سرگذشت یک فکر • یک روز با آرامش دوستدار

3 پاسخ

1. بدبختانه دویچه وله پارسی مهجور است! اینکه این سایت بخش نظرات ندارد و البته چه خوب که شما این پیوند را برقرار کرده اید. آرامش دوستدار یکی از مهمترین فلاسفه و متفکرین ایران است. البته من اینرا با اغماض می نویسم، چرا که او با همین دو اثری که شما نام برده اید “درخشش‌های تیره” و “امتناع تفکر در فرهنگ دینی” مهمترین متفکر این چند قرن اخیر ایران است که او را بی همتا می کند. او را پرخاشگر و توهین کننده اش خوانده اند و خصوصا از سوی کسانی که اصلا چنین انتطاتری از آنها نبوده مثل داریوش آشوری. اما خب حتا او هم خودش به خاطر دینخوئیش خود را هدف نوشته ی آرامش دوستدار قرار میدهد. آرامش دوستدار با جسارتی بزرگ از این دینخوئی که همچون بختکی بر سر جامعه ی ماست بیرون زده است.

   پاسخ

2. با اردشیر موافقم و ازش سپاسگزارم که برای من این ویدیو را فرستاد. در ضمن پرسشگری که در برابر آرامش دوستدار قرار دارزد هم آدم خوشفکری ست از او هم سپاسگزارم. آرامش آرام بخواب که ایده ات را زنده و بیدار نگه خواهیم داشت!
   سایه از تهران

   پاسخ

3. من نیز از دوستانٍ دوستان هستم و با پیشنهاد اردشیر به سایت شما آمدم. من نیز با سخنان و نوشتار دوستدار آشنا هستم و برایش ارج دارم. و مطمئنم که درد اصلی ایران و ایرانی و تمامی کسانیکه زیر مهمیز اسلام در آورده شده اند را بسیار خوب و درست دیده.
   اما در همین راستا و با گشت و گذار کوتاهم به سایت شما مرا به این پرسش دردناک رهنمون می کند که چرا این اپوزیسیون گسترده با این امکانات هنگفت و تجربه سرشار نمی تواند تولید یک جوانه ی ارجمند بکند!؟
   چرا، و هشتاد و پنج ملیون بار چرا این چنین از رمق افتاده ایم!؟
   شاید پاسخش اتفاقا این امکانات زیاد باشد.
   یعنی این امکانات زیاد باعث نوعی رضایت خاطر می شود که : بله چون من در فلان سایت مطلب نوشتم دیگر کارم را انجام داده ام و بدهی ام را صاف کرده ام و وجدانم راحت است!
   این که چرا کمتر و بیشتر از ده میلیون ایرانی خارج از کشور با این همه امکانات نمی تواند دور محور دموکراسی و لائیسیته و تمامیت ارضی ایران جمع شود، پرسشی ست اساسی که شاید پاسخش را آرامش دوستدار داده است. چرا این چنین شده ایم؟!

   پاسخ

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.