تغییر برای برابری – روز نوشت امروز دولت مردان و دولت زنان در ایران با واژه ی "مردم" عجین شده است. هیچ خبر یا گزارش یا سخنی نیست که بدون ذکر نامی از مردم آغاز شود و پایان پذیرد.هر سیاست مداری به زعم خود، ذهنیت و اندیشه ی خود را به مردم تعمیم می¬دهد و این است که حاضران غایب و بی صدا در عرصه ی تصمیم سازی، همواره مردمند، چه زن باشند، چه مرد.
به نام مردم بر مردم اعمال نظر می شود و گویی هیچ حایلی میان مردم و مرتبه داران سیاسی و قانونی وجود ندارد. از سوی دیگر راه ارتباطی مردم با مردم به هر دلیلی سد می شود. هر اجتماعی تبانی و تجمع شده و از آن جلوگیری می شود وحرف زدن و آگاهی رسانی آنچه به قول همین دولت مردان و دولت زنان، به خواست مردم صورت گرفته ، تشویش اذهان آنها قلمداد می شود.
به گفته ی رسانه های عریض و طویل رسمی و دولتی، مردم با طرح حجاب و عفاف، وجود گشت های ارشاد، سهمیه بندی جنسیتی و طرح هایی نظیر آن نه تنها موافق اند، بلکه خود خواستار اجرایی شدن آن شده اند. آمارها بازیچه های بی زبانی هستند که به هزار زبان در دهان منصب داران می گردند تا نشان دهد مثلا ۸۵ درصد کسانی که در طرح گشت های ارشاد بازداشت شده اند، این طرح را به جا و مناسب توصیف کرده اند یا ۹۰ درصد خانواده های ایران، موافق طرح سهمیه بندی های جنسیتی هستند.
از این جمله است :لایحه ی حمایت از خانواده" که به گفته ی نمایندگان موافق آن، جز عده ای غرب زده ی تندروی ضد خانواده، از مردم کسی با آن مخالف نیست و در جهت تحکیم بنیان خانواده است. لایحه ای که بیشتر شبیه دهن کجی عامدانه ای به پیشروی زنان در حوزه ی عمومی و بالارفتن شاخص های آموزشی، معلوماتی و شخصیتی آنهاست. اما مردم واقعا کجای این بازی هستند؟ سالگرد چهارم کمپین یک میلیون امضا که در همه ی این سال ها داعیه ی مبارزه برای رفع تبعیض از قوانین مدنی و به ویژه ده قانون از آن میان را داشت، بهانه ای شد برای بازگشت به میان مردم و پرسش از آنها. آدمیانی واقعی در ارتباطی چهره به چهره، آنها که دستگاه های عریض و طویل دولتی با وجود همه ی امکانات، یا زحمت پرسیدن از آنها را به خود نمی دهند و یا اگر می پرسند به آن وقعی نمی گذارند.
ما با همه ی کم شمارگان بودن به نسبت جمعیت ایران، تلاش کردیم تا در شهرهای مختلف، در محلات مختلف و از میان زنان و مردان متنوع جامعه مان در مورد قوانین تبعیض آمیز، برحق بودن مطالبات حقوقی کمپین یک میلیون امضا و گاه در مورد قوانینی خاص چون چندهمسری، حق طلاق و نظایر آن سوال کنیم.
نتیجه ی این کار، آن بوده که به نسبت توانایی غلبه ی ما بر فضای بسته و امنیتی شهرها که امکان هر حضور موثری را از شهروندان می گیرد، توانسته ایم، نه آن چه که به واقع دوست می داشتیم باشد.
اما همین مشت نمونه ی خروار با آنکه هرگز ادعای بی عیب و نقص بودن آن و یا قابلیت تعمیم آن به همه ی جمعیت شهر را نداریم نشان می دهد که آن کلمه ی مردم که بر زبان ها جاری است تا چه حد از محتوای خود خالی است.
ادامه، نتایج این نظرسنجی است که در یک گزارش ابتدایی آماده شده است. امید که تلنگرهایی مشابه این، خواب آلوده های سیاست ورزی را بیدار کند.
نتایج تفصیلی این حرکت، در روزهای آینده منتشر خواهد شد.
