– رضا شهابی اینبار هم بدون مرخصی پزشکی، از بیمارستان به زندان منتقل خواهد شد!
– بیانیه انجمن صنفی کارگران خبازی های سنندج و حومه به مناسبت فرا رسیدن مهر ماه و بازگشایی مدارس و مراکز آموزشی
– بخش دوم مبارزه برای کارگران بافق حفظ دست آورد است!!!
– اعتصاب کارگران کارخانه کاشی گیلانا امروز به هشتمین روز رسید
– سومین روز از آغاز اعتصاب کارگران معدن زغال سنگ سنگرود
– اعتصاب کارگران قطار شهری اهوازدرسومین روز به شیفت شب رسید
– اعتصاب کارگران سد داریان روزدوم راپشت سرگذاشت
– حقوق ۳ هزار کارگر شرکت توسعه صنایع نفت با ۳ ماه تأخیر پرداخت می‌شود
-۵ سال دوندگی ۱۵ کارگر نساجی بوکان بدنبال حقوق بازنشستگی
– حقوق بازنشستگان فولاد هنوز پرداخت نشده است
– کارگر سیکل ترکیبی سنندج- رد پایی دیگر
– زور مستمری بازنشستگان به هزینه‌های درمان نمی‌رسد
– نرخ بیکاری زنان به 43.4 درصد رسید
– سقوط از اسکلت ساختمانی در اربیل، مرگ کارگر بوکانی را رقم زد
– مرگ 2 کارگرجوان درقم بر اثر ریزش آوار
– اعتصاب کارکنان شرکت هیوندای
– تظاهرات خلبانان اعتصابی ایرفرانس در پاریس
بیانیه شماره 76: رضا شهابی اینبار هم بدون مرخصی پزشکی، از بیمارستان به زندان منتقل خواهد شد!
رضا شهابی که روز 11 شهریورماه 1393 تحت عمل جراحی دیسک کمر قرار گرفت، روز پنجشنبه 3 مهرماه به زندان رجایی شهر برگردانده خواهد شد. این در حالی است که پزشک جراح رضا صراحتاً تأکید کرد که وی پس از انجام عمل جراحی دستکم به 3 ماه مرخصی در منزل نیاز دارد و باید همواره در دسترس دکتر باشد. پزشک قانونی نیز پس از انجام عمل از رضا دیدن کرد و نظر دکتر را تأیید کرد و قرار شد ظرف چند روز گذشته مقدمات مرخصی رضا انجام شود و وی از بیمارستان به منزل منتقل شود. اما علیرغم همه ی این موارد و با وجود قول دستگاه امنیتی و قضایی، پیگیری خانواده رضا شهابی از دادستانی تهران ظرف چند روز گذشته به جایی نرسید و مسئولان بیمارستان امروز به رضا ابلاغ کردند که به دلیل کمبود تخت در بیمارستان دولتی امام خمینی دیگر قادر به تمدید زمان بستری وی نیستند و روز پنجشنبه او را ترخیص خواهند کرد.
لازم به ذکر است سال گذشته نیز رضا را که تحت عمل جراحی مهره های گردن قرار گرفته بود، بدون مرخصی پزشکی در منزل (که باز هم از جانب پزشک تأکید شده بود) به زندان بازگرداندند که این امر باعث عفونت ناحیه ی عمل و همچنین ناموفق شدن عمل شد؛ زیرا پروتزهای کارگذاشته شده در گردن رضا به دلیل شرایط نامساعد زندان و عدم انجام درمان های تکمیلی تخصصی (فیزیوتراپی، آب درمانی، چکاپ دوره ای دکتر جراح و . . .) از جای خود خارج شده و عملاً وضعیت گردن رضا از قبل از عمل هم بدتر شد.
رضا شهابی خود نیز عنوان کرد که حاضر نیست به دلیل بستری شدن اش در بیمارستان دولتی، فرصت عمل را از افرادی که عموماً هم طبقه ای های او و افراد کم بضاعت هستند بگیرد، زیرا بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان که تحت تعمیر است دچار کمبود شدید تخت و ترافیک مریض های پشت اتاق عمل است!
کمیته ی دفاع از رضا شهابی خواستار رسیدگی سریع مسئولان امنیتی و قضایی به مرخصی پزشکی این کارگر زندانی و عضو هیئت مدیره ی سندیکای کارگران شرکت واحد است تا قبل از انتقال رضا به زندان یا نهایتاً ظرف روزهای ابتدایی هفته آینده رضا آزاد شده و به منزل برود تا بتواند در فضایی آرام و در کنار خانواده ادامه ی درمان خود را پی بگیرد.
کمیته دفاع از رضا شهابی
2 مهرماه 1393
شماره تلفن سخنگوی کمیته دفاع از رضا شهابی، آقای محمود صالحی: ٠٩٣۵٧٣۵٣۴١٢
بیانیه انجمن صنفی کارگران خبازی های سنندج و حومه به مناسبت فرا رسیدن مهر ماه و بازگشایی مدارس و مراکز آموزشی
کارگران، مردم شریف ایران!
اول مهر ماه 93 بار دیگر زنگ مدارس و مراکز آموزشی برای میلیون ها دانش آموز در سراسر ایران بصدا در آمد و بیش از 12 میلیون کودک و جوان که امیدهای حال و آینده جامعه ایران هستند با امید فراگرفتن دستاوردهای آموزشی و پیشرفت علمی بشر در این روز، به محیط های آموزشی پای گذاشتند.
امسال اول ماه مهر و بازگشایی مدارس و مراکز آموزشی را در شرایطی آغاز می کنیم که طبق اعلام رئیس مرکز آمار آموزش و پرورش، حدود 145 هزار دانش‌آموز از تحصیل به جا مانده‌اند – البته این آمار فقط مربوط به 6 سال دوره ابتدایی یعنی کودکان زیر 11 سال می باشد –و آمار کودکان مهاجر در ایران علی الخصوص کودکان افغان که متاسفانه از تحصیل محروم هستند و دانش آموزانی که در مقاطع راهنمایی (دوره اول متوسطه) و دبیرستان (دوره دوم متوسطه) ترک تحصیل می کنند که روند آن نیز شتاب بیشتری به خود می گیرد معلوم نیست.
