میلاد اسماعیلی
در حکومت دیکتاتوری جمهوری اسلامی تمام اقشار جامعه به نوعی تحت فشار قرار دارند، یکی از اقشاری که این روزها به شدت تحت فشار و سرکوب هستند، شهروندان مسیحی داخل ایران هستند که از سوی جمهوری اسلامی پی در پی مورد آزار و اذیت قرار میگیرند.
انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس‌جمهوری ایران، کورسوی امید برای همه اقلیت‌های مذهبی و قومی بود. وی در نطق‌های انتخاباتی خود با تاکید بر حقوق شهروندی، همه ایرانیان را برابر دانست. همچنین در یک بیانیه ده ماده‌ای که به حقوق اقوام، ادیان و مذاهب اختصاص داشت به «رعایت حقوق پیروان همه ادیان و مذاهب بدون دخالت در امور مذهبی ایشان با تامین آزادی در عقاید مذهبی و ایجاد امکان اجرای آداب و دینی اینان با شرایط یکسان» اشاره کرد ولی نه تنها گام موثری جز طرح وعده‌ها در تسهیل و بهبود شرایط اقلیت‌های مذهبی در ایران برداشته نشده، بلکه روند سرکوب پیروان مسیحیت رو به افزایش نیز نهاده است.
و در واقع بعد از سخنان خامنه‌ای (در ۲۷ مهرماه ۱۳۸۹ خورشیدی در اجتماع مردم شهر قم)، نقض حقوق شهروندان مسیحی ابعاد گسترده‌تری یافت و به نهادهای امنیتی و قضائی کشور اجازه داد تا تحت پوشش قانون و شرع، فشار بر جامعه مسیحیان را افزایش دهند.
تعطیل کردن بسیاری از کلیساهای متعلق به مسیحیان پروتستان طی یک سال اخیر ازجمله کلیسای جماعت ربانی مرکز، کلیسای جماعت ربانی اهواز و کلیسای جنت‌آباد توسط اطلاعات سپاه، ممانعت از حضور و ورود نوکیشان مسیحی به کلیسا‌ها، عدم اجازه انتشار انجیل به فارسی و عدم اجازه برگزاری مراسم مذهبی به زبان فارسی موجب رشد کلیساهای خانگی در ایران شده است که معمولاً در صورت اطلاع ماموران وزارت اطلاعات از هم پاشیده می‌شود و برگزارکنندگان دستگیر می‌شوند.
بر اساس آنچه رسانه‌ها اعلام داشته‌اند از آغاز دوران ریاست جمهوری حسن روحانی تعداد زیادی از شهروندان مسیحی به همین اتهام بازداشت شده‌اند. در ضمن طی چند ماه گذشته فشار و آزار مسیحیان منحصر به پروتستان‌ها نبوده و دامنه‌اش به مسیحیان کاتولیک هم رسیده است.
که البته ابعاد این سرکوب ها خیلی گسترده تر میباشد و فقط تعداد معدودی از این سرکوب ها و بازداشت ها رسانه ای شده و در رسانه ها آمده است.
داستان زیر خاطره ی یک زوج نوکیش مسیحی است قبل از ایمان آوردن به مسیح برایشان اتفاق افتاده بود.
((رفتیم کلیسای سرکیس واقع در خیابان کریمخان زند، نبش خیابان استاد نجات اللهی که در مورد مسیحیت تحقیق کنیم.
از نگهبان کلیسا که به نظرم یک هموطن ارمنی بود پرسیدم که آیا در این کلیسا امکان تهیه انجیل فارسی هست یا خیر؟
ایشان با حالتی مظطرب و طوریکه من منصرف شوم گفتند که: اینجا انجیل به زبان فارسی نداریم و در داخل کلیسا درموردش صحبت نکن و از فرد دیگری هم سوال نکن،ولی امروز میتونید برید داخل.
من که هنوز از لحن خاص آن آقا متعجب بودم، وارد سالن کلیسا شدم که باز هم غافلگیر شدم.
شخصی با ظاهری بسیجی با ریش بلند و انگشتری که روی نگین آن عربی حک شده بود، در ردیف آخر کنار درب ورودی نشسته بود که به محض ورود ما از جایش بلند شد و سرتاپای ما را نگاه کرد.
من که از دیدن چنین شخصی در کلیسا یکه خورده بودم، حول شدم و از او پرسیدم: سلام . ببخشید اینجا میتونم انجیل فارسی پیدا کنم؟
هنوز سوالم تمام نشده بود که آن آقا حرفم را قطع کرد و با لحنی توهین آمیز گفت: شما حرف نزنید و هرچی من میگم گوش کنید.
اینجا انجیل فارسی نداریم و فقط به زبان خود ما ارمنی ها هست. (که من اصلا بعید میدونم ارمنی بود)
بعدم با دستش یکی از نیمکتهای ردیف جلو رو نشونمون داد و گفت حالا هم اگر میخواین دعا بخونید برید اونجا بشینید و با کسی هم صحبت نکنید. یا اگر میخواین شمع روشن کنید زود روشن کنید و برید بیرون.
من و همسرم که حالا دلیل طرز صحبت آن نگهبان را فهمیده بودیم به همان صندلی که آن مرد نشانمان داده بود رفتیم ونشستیم.
همسرم که از تابلو ها و دیوارهای زیبای داخل صحن کلیسا و محراب خیلی خوشش اومده بود، گوشیشو در آورد که عکس بگره که آن آقا با عجله خودشو به ما رسوند و با صدایی بلند داد زد خانم همین الان گوشیتو خاموش کن و بذار داخل کیفت و همین الان پاشید و برید به کاروزندگیتون برسید.
ما که حسابی ترسیده بودیم از کلیسا خارج شدیم و موقع رفتن از نگهبان پرسیدم که ما روز یکشنبه میتونیم برای مراسمتون به اینجا بیاییم؟
که او پاسخ داد:
این مراسم فقط مخصوص ما ارمنی هاست و فقط با کارت ملی اجازه ورود به کلیسا داده میشه.
تمام طول مسیر به پشت سرمون نگاه میکردیم که مبادا کسی دنبالمون بیاد.
بعد از اون اتفاقات دنبال انجیل در هر کتابفروشی بزرگ و کوچکی که میرفتیم فقط با یک جواب مواجه میشدیم و آن این بود که دو هفته پیش تمام انجیلهای فارسی را از کتاب فروشیها جمع آوری کرده اند و شما هم اگر جونتونو دوست دارید بیشتر از این کنجکاوی نکنید.))
این حکومت دیکتاتور جمهوری اسلامی با ایجاد خفقان و ترس همه را مجبور به سکوت میکند و تا زمانی که جمهوری اسلامی هست هیچکس در آسایش نخواهد بود.
میلاد اسماعیلی
