هوشنگ طالع
درپی توافق لوزان ، رهبر محترم جمهوری اسلامی گفتند : « اگر از من بپرسند شما موافقید یا مخالف ؟ می‌گویم : نه موافقم و نه مخالف ؛ چون هنوز اتفاقی نیفتاده است ؛ هنوز کاری نشده است … این را خود مسئولین هم گفته‌اند ؛ هم به ما گفته‌اند و هم در مصاحبه‌هایشان ، به مردم گفته‌اند » .
باید به آگاهی برسانم که خلاف خدمتتان عرض کرده‌اند . این فراگشت ضد منافع ملی که با قرارداد سعدآباد ( بیان‌نامه ) ، به امضای آقایان روحانی ـ ظریف آغاز شد ، در هر چرخش ( قرارداد ژنو « ژنوچای » و سپس توافقنامهی لوزان باز هم با نقش آافرینی آقایان روحانی ـ ظریف ) ، بندهای بیش‌تری بردست و پای ملت ایران نهاده شد و تعهدات تازه و بیش‌تری برای جمهوری اسلامی به بار آورده است . البته از آن‌جا که هیچ کدام از این قراردادها و موافقت‌نامه‌ها برپایه‌ی اصول قانون اساسی حاکم ، به تصویب مجلس شورای اسلامی نرسیده‌اند ، تنها و تنها برای دولت جمهوری اسلامی تعهدآور است و هیچ بار حقوقی برای ملت و مردم ایران ندارند .
باید هم‌چنین به آگاهی برسانم که در صورت ادامه‌ی مذاکرات برپایه‌ی قرارداد‌های سعدآباد و ژنو ( ژنوچای ) و نیز توافقنامهی لوزان ، کمابیش به مدت 20 سال حاکمیت ملی ایران مورد تحدید قرار خواهد گرفت و در نتیجه ، استقلال ایران نیز محدود خواهد شد .
این امر باعث گشوده شدن باب تازه‌ای در حقوق بین‌الملل در باره‌ی حق حاکمیت ملت‌ها خواهد شد . در نتیجه ، دست امپریالیست‌ها و استعمارگران برای محدود کردن حق حاکمیت ملت‌ها و در نتیجه ، تحدید استقلال آنان ، پایه‌های قانونی پیدا خواهد کرد . به هوش باشید که ادامه‌ی این راه ، به پذیرش تحدید حاکمیت ملی و در نتیجه ، خدشه‌دارشدن استقلال کشور تمام خواهد شد .
ایرانیان می‌گویند : « هرکه بامش بیش ، برفش بیش‌تر » . چنین است که : هرکس اختیاراتش بیش‌تر ، مسئولیتش بیش‌تر است . در جریان تجزیه‌ی بحرین ، این خیانت به نام محمدرضاشاه پهلوی ـ امیرعباس هویدا نوشته شد . نگذاریم که افزون بر گشودن آخرین پیچ‌ومهره‌‌‌‌‌ی صنایع هسته‌ای ، تحدید حق حاکمیت ملت ایران ، به نام ما نوشته شود .
پنج‌شنبه 27 فرودین‌ماه 1394 ـ هوشنگ طالع