کودکان بازمانده از تحصیل یا آنها که درس و مدرسه را به هزاران دلیل رها کرده‌اند، اغلب متعلق به خانواده‌های کارگری و آسیب پذیر جامعه هستند. خانواده هایی که در یکی از دشوارترین دوران حیات خود از لحاظ اقتصادی و معیشت زندگی بسر می برند به طوری که وجود میلیونها کارگر بیکار و نبود امنیت شغلی به یک نگرانی دائمی کارگران شاغل و خانواده هایشان مبدل گشته است. دستمزدهای امسال هم که حدود 10 درصد کمتر از نرخ تورم اعلام شده توسط بانک مرکزی تعیین گردید بدین معنا بود که ما کارگران می بایستی برای امرار معاشمان از هزینه های زندگی کم کنیم با وجود چنین شرایطی بسیاری از کالاهای اساسی سفره کارگران با سیر سعودی قیمتها همراه شده است. با بالا رفتن هزینه های زندگی و به دنبال آن، افزایش فشارهای روحی و روانی و انواع مصائب اجتماعی برای خانواده های کارگری، مانند وداع فرزندان کارگران با درس و مدرسه و پیوستن کودکان بی شمار دیگری به خیل کودکان کار و خیابان در آینده ای نزدیک دور از انتظار نیست. بگذریم از اینکه همین دستمزد بخور و نمیر هم به موقع پرداخت نمی شود و کارگران ناچارند برای دریافت دستمزدهای توافق شده نیز دست به اعتراض بزنند – تجمع کارگران پیمانی قطار شهری اهواز، تجمع کارگران معدن سنگرود، اعتصاب کارگران کاشی گیلانا، تجمع کارگران شهرداری زابل، تجمع کارگران پتروشیمی کارون، اعتصاب باشکوه کارگران سنگ معدن بافق، اعتراض کارگران شهرداری سقز و مریوان، اعتراض کارگران پتروشیمی رازی، اعتراض کارگران خبازی های سنندج و حومه و دهها و صدها اعتراض کارگری دیگر در سراسر ایران که می توان بدان اشاره کرد.بگذریم از اینکه بخشی از کارگران، مشمول قانون کار -که ناظر بر روابط کارگر و کارفرماست – نمی شوند و همین حداقل دستمزد ناچیز هم شامل حالشان نمی شود، برای نمونه ما کارگران خباز از سال 91 تاکنون دستمزدهایمان بدون هیچ تغییری، ثابت باقی مانده و تمامی مراجعات و مکاتبات مان با مسئولین مربوطه هیچ اقدام عملی جهت افزایش دستمزدها به همراه نداشته است. ما کارگران خباز به مسئولین دولت تدبیر و امید که با شعار بهبود وضعیت زندگی کارگران به سر کار آمده اند، اعلام می داریم چگونه است که کارگران برای مطالبه حقوق صنفی خود با زندان و شلاق روبرو می شوند اما مسببین تمامی بی حقوقی ها و بی عدالتی هایی که به کارگران تحمیل می گردد و آنها را ناچار به اعتراض می کند مورد ماخذه قرار نمی گیرند؟! ما کارگران خباز با دستمزدهای کمتر از حداقل دستمزد اعلام شده از سوی شورای عالی کارمزدی، چگونه هزینه سر سام آور مسکن، خوراک، پوشاک و از همه مهمتر مخارج تحصیل فرزندانمان را در آستانه مهر ماه تامین نماییم؟ ما کارگران خباز ادامه چنین شرایطی را نابودی تدریجی زندگی خود می دانیم و بار دیگر بر مواضع و مطالبات قانونی خود پای می فشاریم و خواهان افزایش دستمزدهایمان مطابق با تورم واقعی موجود در کشور هستیم تا جسم و روح فرزندان ما هم زیر بار کار تباه نگردد و دیگر کودکی بجای پشت میز مدرسه وارد بازارهای کار نگردد. به همین خاطر انجمن صنفی کارگران خبازی های سنندج و حومه بار دیگر ضمن تبریک آغاز سال جدید تحصیلی به صف میلیونی دانش آموزان، دانشجویان،معلمان و استادان ایران و آرزوی بهروزی و موفقیت برای این عزیزان؛ از تمامی کارگرانی که برای احقاق حقوق تضییع شده خود اعتراض می کنند حمایت کرده و صدور احکام زندان و شلاق برای کارگران مجتمع پتروشیمی رازی را مغایر با مبانی انسانی و مقاوله نامه های سازمان جهانی کار که جمهوری اسلامی ایران یکی از اعضای هیئت رئیسه این سازمان می باشد، می دانیم و آن را محکوم می نماییم.
انجمن صنفی کارگران خبازی های سنندج و حومه
سی و یکم شهریور 1393
بخش دوم مبارزه برای کارگران بافق حفظ دست آورد است!!!
کارگران معدن سنگ آهن بافق با توجه به تجربیات مبارزاتی خود و کارگران دیگر کارخانجات ومجتمع های صنعتی و خدماتی و با مطالبات کاملا” روشن و گسترده به دنبال وعده های انجام نشده نمایندگان دولت در جواب به اعتراض و اعتصاب اردیبهشت ماه 1393 مجددا” در شهریور ماه 1393 دست به اعتراض زدند . آنها به صورت علنی به کاذب بودن وعده و وعیدهای ماموران و نمایندگان کارفرما و دولت سرمایه داری پی برده و عملا” با این وعده و وعیدهای کاذب رو در رو بودند و هم چنین با توجه به تجربیات کسب شده در صدها اعتصاب کوچک و بزرگ، هم طبقه ایهای خود آگاه شده اند که اگر به وعده ها توجه کنند فریب خواهند خورد . بنابراین در اعتصاب شهریور ماه 1393 در هیچ موردی از جمله اینکه کارگران و نمایندگان دستگیر شده آنها را بعد از اتمام اعتصاب یا با وثیقه آزاد خواهند کرد یا اینکه موضوع عدم خصوصی سازی معدن و یا واگذاری سهام آن برای هزینه زیر ساختهای بافق را بعدا” مورد بررسی قرار خواهند داد را باور نکردند و آگاهانه در همبستگی میان خود و اهالی شهر اعتصاب خود را تا کسب مطالبات مطرح شده و آزادی بدون قید وشرط و بدون وثیقه کارگران دستگیر شده ادامه داده ویک پیروزی کسب کردند و حال باید برای حفظ پیروزی کسب شده مبارزه کنند.
