بنی صدر
بعد از گذشت سی سال واقعیت همان است که آن وقت بود. البته با این تفاوت که حالا الان این استبداد مطلقه فقیه برقرار است یعنی اگر آزادی بشود و مردم در یک انتخابات آزاد بخواهند شرکت بکنند این ۵% هم به احتمال خیلی زیاد به این گرایش رای نخواهد داد.
رادیو عصر جدید: آقای بنی صدر سایت تحول سبز آماری را ، در ۱۸ خرداد ۱۳۹۰ منتشر کرده. می خواستم نظر شما را در رابطه با این سنجش آمار بپرسم و گویایی این را دارد که خط استقلال و آزادی در ایران پیشتاز است ، می خواستم نظرتان را بیشتر در این رابطه توضیح دهید و با ما و شنوندگان در میان بگذارید.
بنی صدر: عرض کنم به شما قبل از این سنجش اخبار، موسسات بین المللی سنجش اخبار هم چند نوبت که لااقل دو نوبت آن را در نشریه انقلاب اسلامی انتشار داده ایم این سنجشها را به عمل آورده اند ، که بنا بر آنها حدود ۷۰% مردم مخالف ولایت فقیه هستند ، نزدیک به ۹۰% مردم دموکراسی را طالبند و ۸۷% مردم هم ، هم می دانند حقوق انسان چیست و می خواهند که داشته باشند. اما در این سنجش اخبار که آن سایت می گوید ۱۰۴۶۱ نمونه از ایران است و ۳۲۸۶ از خارج ایران است. از لحاظ نمونه بسیار گویایی دارد. البته این از طریق اینترنت انجام گرفته و نتیجتا آن گویایی کامل را ندارد چون بسیاری از مردم ایران فاقد این وسیله هستند. اما در این سطحی که گویایی دارد بنا بر نتایج ۳۸% خواستار تغییر رژیم هستند ، ۲۷% حقوق شهروندی می خواهند. من به آن سایت یاداور می شوم که باید آنچه را که حاصل هست شفاف در اختیار همگان قرارداد. حقوق شهروندی بنابر تعریفی که شهروند دارد ، کسی که خواستدار بدست آوردن حقوق شهروندی میشود ، این آدم خوستدار تغییر رژیم است و هدفش را هم مشخص می کند.تغییری که حاصلش آن باشد که شهروند حقوق شهروندی خویش را بدست بیاورد. شهروند بنا بر تعریف کسی است که خود را عضو جمهور مردم می داند و به صفت عضویت در جمهور مردم در حق حاکمیت جمهور مردم شریک وبا همه برابر است. این شهروند است یعنی اگرکسی گفت من می خواهم حقوق شهروندی داشته باشم یعنی خواستدار نظام جمهوری به معنای ولایت جمهور مردم ، بنا بر این مخالفت قاطع دارد با ولایت فقیه ، بیشتر از این حتی از آنهایی که تغییر می خواهند بیانش شفاف تر است. نوعی از تغییر می خواهد که حاصلش آن بشود که ولایت جمهور مردم برقرار بشود چون اگر آن برقرار نشود شهروندی به اصطلاح فرانسوی سیتوانته بی معنی میشود. خوب این هم ۲۷% است با آن ۳۸% میشود ۶۵% ، بعد از اینها نوبت می رسد به آنهایی که خواستار گسترش آزادیهای فردی و اصلاحات اجتماعی اقتصادی هستند. حالا اگر فرض کنیم که اصلاحات اجتماعی اقتصادی در محدوده رژیم ولایت مطلقه فقیه امکان دارد لااقل از دید پاسخ دهندگان قطعا گسترش آزادیها ناممکن می نماید به لحاظ اینکه گسترش آزادی