پس از دو سال اندی که صنایع پرتوان هسته‌ای کشور به دست توانای دولت یازدهم به « خواب زمستانه‌‌ی خرس‌های قطبی » فرو برده شد و پس از آن که گشوده شدن گره‌ی همه‌ی مشکلات کشور حتا مساله‌ی « آب آشامیدنی » را به حل مساله‌ی هسته‌ای ( بخوان : تسلیم در برابر غرب و شرق ) وابسته کردند و در اجرای تعهدات « خفت بار » و « شرم‌آور » پیشتاز شدند و « قاضی‌عسکر هسته‌ای » به دستور رییس مستقیم خود ، فرمان اسقاط سانتریفوژها را صادر کرد و حتا « سیمان » لازم برای بتون ریزی قلب کنشگر ( رآکتور ) آب‌سنگین اراک ؛ یا قلب تپنده‌ی صنایع هسته‌ای را « پای کار آورد » ؛ اما همان‌گونه که پیش‌بینی می‌شد «آمانو » در امربری از آمریکا ، شروع به « گربه رقصانی » کرد و آمریکایی‌ها هم اعلام کردند که « جیزی امضا نکرده اند » و برجام برای آنان تعهدآور نیست ؟!
به این می‌گویند « هنر دیپلماسی خود‌فریبی » یا روان شدن به دنبال سراب ، با وجود گوشزد‌های بسیار .
اکنون ، برای پاسخ‌گویی به ملت و مردم ایران « سنگ‌پای قزوین » می‌خواهد که شاید واردات پانصد تن سنگ‌پا از چین برای چنین روزی بوده است ؟!
آدینه 6 آذر‌ماه 1394 ـ هوشنگ طالع
