شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران بدین وسیله اعلام می دارد که پروژهای که با “فراخوان برای مشارکت در روند شکل دهی تشکل بزرگ چپ” در تاریخ ١۵ آبان ١٣٩١ (۵ نوامبر ٢٠١٢) به منظور وحدت سازمان اتحاد فدائیان خلق، سازمان فدائیان خلق (اکثریت)، شورای موقت سوسیالیست های چپ و تعدادی از کنشگران چپ آغاز شد، به رغم تلاش های فراوان موفق به تبیین پایه های نظری، برنامه ای و تشکیلاتی اساسی و لازم برای ایجاد یک سازمان واحد چپ سوسیالیستی در مبارزه علیه تمامیت نظام جمهوری اسلامی نگردید.
اکنون، با توجه به وضعیت فوق، سازمان ما پروژه ی مشخص نامبرده را پایان یافته تلقی می کند و در نتیجه، وظیفه ی گروه کار تدارک و سازماندهیِ این پروژه را نیز خاتمه یافته می داند.
این پروژه بر اساس خطوط مشترک سه گانه زیر شکل پذیرفت:
۱. گسست از سیستم فکری و عملکردی ” سوسیالیسم واقعا موجود” که طی چند دهه در شوروی و تعدادی از کشورها حاکم بود و اساس فکری مسلط در جنبش کمونیستی را تشکیل می داد.
۲. باورمندی به آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم و مبارزه برای تحقق آن ها در ایران. آزادی با عدالت اجتماعی و سوسیالیسم با دمکراسی پیوندی عمیق دارند. دفاع از حقوق بشر و مبارزه علیه هر گونه ستم و تبعیض ملى، طبقاتى، جنسى، نژادى، مذهبى و عقیدتى.
۳. اعتقاد بر این که جمهوری اسلامی مانع اصلی آزادی، دموکراسی، پیشرفت و عدالت اجتماعی است. از این رو هدف برنامه ای ما رفع این مانع از طریق مبارزه مسالمت آمیز به دست مردم و از طریق گسترش جنبش همگانی و استقرار یک جمهوری دمکراتیک مبتنی بر جدایی دولت و دین در ایران است.
با وجود این مشترکات مصرح در فراخوان، اما در روند پیش رویِ پروژه، بر ما آشکار شد که درک و تلقی این مجموعه از خطوط سه گانه فوق نه تنها هم سان و سازگار نیستند بلکه در تک تک بندهای فوق، دریافت ها و تلقی های متفاوت و گاه بسی متضاد و غیر قابل توافق وجود دارند. چهار منشوری که در پایان کار ارایه شدند بیانگر این اختلافات می باشند. در طی بحث و گفت و گو های درونی برای تهیه منشور و اساس نامه برای تشکیلات جدید، به تدریج و هر چه بیشتر، به رغم خوش بینی های اولیه در آغاز کار نسبت به امکان هم گرایی این جریان ها، ثابت شد که امکان وحدت و ایجاد تشکیلاتی واحد، جایگزین سازمان های موجود، پایدار و اثرگذار بر اساس مبانی نظری، سیاسی و تشکیلاتی چپی به واقع سوسیالیستی و سازمانی به واقع اپوزیسیونی علیه نظام جمهوری اسلامی در موجودیت و تمامیت آن، با روندهایی از این پروژه و به طور مشخص با سازمانِ فدائیان خلق (اکثریت) وجود ندارد.
افزون بر اختلاف بر سر مقام و جایگاه مبارزه ی سوسیالیستی و ضد سرمایه داری در ایرانِ امروز و مناسبات تفکیک ناپذیر آن با مبارزه برای آزادی و دموکراسی، افزون بر اختلاف بر سر تبیین و تلقی ما از ماهییت نظام جمهوری اسلامی و امکان تحول یا اصلاح آن از درون سیستم، افزون بر اختلاف بر سر دموکراسی و معنا و مفهوم واقعی آن چون امر دخالت گری مشارکتی مردمان در اداره ی امور خود و به دست خود، در راه سوسیالیسمی رهایی خواهانه، افزون بر اختلاف بر سر تبیین شکل سازماندهی و تشکیلاتی چپی از نوعی دیگر و نوین در گسست از شکل ها، شیوه ها و بینش های چپ سنتی و اقتدارگرا، موضع مشخص نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران، اصلاح ناپذیری و تحول ناپذیری آن و در نتیجه ضرورت تاریخی انحلال یا سرنگونی آن، گره گاه اصلی و گذرناپذیرِ تضادی اصلی با روندی شد که خود را صریحاً “تحول طلبِ” جمهوری اسلامی دانسته، بر هم سویی و هم کاری با اصلاح طلبان داخل کشور، بر مبارزه پارلمانی، مبارزه در بالا، بهره گیری از تناقض‌ها و شکاف‌های سیاسی درون حکومتی، بر شرکت در کارزارهای انتخاباتی و بهره گیری از فرصت های ممکن و بر دموکراتیزه کردن نهادهای جمهوری اسلامی تأکید می ورزد.
با این همه اما، این پروژه به رغم ناکامی در رسیدن به هدف خود، توانست با سازماندهی گفت و گو و تعامل میان بخشی از نیروهای سیاسی کشور مان در خارج از کشور، آزمونی شود که ما آن را مثبت و آموزنده در راستای تلاش های تاریخی و مکرر جنبش چپ ایران برای اتحاد و وحدت میان خود ارزیابی می کنیم. هم گرایی و هم سویی نظری و برنامهای در روند بحثها و کنفرانسها در بین بخشی از روندها و فعالان این پروژه که به تبیین منشوری نظری، سیاسی و برنامه ای بر اساس مشی چپی سوسیالیستی و اپوزیسیونی رادیکال انجامید (یکی از چهار منشور تدوین شده موسوم به منشور ۶ امضأ) از نظر ما مهم ترین دستاورد این پروژه به شمار می رود.
سازمان ما بر این نظر است که بر پایه مبانی اصلی منشور نامبرده، می توان چهارچوبی برای نزدیکی میان بخشی از نیروهای چپ و پیش روی به سوی ایجاد یک تشکل چپ سوسیالیستی برای ایران در جهت براندازی رزیم جمهوری اسلامی و تحقق آزادی، برابری، دموکراسی، جمهوری، عدالت اجتماعی، جدایی دولت و دین و سوسیالیسم به وجود آورد.
شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران کماکان آمادگی خود را در این راستا اعلام می دارد و در این راه تلاش و فعالیت خواهد کرد.
شورای موقت سوسیالیستهای چپ ایران
۱۲ نوامبر ۲۰۱۵ – ۲۱آبان ١٣٩۴