این روند پیش برد اعتراض و اعتصاب مرهون میزان آگاهی متناسب با مبارزات عینی و امروزی کارگران بوده که به همان میزان نیز موفقیت کسب کردند . هر چند ممکن است باز هم کارفرما و دولت سرمایه داری در زمان متقضی تعهدات خود را زیر پا بگذارد اما اکنون این کارگران مبارز و آگاه بافق هستند که نتایج دلگرم کننده ای را کسب کردند .
اگر کارگران بافق بخواهند( که صد در صد می خواهند) مطلبات دیگر را به دست آورند و یا مطالبات کسب شده را حفظ کنند باید سطح مبارزه و آگاهی طبقاتی خود و دیگر همکارانشان را هر چه بیشتر رشد دهند .
هم چنین در جهت ایجاد همبستگی و گسترش آن در میان کارگران رشته معدن مانند معادن سرچشمه ، خاتون آباد ، زنجان ، چادرملو ،… و معدن سنگرود که هم اکنون در اعتصاب است و سپس مجموع کارگران ایران از جمله کارگران پروفیل ساوه ، کاشی گیلانا، کارگران قطار شهری اهواز، مخابرات گیلان، مجتمع پتروشیمی کارون،کارگران شهرداری زابل ، مربیان پیش دبستانی ، کارگران قند قهستان و … که هم اکنون در حال اعتصاب یا تجمع اعتراضی هستند و بقیه کارگران فعالیت کنند و تجربیات مبارزه خود را به آنها انتقال داده و آنها را دعوت به همبستگی و ایجاد تشکل های کارگری مستقل از کارفرما و دولت فرابخوانند.
ما ضمن تبریک گفتن به کارگران و خانواده آنها و مردم مبارز بافق از تمامی تشکل های کارگری می خواهیم ، در جهت ایجاد تشکل های کارگری و گسترش همبستگی طبقاتی میان کارگران دست به دست بدهند و تجربیات اعتصابات مختلف را در سطح بسیار گشترده توزیع نمایند و هم چنین برای برقراری ارتباط میان کارگران کارخانجات و مجامع صنعتی و خدماتی از دوست ها و آشنایان استفاده نموده ارتباطات را هر چه بیشتر و تنگاتنگ نمایند و در این میان فعالین کارگری پیشرو با داشتن امکانات اولیه اقدام به ایجاد تشکل های کارگری نمایند . از این طریق می توانیم در آینده نزدیک تشکلهای کارگری سازمان یافته و ریشه دار در میان توده های کارگری و دارای ارتباطات اصولی با یکدیگر داشته باشیم که بدون شک قدمی برای به ثمر رساندن مبارزات کارگران علیه سرمایه داری خواهد یود
زنده باد کارگران مبارز بافق
کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری
29/6/1393
اعتصاب کارگران کارخانه کاشی گیلانا امروز به هشتمین روز رسید
اعتصاب کارگران کارخانه کاشی گیلانا که از ۲۵ شهریور ماه آغاز شده است، امروز به هشتمین روز رسید.
به گزارش2مهرایلنا،یکی از کارگران معترض کارخانه کاشی گیلانا در این باره گفت: امروز ۸ روز است که حدود ۱۶۰ کارگر کارخانه کاشی گیلانا در واکنش به بی‌توجهی کارفرما به مطالبات شان دست از کار کشیده و متحصن شده‌اند.
او گفت: کارگران این واحد صنعتی به این دلیل پی گیر مطالبات صنفی خود و سایر همکارانشان هستند که دغدغه تامین معاش خانواده‌هایشان را دارند و از مدیریت کارخانه و مسئولان شهرستانی و استانی انتظار دارند که به دغدغه‌های آنها احترام بگذارند.
به گفته وی، مهم‌ترین خواسته کارگران این کارخانه پرداخت معوقات حقوقی سال جاری و تضمین امنیت شغلی است.
او با بیان اینکه این تعداد کارگر غم نان دارند افزود: به نظر می‌رسد مسئولان شهرستان رودبار بعد از هشت روز از آغاز اعتصاب کارگران کاشی گیلانا، عمق و شدت این اعتراض را درک نکرده‌اند و از کارگران انتظار دارند به پیشنهادهای یکسویه و نامعقول آنان پاسخ مثبت دهند.
او گفت: بعداز آزادی ۸ کارگر بازداشتی در روز سی‌ام شهریور، مسئولان شهرستان همچون روزهای گذشته به مطالبات کارگران کاشی گیلانا بی‌توجه‌ای نشان می‌دهند و با این کار میخواهند کارگران را از ادامه تجمعات خود منصرف کنند که اگر این وضعیت ادامه پیدا کند کارگران بدون نیاز به کارفرما اداره کارخانه را بدست می‌گیرند و مجددا تولید را از سر خواهند گرفت.
این کارگر که به نمایندگی از سایر کارگران سخن می‌گفت در ادامه با انتقاد از مصاحبه آقای حکیمی، نماینده رودبار در مجلس که روز سی ام شهریور ماه منتشر شد، تصریح کرد: آنچه آقای حکیمی به عنوان مشکلات صنفی امروز کارگران کاشی گیلانا به ایلنا گفته است مربوط به مشکلات ۶ ماه قبل کارگران است.
