بهنام چنگائی 
کوبانی!
بنوش و بنوشان که
آن جام گوارای آزادی نوش ات باد
بپوش و بپوشان که
آن جامه ی زیبای پیروزی
بر تن تو و این دشت و صحرای سوخته
سزاوارات باد.
اینک،
در بزمگاه پگاهان
گشاده و دلنشین
بکوب پای مهرات را
بر سرِ سرکشی های زور
و ببند دستان دوستی ات را
بر کمرگاه نرمِ عاطفه ها
تا دیارِ خشکِ خشم
از سیرابی عشقِ انسانی
فراوان ببارد ـ
بسان باران بر کویر بیدادرسی ها.
کوبانی!
کام خسته و خشک ات
از این چنین بارانی پاک
سرریز باد.
برخیزهمراه جان سپردگان
دست در دست ستمدیگان
و برقص و بخوان
به نام آزادگان
به نام نان برای همگان
به نام دست ها و زبان های بریده
فریاد انسان باش
کوبانی!
همبستگی ات گرامی و پایدارباد.
بهنام چنگائی 7 بهمن 1393