آدمی یعنی او استقلال پیدا کند در تصمیم تا بتواند از آزادیهای خودش استفاده کند و این یعنی ولایت مطلقه فقیه نباشد. مطلقا در تضاد است ولایت مطلقه فقیه با گسترش آزادیها چنانکه در تجربه هم طی این سه ده تضاد این ولایت مطلقه فقیه با اصل آزادی و گسترش آزادیها تجربه ای است که مردم ایران کردند. حالا شما این را هم اضافه کنید که بنا بر آن سنجش ۱۳% می شود مجموع اینها میشود ۷۸%. پس آن خط و ربطی که طی سی سال در هدف استقلال ایران استوار ایستاده ، تجربه انقلاب ایران را رها نکرده و خواستار تغییر رژیم در جهتی بوده است که حاکمیت جمهور مردم یا ولایت جمهور مردم تحقق پیدا کند در حال حاضر در جامعه ایرانی ازحمایت ۷۸% مردم برخوردار است. این نتیجه بسیار گویا و مهمی است. یعنی ۷۸% مردم خواستار اینند که بعنوان انسان استقلال بجویند و آزادی بیابند و صاحب سرنوشت خود و کشور خویش باشند. بنابراین سنجش منشور سبز ۱۷% ، باقی می ماند از این حدود ۵% که آنها همین قانون اساسی بدون تنازل ، یعنی کسانیکه می گویند در محدوده این رژیم اصلاحی انجام بگیرد. آن منشور سبز هم در واقع خودش رادر تعریف با آن ۵% یکی نمی گیرد (کسانی که خود را طرفدار منشور سبز می دانند) یعنی جهت او هم ، جهت عمومی اش ، جهت آن ۷۸% است. به این ترتیب در واقع رژیم چه آنهایی که می گویند همین عین ثواب است ، چه آنهایی که می خواهند قانون اساسی بدون تنازل عمل بشود در ایران ۵% هستند و این در واقع همان واقعیتی است که در نخستین انتخابات ریاست جمهوری هم خود را اظهار کرد. در آن انتخابات نامزد حزب جمهوری اسلامی و گرایشهایی که بعدها کودتا کردند و استبداد ولایت مطلقه فقیه را برقرار کردند زیر ۵% رای داشت ، حدود ۴% رای داشت.
بعد از گذشت سی سال واقعیت همان است که آن وقت بود. البته با این تفاوت که حالا الان این استبداد مطلقه فقیه برقرار است یعنی اگر آزادی بشود و مردم در یک انتخابات آزاد بخواهند شرکت بکنند این ۵% هم به احتمال خیلی زیاد به این گرایش رای نخواهد داد. خوب حالا این موفقییت روشن می کند که در برابر رژیم قرار نگرفته مگر تمایلهای خواستدار استقرار مرد مسالا ری در ایران. پس آینده روشن است ، آینده نزدیک و دور هردو روشن است و این حالتی که (نظری که) امروز جامعه ایرانی پیدا کرده به هر جوان ایرانی ، به هر اندیشمند ایرانی ، به هر مبارز ایرانی می گوید که با امید ، استوار برای استقرار ولایت جمهور مردم به پیش. این یک اطلاع که اگر من زودترمطلع می شدم زودتر با مردم و خصوصا با آنهایی که می خواهند و می باید نقش نیروی محرکه را بازی کنند در میان می گذاشتم و به آنها می گفتم بشارتی بزرگتر و زیباترو گویاتر از این نمی شود. خود را بدست امید و شادی بسپارید و برای استقرار ولایت جمهور مردم به جنبش همگانی دست زنید. این سوال اول شما.