او با بیان اینکه آقای حکیمی از مشکلات کارگران این واحد بی‌اطلاع است؛ گفت: ایشان در چندین نوبت در مصاحبه‌های خود در شبکه استانی و روزنامه ها و سایت‌های محلی از برطرف شدن مشکلات کارگران کاشی گیلانا صحبت کرده بودند که نشان می‌دهد به طورکلی آقای حکیمی از جریانهای کارگری و سایر مشکلات منطقه آگاهی ندارند.
به گفته وی، از سال ۸۸ که مشکلات کارگران کاشی گیلانا آغاز شده است چندین نوبت کارگران مشکلاتشان را با آقای حکیمی مطرح کردند اما ایشان مشکلات کارگران کاشی گیلانا را درحاشیه قرار داده است و حتی به تلفنهایی که از سوی کارگران به وی می‌شود پاسخ نمی‌دهد.
او گفت: در نهمین دور از انتخابات نمایندگان مجلس که آقای حکیمی کاندیدا شهرستان رودبار شده بود بار‌ها به کارگران کاشی گیلانا وعده پی گیری مشکلاتمان را داده بود اما وقتی ایشان به مجلس راه یافت وعده‌هایش را به کارگران فراموش کرد.
سومین روز از آغاز اعتصاب کارگران معدن زغال سنگ سنگرود
با وجود سپری شدن سه روز از اعتصاب ۳۱۰ کارگرو تجمعشان در مقابل ساختمان اداری این کارخانه، همچنان مشکلات کارگران معدن زغال سنگ سنگرود به قوت خود باقی است و کارگران تاکنون از جانب کارفرما و سایر مسئولان استانی عکس العمل خاصی جز «وعده» مشاهده نکرده‌اند.
به گزارش2مهرایلنا، علاوه بر پرداخت مطالبات معوقه کارگران، آغاز به کار معدن زغال سنگ البرز غربی و ادامه فعالیت تولیدی این کارخانه برای کارگران حائز اهمیت است.
اعتصاب کارگران قطار شهری اهوازدرسومین روز به شیفت شب رسید
نزدیک به ۳۰۰ کارگر پیمانی قطار شهری اهواز صبح امروز (چهارشنبه ۲ مهر) برای سومین روز متوالی دست از کار کشیده و در کارگاه مرکزی این پروژه عمرانی تجمع کردند.
به گزارش 2مهرایلنا، علاوه بر کارگران کارگاه مرکزی قطار شهری اهواز (مترو)، کارگران سایر کارگاه‌های این پروژه عمرانی در تجمع صبح امروز شرکت کردند. تجمع کنندگان به تعویق ۴ ماهه حقوق از ابتدای خرداد ماه امسال معترض‌اند.
این منبع،پیشتر خبر داده بود کارگران اعتصابی حقوق اردیبهشت ماه را نیز نگرفته‌اند، اما شرکت پیمانکاری کیسون پس از آغاز دور جدید اعتصابات کارگران این پروژه عمرانی، حقوق اردیبهشت ماه را پرداخت کرده است.
بر اساس این گزارش، حدود ۱۰۰ کارگر شیفت شب قطار شهری اهواز دیشب برای سومین شب متوالی دست از کار کشیده بودند.
گفتنی است حدود ۹۰۰ کارگر پیمانی در قطار شهری اهواز کار می‌کنند که ۴۰۰ نفر از آنان در شیفت صبح و ۱۰۰ نفر دیگر در شیفت شب یه کار گرفته می‌شوند. همچنین ۱۰۰ کارگر این پروژه عمرانی به صورت روزمزد کار می کنند که اکثرا از کارگران با سابقه و اخراجی به شمار می‌آیند. مابقی کارگران قطار شهری اهواز در بخش‌های اداری این پروژه عمرانی کار می‌کنند.
اعتصاب کارگران سد داریان روزدوم راپشت سرگذاشت
کارگران شاغل در شرکت “سانا”ی سد داریان شهرستان پاوه در اعتراض به عدم پرداخت حقوق شش ماهه‌خود دست به اعتصاب زدند.
به گزارش 2مهرکُردپا، کارگران شرکت سانا در سد داریان از توابع شهرستان پاوه در استان کرمانشاه دو روز است به دلیل پرداخت نشدن حقوق معوقه‌ی خود بار دیگر دست به اعتصاب زده‌اند.
کارگران این شرکت، پیشتر روز یکشنبه یازدهم شهریورماه در مقابل فرمانداری این شهر دست به اعتصاب زده بودند و هم‌اکنون دو روز است در محل کار در سد داریان دست به اعتصاب زدند و کار این شرکت را تعطیل کرده‌اند.
شرکت سانا، درحال ساخت نیروگاه برق در سد داریان شهر پاوه می‌باشد و سال گذشته نیز به دلیل اعتصاب کارگران این شرکت، ١٢ کارگر را از کار اخراج کرده بود.
حقوق ۳ هزار کارگر شرکت توسعه صنایع نفت با ۳ ماه تأخیر پرداخت می‌شود
یکی از کارگران پیمانی شاغل در شرکت «محور سازان» از شرکتهای زیر مجموعه «او یک» در منطقه عسلویه از تعویق سه ماه حقوق حدود سه هزار کارگر، به دلیل کمبود منابع مالی خبر داد.
به گزارش2مهرایلنا،این کارگر فاز ۱۳ شرکت شرکت محورسازان گفت: سه شرکت پیمانکاری «محور سازان»، «تناوب» و «احداث» که در فازهای ۱۷ و ۱۸ منطقه عسلویه در زمینه نصب لوله‌های گازی زیر نظر شرکت توسعه صنایع نفت و انرژی (اویک) فعالیت دارند حدود ۳ هزار کارگر دارند که پرداخت حقوق آنان با سه ماه تاخیر انجام می‌شود.
او با بیان اینکه معوقات حقوقی این تعداد کارگر مربوط به ماه‌های تیر، مرداد و شهریور سال جاری می‌شود، درباره معوقات بیمه‌ای کارگران افزود: بیمه تامین اجتماعی این کارگران نیز به دلایل نامعلومی که کارگران از آن بی‌اطلاعند در ماه‌های تیر و خرداد واریز نشده است.
