دشمن دانا که غم جان بود – بهتر از آن دوست که نادان بود «نظامی»

با درود جمهوری اسلامی را ولش یکنفر برود و دست ادیب برومند را بگیرد که بیشتر از این …….. متاسفانه در جوامع شرقی همیشه رسم بر این بوده که رهبران سیاسی هنگامی حاضر به کنار رفتن هستند که یا« مرده باشند و یا بنحوی از قدرت بزیر کشیده شوند» حال حکایت ما “ادیب برومند” است که عنوان پرطمطراق«رییس شورای رهبری جبهه ملی ایران» را هم یدک می کشد اما به اصول اولیه جبهه ملی هم اگاه نیست. باید خیلی نااگاه بود و بعنوان رئیس یک تشکلی با نام پر وزن «جبهه ملی » بعنوان یک شیعه اظهار بی فضلی کرد!!! ایا “ادیب برومند” نمی فهمد که *ایران تنها ایشان و عبای او و چند شیعه پیرو تقیه پیرامون او نیست* ایا “ادیب برومند”نمی فهمد که دلیل اصلی بدبختی مردم ایران یعنی«جمهوری اسلامی ضد ایران» باورمند بودن اشخاصی همچون او و اطرافیانش به این دروغ بزرگ بود که میتوان با پیروی از یک اخوند(خمینی) در ایران دمکراسی برقرار کرد ؟!! باز به سالگرد “ملی شدن صنعت نفت” نزدیک می شویم و دکانداران فراموش کار سیاسی از خواب مصلحتی بیدار٬ و با تنها روشی که می دانند یعنی شیعگری و مظلوم نمایی رایج خودی نشان بدهند. مملکت را با نادانی با عبا و نعلینی زرد رنگ تاخت زدند و حال ببینید حضرات نگران چه هستند؟ “پیشگیری ورود به احمدآباد” ؟!! ما را به خیر تو امیدی نیست شر مرسان آنکس که بداند و بداند که بداند – اسب طرب خویش به افلاک رساند آنکس که نداند و بداند که نداند – آن هم خرک لنگ بمنزل برساند آنکس که بداند و نداند که بداند – بیدارْش نمائید که بس خفته نماند آنکس که نداند و نداند که نداند – در جهل مرکب ابدالدهر بماند