رادیو عصر جدید: خیلی ممنون. سوالی از هم وطنی ایرانی بدستمان رسیده تحت این عنوان.” آقای بنی صدر با سلام و خسته نباشید. دیدگاه شما در رابطه با گروههایی که در پوستین مبارزان مردمی در آمده و خودشان را در میان مردم پنهان کرده اند و به نام مبارزه با رژیم ولی نه برای آزادی همه مردم ایران بلکه به نام بخشی از کشور ایران با فریب و بهره کشی از احساس همزبانها فعالیت می کنند چیست؟ گاهی اگر از سوی نیروهای آزادیخواه و مستقل اعتراضی به این گروهها بشود متهم به خیانت و مامور رژیم و غیره می شوند. شما چه برخوردی را با این گروهها پیشنهاد می کنید؟”
بنی صدر: عرض کنم آنها که متهم می کنند که تجزیه طلب اسمش با خودش است. کسی از اتهام آنها نباید بهراسد ، برعکس آن را باید دلیل حقانیت خود بداند و استوار با تجزیه طلبی مخالفت کند. در حال حاضر این گرایشهای تجزیه طلب دستیارهای مهم این رژیم هستند. آنها هستند که دستیار رژیم هستند برای اینکه آنها هستند که ترس از تجزیه را به جامعه القاء می کنند و جامعه ملی را از جنبش باز می دارنند.
البته ادامه سوال هم بود که ” راه حل برای قومیتهای مختلف ایرانی چیست و چگونه می توان در سیستم آینده به خواسته های مردم مختلف ایران پاسخ داد؟ هموطنی از ایران.”
بنی صدر: این جریانهای تجزیه طلب که به قدرتهای خارجی وصل می شوند و از آنها اسلحه و امکانات می گیرند، اینها به دو اعتبار خائنند. یک به این اعتبار که عامل بقای رژیم هستند برای اینکه تاریخ ایران، تاریخ استبداد متمرکز است از ترس تجزیه. همین رژیم هم روی به استبداد آورد و یک دلیل بزرگش ترس از تجزیه بود. دو اینکه حضورقدرت خارجی را در کشور توجیه می کنند. خب رژیم که قدرت خارجی را محور سیاست داخلی و خارجی کرده ، آنها هم پای قدرت خارجی رو به میان می کشند. خب حالا فرض کنیم که این مداخله خارجی به همان اندازه ای بشود که در لیبی الان می بینیم. خب ببینید که چه فاجعه بزرگی ایران گرفتارش خواهد شد؟ این است که بدون تردید هر ایرانی می باید از اینها بیزاری بجوید. می باسد به اینها بگوید که شما خائنید به دو اعتبار و با آنها معامله خائن بکند. هر ایرانی که به قدرت خارجی متوسل بشود به استقلال ایران خائن است و به ضرورت ضد آزادی ایرانیان است. این خیلی روشن و واضح نسبت به قسمت اول سئوال شما.
اما نسبت به قسمت دوم سئوال در باره اینکه در ایران اقوام مختلفی زندگی میکنند. بر اصل سه حق ما باید مسئله اقوام را حل کنیم. یکی حق اشتراک. اقوام ایرانی در اداره امور کشور در آنچه که حاکمیت ملی مینامیم بطور برابر شراکت دارند. چون در این مورد در دمکراسی میگویند یک نفر یک رای، این قاعده دمکراسی است. اما در کشوری مانند ما که قومیتهای مختلف وجود دارد اکثریت و اقلیت وجود دارد. اصل یک نفر یک رای بسا اقلیتها را در موقعیت اقلیت نگه میدارد و مانع میشود که آنها بعنوان شهروند برابربحساب ایند. برای آنکه آنها شهروند برابر بشوند، در این اشتراک باید تدبیری سنجید بطوریکه در تصمیمگیری نسبت به آنچه به اداره کشور و برنامه ریزیهای اقتصادی فرهنگی و سیاسی و اجتماعی مربوط میشود آنها شرکت کنند و از لحاظ شهروندی با بقیه برابر بشوند. البته در جاهایی که نظام فدرالی هست این امر رعایت نشده است. عقیده من این است که رعایت این امر تضمین کننده وحدت ملی است. دوم حق اختلاف است حق اختلاف از حقوق انسان است. انسانها یکسان فکر نمیکنند محیط کارشان و نوع کارشان یکی نیست و حتی د مورد حق بطور نسبی با هم اختلاف دارند پس این حق را باید شناخت این اقوام فرهنگهای خودشان را دارند در قلمروهای خودشان باید این فرهنگ محترم شناخته شود و در اداره آن قلمروهای خودشان اختیار داشته باشند. نتیجه این دو حق میشود حق صلح. صلح نه تنها حقی از حقوق انسان است بلکه در جامعه ای که اقوام مختلف در آن وجود دارند.حق صلح ایجاب میکند عوامل تضاد و روابط قوایی که برابری را از میان اقوام برمیدارند و روابط قوا برقرار میکنند نه اینها را باید با روابطی که صلح پایدار را در جامعه ما ممکن میکند بر اصل این سه حق مشکل ایران میتواند حل بگردد.
