ناتوی فرهنگی را بیشتر بشناسیم

پیرامون مطالبی که کورت وسترگارد درباب ازادی بیان مطرح می کند و موضع گیری انتقادی اش علیه مذاهب، من را به یاد نقلی قولی می اندازد که ژرژ پلیتزر از انگلس مطرح می کند ( در «فلسفۀ عصر روشنایی و تفکر مدرن»)، موضوع مربوط به دورانی می شود که بورژازی انقلابی عمل می کرد و علیه مذهب هجو نامه می نوشت، به نقل از انگلس : «از وقتی که پرولتاریای انقلابی به شکل جدی بورژوازی را در خطر قرار داد، بورژوازی نیز به یاد خدماتی افتاد که کلیسا و اعتقادات مذهبی برای حفظ قوانین اجتماعی انجام داده بودند و فلسفۀ اجداد انقلابی اش را به فراموشی سپرد. انگلس می نویسد : هیچ دست آویزی برای بورژوازی فرانسه و آلمان باقی نمانده بود که در سکوت از آزادی اندیشه شان قطع نظر نکنند، در این صورت به نوجوانی شباهت دارند که هنگام سوار شدن بر عرشۀ کشتی با افتخار سیگاری را گوشۀ لبش پک می زند ولی به خاطر لرزش های کشتی دچار حال به هم خوردگی شده و با بی قیدی سیگارش را رها می کند.» البته کاریکاتورهای کورت وسترگارد مثل بسیاری ترفندهای دیگر، به ناتوی فرهنگی تعلق دارد. هدف این است که برخی کشورهایی که در سناریوی عملیات نظامی ناتو، هدف بمباران اتمی قرار گیرند، به عنوان تروریست معرفی شوند زیرا طرح نظامی ناتو هدفش مبارزه با تروریسم است. عکس العمل گنجی و شیرین عبادی البته قابل تقدیر است هر چند که به جنبش سبز گره خورده است ولی جوایزی که خود آنها دریافت کرده اند نیز، از دیدگاه من، در پیوند تنگاتنگ با ناتوی فرهنگی قابل بررسی می باشد.