وی افزود: تاخیر در پرداخت حقوق قانونی کارگران شاغل در پروژه‌های عمرانی زیر مجموعه شرکت «او یک» در حالی است که گفته می‌شود، شرکت ملی نفت ایران به عنوان کارفرمای اصلی هیچ گونه نظارتی بر نحوه فعالیت پیمانکاران زیر مجموعه خود ندارد.
این کارگر بابیان اینکه در نتیجه این تاخیر و تعلل چند ماهه، کارگران از نظر معیشتی و روحی در وضعیت نامطلوبی به سر می‌برند، گفت: با توجه به وضعیت موجود امنیت شغلی، کارگران منطقه عسلویه به دلیل ترس از اخراج و عدم توانایی در برخورد با کارفرمایان بزرگ نفتی، سکوت اختیار کرده‌اند.
این کارگر شرکت محور سازان در پایان یادآور شد: در منطقه عسلویه شرایط طاقت فرسای آب و هوایی و قوانین غیر عادلانه روابط کار و بد حسابی کارفرمایان باعث شده تا نیروهای انسانی تحت فشار مضاعف قرار بگیرند.
۵ سال دوندگی ۱۵ کارگر نساجی بوکان بدنبال حقوق بازنشستگی
یک کارگر بیکار شده کارخانه نساجی بوکان گفت مشکلات دریافت سنوات کاری و بیمه‌ای کارگران کارخانه نساجی بوکان با گذشت ۵ سال از تعطیلی این کارخانه حل نشده به قوت خود باقی‌مانده است.
به گزارش2مهرایلنا،این کارگر که پس از تعطیلی کارخانه نساجی بوکان در سال ۸۸ بیکار شده است، درباره مطالبات حقوقی کارگران بیکار این کارخانه گفت: با تعطیلی کارخانه در سال ۸۸، هنوز معوقات سنوات خدمت ۱۵ نفر از کارگران این کارخانه پرداخت نشده و کارفرما حق بیمه‌هایی را که از کارگران کسر کرده را نیز به حساب تامین اجتماعی شهرستان بوکان واریز نکرده است.
این کارگر بخش تولید کارخانه تعطیل شده نساجی بوکان ادامه داد: بر اساس پروانه بهره‌برداری کارخانه، این مجتمع تولیدی بایست ۹۰۰ نفر را به استخدام در می‌آورد اما در عمل این شمار به ۴۰ نفر رسید و متاسفانه بعد از ۱۷ سال کار, کارخانه با ۴۰ نفر به کارش خاتمه داد.
به گفته این کارگر، از این شمار کارگر (۴۰ نفر) بخشی بازنشسته شدند، شماری با کارفرما توافق کرده و با مبلغی غیرواقعی به طور قانونی رابطه کاری خود را خاتمه دادند اما در این میان ۱۵ نفر از کارگران باقی ماندند که از سال ۸۸ تا کنون بلاتکلیف اند.
به گفته این کارگر بیکار شده نساجی بوکان؛ این ۱۵ کارگر برای پیگیری مطالباتشان به سراغ فرماندار، نمایندگان مجلس و حتی وزارت کار نیز رفته اند اما تا کنون ناموفق بوده‌اند.
به باور این کارگر اخراجی کارخانه نساجی بوکان دلیل اصلی تعطیلی کارخانه تنها به «فرصت‌طلبی» کارفرما از دریافت تسهیلات مالی و وام‌های کم بهره دولتی برای تاسیس کارخانه ختم می‌شود، زیرا این مجتمع تولیدی با بودجه سال ۱۳۷۳ شهرستان‌های محروم و با اهدای ۴ هکتار زمین در مرکز شهرستان بوکان در اختیار کارفرما قرار گرفت و کارفرما برای ایجاد آن شخصا سرمایه‌گذاری چندانی نکرد.
این کارگر اخراجی کارخانه نساجی بوکان ادامه داد: کارخانه با داشتن سهمیه‌های نخ و الیاف دولتی نتوانست به کار خود ادامه بدهد و کارفرما با بهانه‌هایی واهی کارگران را اخراج و دستگاه‌ها را به تهران منتقل کرد.
به گفته این کارگر اخراجی؛ کارفرما یازده سال است با این بهانه که «توان مالی کافی ندارم»، از پرداخت مطالبات ۱۵ کارگر اخراجی این کارخانه سر باز می‌زند و «ما زورمان به او نمی‌رسد.»
حقوق بازنشستگان فولاد هنوز پرداخت نشده است
خبرکوتاه:ایلنا طی گزارشی ازنشست علنی 2مهرمجلس،ازعدم پرداخت حقوق بازنشستگان فولادخبرداد.
کارگر سیکل ترکیبی سنندج- رد پایی دیگر
سیاستهای از ریشه ضد انسانی نظام سرمایه داری یکبار دیگر در یک دادوستد بزرگ با جابجایی سرمایه قربانی می گیرد. قربانی نه از نوع خون و خونریزی بلکه از نوع بیکاری،فقرو ناتوانی که در نوع خود می تواند بسیار بدتر از خون و خونریزی باشد.آری فرقی نمی کند، سرمایه دار، سرمایه دار است. حال صاحب سرمایه در قالب گروهی بنام دولت باشد ویا در قالب گروهی بنام بخش خصوصی،اما این فقط یک تئوری در نظام سرمایه داری است واین طبقه کارگر است که اختلاف مدیریت دولتی و بخش خصوصی را با پوست و استخوان و با دل و جان حس می کند.حداقل ما در اینجا اینطور حس می کنیم.
