بله

البته نظر بالا با درصدی هنگفت درست است. اما اگر اشتباهات رضا شاه و محمد رضا شاه سرپوش بگذاریم و آن انقلاب را شورش بنامیم هیچ دستاوردی نخواهیم. داشت. من معتقدم که انقلاب ایران دو رهبر داشت یکی محمد رضا شاه و دوروبریهایش بودند و یکی هم روحانیون شیعه. آما در اینکه اپوزیسیون ایران چه چپش و چه ملیش زمان و مکان و زمینه و زمکانه را نشناختند هیچ تردیدی در آن نیست. چپهای ایران برعکس تمامی چپهای جهان با مرتجعترین و کلاشترین و پست ترینها ی جامعه ی ما همرزم و همدست و همداستان شدند. دیگر اینکه اگر یک حکومکتی بورسیه بدهد ارث پدرش که نیست! ایکاش عوض آن جشنهای دوهزار و پانصد ساله ی شاهنشاهی که اعلاحضرت برای شاهان و رییس جمهورها و با آنهمه لوکس برپا کرده بازهم بورسیه ی بیشتر می فرستاد تا تحصیل کنند و خصوصا این جشن را در شهرها و استانهای کشور و برای مردم ایران میگرفت. من آنموقع کودک بودن و فقیر و شهر تهران را آزین بسته می دیدم و چقدر دلم میخواست منهم در آن جشن سهیم باشم. اما شاه ایران و البته نه پادشاه خارجیان را بر ما ترجیخ داد. و البته مردم ایران هم در کمال حماقت و بی فکری و نسجیدگی و بیسوادی و عدم کتابخوانی و عدم شناخت از او انتقامی گرفتند و ثمره اش این خودکشی شد. بله من با شما موافقم اما با این شرح و تحلیلی که دادم.