هر چند که دیر زمانیست
سخن از عشق و محبت
رو بسردی گرائیده است
آدمی هم با یک خسته دلی
شاید هم با یک کور دلی
مهر,تائید بر این امر زده است
دردا چه روزگاریست
که دلها دیگر مثل قدیما
روشنایی محفلها نیستند.
مگر هنوز عاشقانی بلند پرواز
که سربدار به ملاقات عشق میروند
تا بما درس زندگی را یاد بدهند.
بی شک این زیبایی و شکوه عشق است
که اینچنین شور و غوغا بر پا میکند
بسوی یار,خود مستانه پرواز میکند
تا جاودانگی خویش را بارور سازند .
تصور کن چقدر این زندگی بی محتوا بود
اگر بی عشق و محبت فقط در ظلمت,زمان بگذرد.
عباس قانع