دوستان، داستان از این قرار است، که در زمان دولت آقای احمدی نژاد و در جهت منطبق کردن دولت با سرمایه ی جهانی و در یک سیاست عوام فریبانه اقدام به پرداخت یارانه اجتماعی تحت نام سیاست از میان برداشتن اختلاف طبقاتی نمود، که درست برعکس به جواب رسید. البته جوابی که کاملا قابل پیش بینی و پیش گویی بود. و صد البته نه اینکه خود ایشان هم از این پیش گویی و پیش بینی بی اطلاع بودن،بلکه ایشان با علم به این موضوع و در چهار چوب تامین منافع بوژوازی، در بخش بازرگانی یا همان بازاریان عمل نمود.حال پرچم دار این سیاست برای تامین منابع مالی پرداخت یارانه ها، اقدام به خالی کردن خزانه ملت، موسسات مالی،فروش بی رویه و غیر قانونی منابع ملی نفت، گاز و….. و نیز دست اخر فروش صنایع بزرگ بنام خصوصی سازی را در دستور کار خود قرار داد . صنایعی چون نیروگاهها و پتروشیمی ها که از جمله این نیروگاهها، می توان به نیروگاه دماوند یعنی بزرگترین نیروگاه خاورمیانه و نیروگاه زاگرس کرمانشاه و نیروگاه سیکل ترکیبی سنندج اشاره نمود. حال موضوع را با بحث فروش نیروگاهها ادامه می دهیم. جالب است که بدانید و مطلع باشید که این نیروگاهها که جزو سرمایه های هنگفت ملی به حساب می ایند با رقمهای ناچیزی فروخته و واگذار شده اند. رقمهایی که حتی گاها به یک دهم ارزش واقعی این سرمایه های ملی هم نمی رسند. حال جایگاه نیروی کار یا همان کارگر در این جابجایی سرمایه کجای داستان قرار قرار گرفته است؟ ایا اصلا هنگام ردوبدل کردن این سرمایه اسمی از کارگران شاغل به میان امده است؟ ایا ایشان (فروشنده و خریدار) در قراردادهای فی مابین خود حتی یک خط از این متن را به نیروی کار شاغل در این بخش اختصاص داده اند؟ ما مجموعه ای از کارگران این بخش با اسناد و شواهد بر این باوریم هرگز چنین اتفاقی صورت نگرفته است. چون بعد از واگذاری این نیروگاهها،تازه مدیران عامل این نیروگاههااز سر خیر خواهی در پی تعیین تکلیف کارگران شاغل در این بخش افتاده اند. تا جایی که با مطالعه قرار داد یادشان افتاده، که هیچ اشاره ای به نیروی کار شاغل در این بخش نکرده اند. اختصاصا در مورد نیروگاه سنندج بعد از پخش خبر قطعی شدن واگذاری نیروگاه در میان کارگران و بلاتکلیفی انان که تا دیروز در استخدام رسمی، قراردادی و یا شرکتی ، دولت بودند به یکباره و یک شبه هر انچه که رشته کرده بودند،پنبه شده و استرس و ترس از اینده شغلی، سراسر نیروگاه را فراگرفت. سرانجام کارگران برای مقابله با این بی حقوقی چاره کار را در اتحاد کارگری دیدندودر یک حرکت بی سابقه و خودجوش و برای حفظ امنیت شغلی خود و ممانعت از هرنوع بیکار و بیکارسازی در این نیروگاه و با وجود تهدیدات رئیس اداره حراست دست به اعتصاب زدند و خواهان ضمانت ان از سوی مدیر عامل شدند که مدیر عامل نیز با وعده های خود مبنی بر ضمانت شغلی کارگران اوضاع را موقتا ارام کرده است. عین همین جریانات نیز با مقداری تغییرات کوچک در جزییات در نیروگاه دماوند و حتی در پتروشیمی ها رخ داده است تا اینکه صاحبان جدید این صنایع به صلاح دید استانداری ها و سازمانهای امنیتی از تغیرات عمده در ترکیب نیروهای شاغل در این بخش ها منصرف شده اند و فعلا میخواهند دست به عصا عمل کنند. حال سئوال اصلی اینجاست که ایا اوضاع به همین منوال باقی خواهد ماند؟ مطمئنن ما می گویم خیر و کارگران از اجرای هر نوع سیاستی که امنیت شغلی انان را به مخاطره بیندازد باید کاملا هوشیار عمل کنند. زیرا از بدو پیدایش نظام سرمایه داری، سرمایه دار سعی می کند که باتمهیدات مختلف وبا هر قیمتی سود سرمایه را افزون بخشد وحال اگر این سرمایه دار در بخش خصوصی باشد ، مطمئنن شدت عملش صد چندان می گردد. چاره کار چیست و چکار باید کرد؟
مطمئنن اتحاد و همبستگی کارگران تا روز رسیدن به شعار عملی و نجات بخش عالم؛
از هرکس به اندازه توانش به هرکس به اندازه نیازش
کارگر نیروگاه سیکل ترکیبی سنندج- مهر 93
برپرفته ازسایت کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
زور مستمری بازنشستگان به هزینه‌های درمان نمی‌رسد
یک کارگر بازنشسته گفت در صورت بروز بیماری و یا مشکل مالی برای کارگران بازنشسته تامین اجتماعی, نهادها و ابزارهای حمایتی اندکی وجود دارند.
به گزارش2مهرایلنا،کارگری که زیر پوشش بیمه اختیاری بازنشسته شده است اظهار داشت: مستمری ۶۵۰ هزار تومانی بازنشستگی نه تنها کفاف هزینه درمانی یک بازنشسته را نمی‌کند بلکه این مبلغ حداقلی به‌دلیل نامتناسب بودن با دیگر هزینه‌های ناخواسته زندگی, مشکلات را چندین برابر کرده است.
وی در تشریح مشکلات خود به‌عنوان یک کارگر بازنشسته گفت: از بانک رفاه کارگران شعبه شهریار برای ایجاد گلخانه‌ای در حوالی محله بی‌بی‌سکینه کرج با وجود تمام سختگیری های دریافت وام بانکی همچون ضامن و… تسهیلاتی به مبلغ ۵۰ میلیون تومان دریافت کردم.