رادیو عصر جدید: نظر شما در مورد هئیت حل اختلاف آقای خامنه ای چیست؟ ایا آقای خامنه ای به تقلید از آقای خمینی در زمان ریاست جمهوری شما این هئیت را تشکیل داده فرق بین ایندو چیست؟
بنی صدر: در اینباره در دو نوبت توضیح داده ام. فرقش این است که در آنزمان آقای خمینی ولایت مطلقه نداشت و هماهنگ کننده سه قوه هم نبود. حال اینکه الان طبق قانون اساسی آقای خامنه ای الان ولایت مطلقه دارد و هماهنگ کننده سه قوه هم هست پس اگر اختلافی میبیند باید خود او حل کند. پس اگر هئیت تعیین میکند میخواهد چیزی را بپوشاند. این واقعیت را میخواهد بپوشاند که گویا اختلاف بین او و احمدی نژاد نیست بلکه بین احمدی نژاد و رئیس جمهور است. امروز در مورد صحبتهای آقای خامنه ای با مجلس متنی را خواندم.همین را القا میکرد. خیلی با توپ و تشر به مجلسی ها توهین میکند و خطاب به آنها میگوید شما رذالت کرده اید. طوری وانمود کرده است که انگار دعوا بین مجلس است و رئیس جمهور. حال اینکه آنها اگر این رفتار را با رئیس جمهور کرده اند برای این است که آقای رهبربا رئیس جمهور در اختلاف شده است و بقول بسیاری به اشاره خود این آقا آن کار را در مجلس کرده اند. پس هدف اول خامنه ای پوشاندن است. چون الان خیلی بی اعتبار شده است، چون طرف اختلاف شده است با رئیس جمهوری که خود او با تقلب به جامعه تحمیل کرده است. و چندین نوبت ا زاو دفاع کرده است بعنوان کسی که با من همفکر است و در قم گفته است که من کاملا به او اطمینان دارد و به روحانیون قم اطمینان داده است. حالا همه میبینند که نه این آقا از احمدی نژاد شناسایی نداشته است، و آنچه که گفته نادرست بوده است، حال باید بپوشاند. پس یک دلیلش پوشاندن است. دلیل دومش هم این است که همانطور که هئیت آقای خمینی وظیفه اش بود هئیت باید اسباب برکناری را فراهم کنند. یعنی برای رئیس جمهور پرونده سازی کنند که اگر رئیس جمهور از خط بیرون رفت و تا آخر دوره اش سرش را پائین نیانداخت و بحال تسلیم و رضا به کارش ادامه نداد، اسباب برکناری ا ش را فراهم کنند. اما خود تعیین این هئیت اعتراف است بر بیکفایتی خود رهبر. چون همانطور که گفتم طبق قانون اساسی این کار خود اوست. حال که این هئیت را تعیین کرده است یعنی که من کاررائی ندارم اما اگر تو کارائی نداری هئیت منسوب تو چگونه میتواند کاررایی داشته باشد.
منبع : انقلاب اسلامی
