مرگ ابراهیم رئیسی، در اثر سقوط بالگرد، رژیم حاکم در ایران را مجبور به برگزاری یک انتخابات ریاست جمهوری زودهنگام و نمایشی در هشتم تیر ۱۴۰۳ کرده است. جمهوری اسلامی بدین سان، بار دیگر، مضحکه‌‌ای را به نام «انتخابات» برگزار می‌کند. «انتخاباتی» که تهی از هر گونه تشابه با یک انتخابات واقعی، آزاد، پلورالیستی، دموکراتیک و متعارف در جهان مدرن امروزی است. «انتخاباتی» که تنها و تنها هدفش، «مشروعیت بخشی» به یک سیستم دیکتاتوری، تئوکراتیک، مرگ‌آفرین و ضدبشری است.
شورای نگهبان انتصابی از میان حدود ۸۰ نفر کاندیدای ثبت نام کرده، صلاحیت شش نفر را مطابق سلیقه خود و در راستای امیال ولی فقیه تائید کرده است. اینان همگی از عوامل و مهره‌های گوش به فرمان سیستم جمهوری اسلامی در جهت بقاء و استمرار آن می‌باشند. از این رو، شرکت در این «انتخابات» و به کرسی نشاندن یکی از ۶ کاندیدای پیرو ولایت فقیه و سیستم حاکم، هیچ اثری مثبت در بهبود اوضاع فاجعه بار امروز جامعه‌ی ایران نخواهد داشت.
در چنین شرایطی:
ما این “انتخابات” را، همانند انتخابات ۴۴ سال گذشته، دموکراتیک و آزاد ندانسته، شرکت در آن را تایید سیاست‌های ضد مردمی جمهوری اسلامی می دانیم.
ما از اعتراضات مردمی در ایران علیه انتخابات غیر دموکراتیک و مدیریت شده و نیز از اعلام سریع و قاطع نرفتن آنان به پای صندوق‌های رای پشتیبانی می کنیم.
ما به عنوان بخشی از اپوزیسیون آزادی‌خواه، دموکرات، جمهوری‌خواه و لائیک، هم‌صدا با صفوف گسترده مردم به این انتخابات فرمایشی نه میگوییم، بویژه که زنان چون نیمی از جامعه، پیشاپیش از حق نامزدی و انتخاب شدن برای ریاست جمهوری محرومند. ما بر این باوریم که قانون اساسی حکومت اسلامی ایران ضد دموکراتیک و انتخابات‌های آن همواره مردود و منافی آزادی‌های اساسی و حقوق بشر بوده است. انتخابات باید در شرایطی آزاد و بدور از هرگونه تبعیض، از جمله تبعیض جنسیتی نسبت به زنان، در پلورالیسم، آزادی و برابری انجام پذیرد، امری که در چارچوب سیستم اسلامی و دین‌سالاری حاکم در ایران فاقد هر گونه امکان تحقق است.
جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران ضمن افشای کلیت نظام اسلامی و دیکتاتوری ایران و تاکید بر ضرورت استقرار حکومتی مبتنی بر جمهوری، دموکراسی، جدایی دولت و دین (لائیسیته)، از انتخابات آزادی دفاع می‌کند که در آن، تمامی اصول و موازین منشور جهانی حقوق بشر و میثاق های وابسته به آن، حقوق زنان (برابری زن و مرد)، اقلیت های دینی، عقیدتی و اقوام رعایت شوند و مردمان صرفنظر از جنسیت، قومیت، اصل و نسب، زبان، زادگاه، و منشاء عقیده و ایمان، باورهای مذهبی یا غیر مذهبی و عقاید سیاسی، از حقوق برابر برخوردار باشند.
تحریم فعال مضحکه هشتم تیر ۱۴۰۳ می‌تواند به مثابه اعتراضی مدنی و مسالمت‌آمیز، به رشد سازماندهی آزادی‌خواهان و توسعه فرهنگ دموکراتیک در جامعه ایران یاری رساند. به باور ما تنها با سازماندهی جامعه مدنی، با برپایی جنبش‌های اجتماعی، با سراسری شدن و اعتلای اعتراضات و مبارزات مردمی است که می‌توان شرایط ایجاد تغییرات بنیادین در جامعه ایران را فراهم نمود.
جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران
۲ تیر ۱۴۰۲ – ۲۲ ژوئن ۲۰۲۴