این کارگر بازنشسته افزود: این وام نه به‌طور یک‌جا بلکه در اقساطی ۵، ۲ یا ۳ میلیون تومانی به من پرداخت شد و پرداخت اقساطی وام بانکی منجر به آن شد که مبالغی را که برای خرید تجهیزات گلخانه هزینه کرده بودم، بپردازم.
وی در توضیح گوشه های دیگر از عدم حمایت نهادهای اجتماعی بازنشستگان اظهار داشت: به‌دلیل کار در زیر آفتاب که اقتضای کار در گلخانه است دچار امراض پوستی شدم و توانایی انجام کار را از دست دادم بنابراین کار گلخانه متوقف ماند و به‌دنبال متوقف شدن کار در گلخانه اقساط وام نیز پرداخت نشد.
این کارگر بازنشسته ادامه داد: هزینه‌های بالای شیمی‌درمانی سبب شد تا نتوانم اقساط وام بانکی را بپردازم بنابراین بانک با توقیف اموال نه تنها اصل وام را دریافت کرد بلکه ۲۰ میلیون تومان نیز به‌عنوان بهره وام از من طلب کرد.
وی افزود: در حالی که مراحل درمان بیماری را می گذراندم برای دریافت کمک به کانون بازنشستگان مراجعه کردم اما مسئولان به دلیل کمبود منابع مالی نتوانستند حتی کمک ناچیزی بکنند.
اوبا بیان این که این مسئله در زندگی شخصی اش نیز تاثیر گذارشته است، ادامه داد: وام ۵۰ میلیونی به ۷۰ میلیون افزایش یافت و این موضوع طوری در زندگی خانودگی‌ام تاثیر گذارشت که همسرم از من جدا و خانه‌ام نیز به دلیل تعویق در پرداخت اقساط بانک مصادره شد.
وی با انتقاد از اینکه بازنشستگان در جامعه از حمایت اجتماعی دولت برخوردار نیستند، پرسید: آیا با مستمری ۶۵۰ هزار تومانی در جامعه‌ای که درصد تورم آن بیش از ۳۰ درصد است می‌توان زندگی کرد.
این کارگر بازنشسته در خصوص هزینه‌های بالای درمانی‌اش گفت: هزینه ورودی بیمارستان دولتی امام‌خمینی ۴۰۰ هزار تومان است، اکولوژی ۴۵ هزار تومان، ویزیت پزشک ۳۵ هزار تومان و… هیچ‌یک از این هزینه ها را بیمه سازمان تامین اجتماعی تقبل نمی‌کند.
وی در خاتمه با بیان اینکه بازنشستگان امروز جوانان دیروز بودند و حق بیمه به صندوق تامین اجتماعی واریز کرده‌اند، خواستار بازنگری میزان حقوق دریافتی بازنشستگان و تسهیلات پزشکی – درمانی بیشتر توسط سازمان تامین اجتماعی شد.
نرخ بیکاری زنان به 43.4 درصد رسید
تفاوت نرخ بیکاری مردان و زنان جویای کار 15 تا 24 ساله کشور از 12.2 درصد سال 84 به 22.4 درصد در بهار امسال افزایش یافته و نرخ بیکاری زنان به بالاترین میزان خود در 8 سال گذشته به میزان 43.4 درصد رسیده است.
به گزارش 2مهر مهر، ایران کشوری جوان با 75 میلیون نفر جمعیت است که نیمی از آن را زنان تشکیل می دهند؛ بنابراین بی توجهی به توان بالقوه زنان در اداره کشور و استفاده نکردن از توانمندی های آنان می تواند فرصت های فراوانی را نابود کند. در عین حال، همانگونه که عنوان شد در بازار کار ایران نیز مانند بسیاری دیگر از کشورها، برخی مشاغل مختص مردان است و برخی نیز اتفاقا مختص زنان.
مشاغلی مانند کار در اعماق دریاها و اشتغال در شرایط بد آب و هوایی در صنایع نفت و گاز بیشتر بر عهده مردان گذاشته می شود و خبری از حضور زنان در این بخش ها نیست. اساسا امکان اشتغال زنان با مدت طولانی در دریاها و یا معادن و دور ماندن از خانواده چندان امکانپذیر به نظر نمی رسد.
با این وجود، در دهه های اخیر اشتغال زنان و سیل تقاضا برای کار از سوی زنان تحصیل کرده به چالشی برای دولت ها تبدیل شده است. با وجود اینکه تعداد زنان جویای کار همواره از مردان کمتر است، اما نرخ بیکاری در این گروه بسیار بالا و تامل برانگیز است.
طبق آمارها، بالاترین میزان زنان جوینده کار در ایران در گروه سنی زیر 30 سال قرار دارند و این موضوع به این معنی است که درصد قابل توجهی از زنان متقاضی کار کشور، احتمالا دارای تحصیلات دانشگاهی بوده و از اینرو نگاه جدی تری نسبت به حضور در بازار کار دارند.
طبق گزارش مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری زنان 15 تا 24 ساله در فاصله سال های 84 تا بهار 93 افزایش یافته و از 32.6 درصد به 43.4 درصد رسیده است؛ بنابراین در یک دوره 8 ساله نرخ بیکاری زنان جوینده کار کشور به میزان 10.8 درصد افزایش یافته است.
در سال 84 تعداد زنان جویای کار 15 تا 24 ساله کشور 451 هزار و 720 نفر بود که این تعداد در بهار سال جاری به 223 هزار و 844 نفر رسید. ادامه بیکاری بخش قابل توجهی از زنان جویای کار در 8 سال گذشته باعث شده تا سن جویندگان کار در این بخش به حدود 30 سال نیز برسد؛ از اینرو تعداد بیکاران زن بهار امسال در گروه سنی 15 تا 29 ساله کشور 537 هزار و 718 نفر بوده است.
از نکات حائز اهمیت درباره بیکاری زنان در سال های اخیر علاوه بر بالا بودن نرخ بیکاری در این گروه از جویندگان کار کشور، این است که از کل 774 هزار و 828 زن جویای کار کشور در سال 92، به میزان 562 هزار و 924 نفر زیر 30 سال بوده اند.
