رضا رخشان
آقای علیرضا نوریزاده روزنامه نگار نام آشنا ومنتقد جمهوری اسلامی است که علاوه بر مصاحبه با رسانه های فارسی زبان وعرب زبان ،در روزنامه الشرق الوسط هم قلم فرسایی میکند وهمچنین دو سه سالیست که مدیر شبکه ماهواره ای ایران فرداست.البته همانطور که گفته شد برهیچ کس پوشیده نیست که فعالیت سیاسی و روزنامه نگاری ایشان در ضدیت اشکار با نظام حاکم در ایرانست.که البته این مسئله ربطی به بحث ما ندارد. اما چیزیکه در مورد او سئوال برانگیز و غیر قابل فهم است، دفاع جانانه و همیشگی ایشان از دولت سعودی درین سنوات اخیر بوده است. بطوریکه بجر نام خلیج فارس که اقای نوریزاده در محافل عمومی بکار میبرند،هیچ تضاد آشکار و یا پنهانی با دولتهای عربی دیده نشده است.آنچه که نگارنده ظرف سالهای اخیر از مصاحبه ها و مقالات نوریزاده ملاحظه کرده است شیفتگی و جانبداری عجیب و غریب او از حرکات و سیاستهای دولتهای عرب وبخصوص دولت سعودیست که گاها با هیچ منطق عقلی قابل توضیح نیست. بطوریکه دامنه این نزدیکی و مودت آنچنان عمیق میگردد که نوریزاده را دچار التقاط هولناکی کرده است.نوریزاده از یک طرف حمله شیوخ سعودی به یمن را به بهانه حمایت از دولت بی کفایت منصورهادی توجیه میکند و معتقد است که حوثی ها که در یمن در اقلیت میباشند و قبضه تمامی قدرت توسط اقلیت در چارچوب نظام دموکراسی ، کودتای اقلیت قلمداد می گردد .طبق این نگرش اغوا کننده به دولت سعودی این حق را میدهد که بر سر پا برهنه های یمنی ، بمب و موشک و توپ وارد سازد.لابد خون کودکان وزنان وغیر نظامیان که بر زمین ریخته میشود با توجیه اینکه ،در زمان جنگ امری حتمیست ، چشم خود را بر آن میبندد.اگر این خط فکری ایشان را بپذیریم ،پس چطور میتوان حمله دولت سعودی به بحرین را توجیه کرد؟ در انجا که اکثریت شیعیان ،رانده شده از منابع فدرت و در چنگال اقلیت حاکم هستند.هر چند که در آن زمان هم به دفاع ازین اقدام سرکوب گرانه ،دولت متجاوز عربستان پرداخت. نوریزاده هر جا که لازم باشد همیشه در استینش تزی را رو میکند. اینبار با این توجیه که بحرین حیات خلوت عربستان میباشد.طبق این دکترین ،هرگونه حرکت ازادی خواهانه و عدالتجویانه ای که توسط ممالک کوچک که در راستای اعمال اراده توده ها صورت میگیرد ،اگر این جنبش با مصالح کشور قدرتمند همسایه هماهنگ نباشد،اقویا میتواند این جنبش را به بهانه حیات خلوت بودن با قدرت هرچه تمامتر نابود سازد. همانطور که ذکر شد شیفتگی نوریزاده به امرای فاسد و ستمگر سعودی تا بدان جا متبلور میگردد که به نفی اراده توده های در بند و مظلوم منطقه می پردازد.پس سعودیه میتواند وباید جنبش مردم بحرین و یمن را سرکوب کند. چه دنیای جالبی.کسانی که در داد ازادی خواهیشان گوش فلک را کر کرده است ولی در عالم واقع،همنشین و انیس زورگویان وجباران هستند.از همه اینها جالبتر و در مورد مسئله تعرض جنسی به دو نوجوان ایرانی در فرودگاه جده ،با اینکه پزشکی قانونی عربستان این تعرض را تایید کرده است و دوتن افراد متعرض در بازداشت بسر میبرند، نوریزاده جهت تطهیر دامن سعودیها ، بازهم پا به میدان می گذارد و در برنامه تلویزونی خود، از بیخ وبن این قضیه را انکار میکند. و حادثه تاسف بار رخ داده را ،جاروجنجال دولت ایران معرفی می داند.در هر صورت آنچنان از دولتهای عرب سخن میراند که هر کس نداند گمان میکند این حکومتها ،مشابه دولت سوئیس در اروپاست.آقای نوریزاده مگر نه اینکه همین حکومت سعودی حقوق بدیهی وابتدایی نیمی از جامعه ،یعنی زنان این کشور را نادیده میگیرد؟ مگر نه اینکه گردن زدن انسان امری متداول در قوانین جزایی آنهاست.مگر نه اینکه اقلیتهای قومی ومذهبی و اعمال سانسور وخفقان از مشخصه های این حکومت هاست؟ این در حالیست که این حکومت با استفاده از دلارهای نفتی ،بسیاری از کشورهای منطقه مانند پاکستان وافغانسان و مصرو غیره را معتاد بخود کرده است . یعنی هم آنها را بخود وابسته میکند بطوریکه ژنرال سیسی با همه یال و کوپالش باید گردن خود را پیش ملک سلمان خم نماید ویا نوازشریف نخست وزیر پاکستان،و از طرف دیگرهم با اشاعه سلفی گری ، وهابی گری و تروریسم منطقه را به اشوب کشانیده است. واقعیت اینست که ، سعودیه درین چهار سال اخیر به دو کشور بحرین ویمن حمله کرده است. وهر بار با توجیه جلوگیری از به قدرت رسیدن شیعیان وسد نفوذ دولت ایران و همچنین با دامن زدن به اختلافات فرقه ای و لولو کردن ایران این تجاوزات را به پیش میبرد. وامثال نوریزادها هم توجیه گرند.در اخر اینکه قصد من از عنوان این مسائل به هیچ عنوان به معنی تبرئه کردن ایران از آنچه که در منطقه به دخالتگری احتمالی ایران نام برده میشود نیست.بلکه انچه غیر قابل فهم است ،غش همیشگی نوریزاده به سمت سعودی هاست.من از آن جهت بیم دارم که رد دلارهای کثیف ومعتاد کننده حکومت عربستان به لندن هم رسیده باشد.
با ارزوی دنیایی که مظلومین ، جباران را به سزای اعمالشان برسانند
رضارخشان
اردیبهشت/1394
