تهرانی تبریزیم

ادرس این سایت را برای همه ی کسانی که میشناسید بفرستید. از اینهمه بی جنب و جوشی ایرانیان در شگفتم! سراسر این سایت می بایست پر باشد از نظرات سازنده. طبیعتا می بایست کسانیکه که می توانند به اینترنت دسترسی داشته باشند آنچه در جامعه می گذرد را در دسترس عموم قرار دهند. اما معلوم نیست چرا آن غلیان اجتماعی که بر علیه دین و دینداران در جامعه جریان دارد بصورت سیلی بنیان کن در بخش نظرات سرازیر نمی شود. ایران یکی از آزمایشگاههای لاییسیته ی بسیار مدرن در جهان است. اسلام یا خودش را با این لاییسیته تطبیق می دهد یا نابود می شود و جایش را به ادیان دیگر میدهد. آنچه در جامعه ی ایران می گذرد یک بمب ساعتی ست که ما را بسوی یک لاییسیته ژرف رهنمون می کند. ما امروز در حال گذار هستیم٬ گذاری از منجلاب اسلام ناب که عکس العمل آن فحاشی و ناسزا گویی مردمی ست در کوچه و خیابان و اتوبوس و مترو و با کدهایی شدیدا نو ساخته و پرداخته در جامعه. من با چند نفر از آن فحاشان که خودشان را جزو نهضت فحش معرفی میکردند و با هزار زحمت با آنها آشنا شدم گپ و گفتی داشتم. با آنکه بیست و پنج سال سن حداکثر سن آنها ست از سواد و کمال آنها و دانش آنها تعجب کردم. دیدم آنها از فحش به عنوان یک راهرو برای برون رفت از این مرداب اسلام ناب استفاده می کنند. نه به عنوان یک دکترین زندگی. یکی از آنها میگفت : این دبیات را روحانیون خودشان شخصا به ما تحمیل کرده اند٬ ما روز که آنها به مسجد و حسینیه برگردند و صدای ماذن فقط در مسجدشان بپیچد و صدای عزادریشان در حسینیه ادامه خواهیم. بلافاصله بعد از آن اصلا فلسفه ی وجودی ما لغو خواهد شد. و این طبیعی ست. همچنانکه گفتن مرگ بر شاه امروز فلسفه ی وجود ندارد٬ مرگ بر سلطنت هم همین طور٬ آنروز دیگر نه مرگ بر اسلام و نه مرگ بر روحانیت و نه مرگ بر مداح و نه مرگ بر ولایت فقیه و… معنی خواهد داشت. در هر حال آنها که دستشان به اینترنت می رسد رسالتی بس بزرگ با خود دارند. فروردین هم به پایان می رسد و بهار ایرانی همچنان در محاق اسلام ناب است. ویران باد!