همچنین از دیگر نکات حائز اهمیت این است که تمایل زنان به اضافه کاری در سال 92 نسبت به دوره 8 سال قبل از آن کاهش یافته و از 17.6 درصد به 15.3 درصد رسیده است. در کنار این، سهم اشتغال زنان در دو بخش کشاورزی و صنعت در سال 92 نسبت به سال 84 کاهش یافته و تنها در بخش خدمات، اندکی افزایش مشاهده می شود.
آمارها حاکی از آن است که امکان اشتغال به کار زنان در ایران نسبت به مردان تا 50 درصد کمتر است به نحوی که نرخ بیکاری مردان مردان 15 تا 24 ساله در بهار امسال 21 درصد و نرخ بیکاری زنان در همین گروه سنی 43.4 درصد بوده که حاکی از بیکاری 2 برابری زنان نسبت به مردان است.
فاصله نرخ بیکاری زنان و مردان گروه سنی 15 تا 24 ساله کشور در سال 84 نسبت به سال 92 کمتر بوده که این موضوع نشان دهنده سخت تر شدن جستجوی شغل توسط زنان است. تفاوت نرخ بیکاری مردان و زنان در سال 84 به میزان 12.2 درصد بوده که این تفاوت در بهار سال جاری به 22.4 درصد رسیده است.
سقوط از اسکلت ساختمانی در اربیل، مرگ کارگر بوکانی را رقم زد
بر اثر وقوع حادثه‌ی کار در پایتخت اقلیم کُردستان، کارگر جوشکار بوکانی جان خود را از دست داد.
به گزارش 2مهرکُردپا، سقوط از ارتفاع اسکلت ساختمانی نیمه‌کاره در شهر اربیل، مرگ کارگری به نام کوروش آرخون فرزند محمدرسول از اهالی شهر بوکان را در پی داشت.
این کارگر به دلیل وضعیت معیشتی و نبود اشتغال در کُردستان و ایران راهی شهرهای اقلیم کُردستان عراق شده و در اربیل مشغول بکار شده بود.
حادثه روز دوشنبه در یکی از محلات پایتخت اقلیم کُردستان روی داده و جسد کوروش آرخون نیز به خانواده‌اش تحویل داده شده است.
وی از اهالی روستای “سراب” از توابع سیمینه شهرستان بوکان می‌باشد.
فعالان کارگری معتقدند که در اقلیم کُردستان هیچ قانونی برای حمایت از طبقه کارگر وجود ندارد و این امر شرایط کارگران به ویژه کارگران ساختمانی را با سختی و دشواری مواجه می‌کند.
بسیاری از کارگران ایرانی که در عراق مشغول به کار هستند از مجاری غیرقانونی به اشتغال مشغولند و این از هرگونه حق بیمه و بازنشستگی محروم می‌باشند.
مرگ 2 کارگرجوان درقم بر اثر ریزش آوار
عصرروزاول مهردو کارگر جوان ساختمانی بر اثر ریزش آوار ناشی از گودبرداری غیر اصولی جان خود را از دست دادند.
به گزارش 1مهرفارس ، در اثر این حادثه سه نفر از کارگران ساختمانی در حین انجام کار زیر آوار مدفون شدند که با تلاش ماموران آتش‌نشانی فقط یکی از آنها از کام مرگ نجات یافته و دو نفر دیگر جان خود را از دست می‌دهند.
عباس جعفری مدیرعامل سازمان آتش‌نشانی استان قم وقوع این حادثه را به دلیل رعایت نکردن اصول گودبرداری و تخلف از قوانین شهرسازی دانست و گفت: بی‌احتیاطی منجر به فوت دو جوان و داغدار شدن دو خانواده شده است.
مهدی فراهانی معاون مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی قم نیز از حضور عوامل اورژانس در دقایق اولیه بروز حادثه خبر داد و علت فوت این دو کارگر جوان را آسیب‌دیدگی نواحی مختلف بدن از جمله سر، گردن، کمر و خفگی بر اثر محبوس شدن زیر آوار ذکر کرد.
اعتصاب کارکنان شرکت هیوندای
این اعتصاب فروش این خودروساز را ۷۰ میلیارد وون (۶۹ میلیون دلار) کاهش خواهد داد.
به گزارش1مهر دنیای خودرو، کارکنان شرکت هیوندای تا زمانی که بر سر افزایش حقوق خود به توافق نرسند، در شیفت های خود حاضر نمی شوند.
تهدید اتحادیه کارکنان به اعتصاب در شرایطی که قوی شدن ارزش وون به سود فروش خارجی این خودروساز لطمه زده است، تولید این شرکت را در معرض خطر کاهش قرار می‌دهد. کارکنان شرکت درخواست کرده اند مدیریت پاداش را به عنوان بخشی از حقوق پایه آنها حساب کند. افزایش هفت درصدی یا ۱۵۹ هزار و ۶۱۴ وون (۱۵۷ دلار) متوسط حقوق ماهانه، پرداخت ۳۰ درصد از درآمد خالص شرکت در پاداش‌ها، محدودیت ساعات کاری به ۵۲ ساعت در هفته از دیگر خواسته‌های اتحادیه است.
بر اساس گزارش بلومبرگ، اتحادیه کارکنان هیوندای اعلام کرد یک اعتصاب جزئی را در روز جمعه به عنوان هشدار برگزار کرده است و هر گونه شیفت فوق العاده در آینده را بایکوت خواهد کرد.
اعتصاب سه هفته‌ای کارکنان هیوندای در سال گذشته منجر به از دست رفتن تولید ۵۰ هزار و ۱۹۱ دستگاه خودرو به ارزش بیش از یک تریلیون وون شد و با لحاظ کردن بایکوت شیفت‌های فوق العاده پایان هفته، ضرر این شرکت از اعتصاب کارکنانش در سال ۲۰۱۳ از ۲.۷ تریلیون وون فراتر رفت.
…