نتایح نظرسنجی
انچه در زیر می اید نتیجه نظرسنجی – طی مدتی کمتر از ۱۵ روز و با کمک بیش از ۴۰ نفر از فعالان کمپین- از زنان و مردان در کوچه و محلات ۹ شهر کشور است .گزارش تفصیلی این حرکت در آینده منتشر خواهد شد. کل تعداد کسانی که در این طرح مورد پرسش قرار گرفته¬اند حدود ۱۰۰۰ نفر در شهرهای تهران، تبریز، اصفهان، ساری، رشت ، مشهد، سنندج، کرمانشاه و کرج بوده است. شیوه نمونه¬گیری بر اساس تقسیم بندی محلات و به روش خوشه¬ای بوده است.
از میان پاسخ گویان در تهران،( ۳۲.۵ درصد)، در تبریز( ۳۵ درصد)، در اصفهان( ۳۴ درصد)، در ساری ۲۱ درصد، در رشت( ۵۰.۹ درصد)، در مشهد( ۴۳.۴۴ درصد) ،در سنندج (۲۷.۷ درصد ) و در کرج (۱۳ درصد) با کمپین آشنایی داشته اند. برای مقایسه این گزارش، کار تحقیقی گروه پژهش کمپین یک میلیون امضا در سه سال پیش موجود است که میزان آشنایی با کمپین در تهران را در آن سال حدود (۱۹ درصد) تخمین زده بود. به این ترتیب رشت با درصدی کمی بیش از نصف، رکورد دار آشنایی با کمپین بوده است.
یافته ها نشان می دهد که از میان طرق مختلف آشنایی با کمپین در تهران (۳۳درصد) وتبریز (۳۵.۱) بیشترین آشنایی با کمپین از طریق ارتباط با داوطلبان کمپین بوده است. در ساری (۴۱.۶ درصد) ، مشهد (۵۷.۷ درصد) و کرج (۳۷ درصد ) شبکه های ماهواره ای فارسی زبان و در رشت (۴۷.۲ درصد)، سنندج (۴۲.۸ درصد) و اصفهان (۲۴ درصد) شبکه¬ی دوستان و خانواده و در اصفهان بوده است.
از شهروندان پرسیده ایم که آیا مطالبات برابری طلبانه ی کمپین را به حق می دانند؟ یا در واقع آیا با برابری حقوقی زن و مرد موافق هستند؟ در تهران حدود( ۷۷ درصد)در تبریز حدود( ۹۴ درصد)، اصفهان ( ۷۳ درصد) ، ساری( ۸۸ درصد)، مشهد( ۶۷.۲ درصد)، (سنندج ۷۲ درصد) و کرج (۶۲ درصد) اظهار داشته اند که این مطالبات را بر حق می دانند و به این ترتیب موافقت خود را با برابری حقوقی زن و مرد اعلام داشته اند.و از آن میان( ۴۲ درصد) در سنندج،(۶۹ درصد) در مشهد و (۷۵ درصد) در تبریز روش کمپین را در رسیدن به خواسته هایش موثر دانسته اند.
فعالان کمپین یک میلیون امضا در هر شهری بنا به تجربه و اندیشه ی خود سوالاتی متفاوت از دیگر شهرها از همشهری های خود پرسیده اند، به عنوان نمونه در تهران و چند شهر دیگر به طور مشخص از مردم در ارتباط با چند قانون پرسش به عمل آمده که نتایج آن به شرح زیر است :
حدورد( ۸۶ درصد) پاسخگویان تهران مخالف تعدد زوجات هستند. همچنین (۶۴ درصد) پاسخ گویان در کرج و( ۸۴ درصد) پاسخ گویان در ساری نیز اظهار داشته اند که کاملا با تعدد زوجات مخالفند. همچنین در تهران حدود( ۴۰ درصد) پاسخگویان اظهار داشته اند که حاضرند در یک تلاش جمعی برای بهبود وضعیت زنان و ایجاد قوانین برابر مشارکت کنند.
فعالان کمپین در سنندج،کرمانشاه و تبریز نیز سوالاتی در ارتباط با مشکلات خاص زنان این منطقه داشته اند که در گزارش تفصیلی به نتایج آن اشاره خواهد شد.
