا: آنان فقط یک شماره اند. این ها عرب اند، استعمارشدگانی بی چهره.
آیا نیکولا سارکوزی برای آزادی زندانی فرانسوی – فلسطینی، صلاح حموری [که چندین سال است بدون اتهام مشخصی در زندان اسرائیل به سر می برد] اقداماتی خواهد کرد؟ یا برای آزادی مروان برغوتی که تنها جرمش این است که میهن پرست فلسطینی است؟
Gilad Shalit et ۱۰۲۷ autres humains, par Alain Gresh
۱۲ اکتبر ۲۰۱۱، سایت لوموند دیپلماتیک
http://blog.mondediplo.net/2011-10-12-Gilad-Shalit-et-1-027-autres-etres-humains
