گفتگو با بهرام رحمانی، پرزیدنت انجمن قلم ایران در تبعید
مساله آزادی بیان در ایران، موضوع جلسه ای که در روز دوشنبه چهاردهم اکتبر در لوگانو برگزار خواهد شد، بهرام رحمانی پرزیدنت انجمن قلم ایران در تبعید، از جمله دعوت شدگان در این کنفرانس می باشد.
از: سارا رُوسسی
روز دوشنبه 14 اکتبر، به مناسبت روز جهانی حمایت از لغو اعدام ، انجمن ادبی «حافظ و پترارکا» در کاخ کنگره شهر لوگانو از ساعت شش ونیم بعدازظهر کنفرانسی را برای گفتگو و بررسی اوضاع آزادی بیان در ایران را برگزار می کند. «در مورد ظلم و ستم و سرکوب آزادی های مردم ایران توسط رژیم اسلامی ایران، از طریق این کنفرانس ها سعی می کنیم که به بالا بردن سطح آگاهی افکار عمومی غربی وحساس کردن آن ها به این مسائل مهم کمک کنیم»، این توضیحی است که در این مورد ناصر پیمان پرزیدنت انجمن ادبی «حافظ و پترارکا» و برگزار کننده این شب به ما می دهد. پیمان که سال های سال است که کشورش را به همین خاطر ترک کرده معتقد است که وظیفه خود می داند تا از طریق ادبیات آن چه که اتفاق می افتد را روایت کند. او می گوید: «ادبیات بهترین راه و موثرترین وسیله برای یک مبارزهۀ غیر خشونت آمیز و انسانی در مقابل خشونت گرایان و اعمال غیرانسانی آن ها می باشد یک فرایند طولانی است، اما همیشه نتیجه بخش بوده است. یک ضرب المثل در زبان فارسی داریم که می گوید: «سنگ هم آب شود در مقام صبر».
بهرام رحمانی ، پرزیدنت انجمن قلم ایران در تبعید و عباس سماکار، فیلم ساز و شاعر فارسی زبان از جمله سخنرانان این جلسه می باشند. مجری برنامه سیرو اورتللی است.
«هم اکنون ایران (در نظر داشتن نسبت جمعیت)، پس از چین رتبه دوم اعدام در جهان را به خود اختصاص داده است». بهرام رحمانی، به ما می گوید: «حکومت اسلامی تاکنون ده ها هزار نفر از مخالفینش را به پای چوبه دار فرستاده است. هم چنین حکومت اسلامی ایران معتادین و هم جنس گراها و اگر زن و مردی خارج از ازدواج با هم رابطه جنسی برگزار کنند را نیز اعدام می کند. دیگر این که توهین به پیامبران و غیره نیز حکم اعدام را در بر دارد.
در زمینه آزادی بیان، گزارش جدید فریدم هاوس یا (خانه آزادی) درباره آزادی اینترنت در نقاط مختلف جهان می گوید که از میان شصت کشور مورد مطالعه، ایران بدترین رتبه را در یک سال گذشته داشته است».
سارا رُوسسی: شما نویسنده هستید و برای لغو مجازات اعدام مبارزه می کنید؟
بهرام رحمانی: اعدام از جمله مسائلی است که از دیر باز مورد بحث فلاسفه و دانشمندان و به خصوص کیفر شناسان بوده است. تنها فضای باز و آزاد فرهنگی، ادبی، سیاسی و اجتماعی به رشد افکار وخلاقیت های انسان ها، آزادی های فردی و جمعی و کل جامعه منجر می گردد. در حالی که نتیجه سانسور و اختناق به انزوا کشاندن انسان ها، به ویژه نویسندگان و روزنامه نگاران و هنرمندان و کل جامعه است.
سارا رُوسسی: چراانجمنقلمایراندرتبعید؟
بهرام رحمانی: برای این که این انجمن در تبعید تاسیس شده است، به این دلیل که تعداد زیادی از نویسندگان، مترجمان، هنرمندان و روزنامه نگاران ایرانی در تبعید و در کشورهای اسکاندیناوی، اروپایی، آمریکا، کانادا و استرالیا به سر می برند. آن ها، اجبارا کشورشان را ترک کرده اند. به این دلیل که فعالیت آن ها در داخل ایران، خطرات مختلفی داشت. آن ها، در داخل ایران، نه تنها نمی توانستند آزادانه فعالیت کنند، بلکه همواره با تهدیدهای پلیسی، زندان و شکنجه و ترور نیز روبرو بوده اند. هم چنین تولیدات فرهنگی و هنری و ادبی شان با سانسور دولتی روبرو بوده است. در واقع بیش از سه دهه است که در ایران، فعالیت رسانه های مستقل، سازمان ها و احزاب، جنبش های اجتماعی، تشکل های دمکراتیک مردمی چون کانون نویسندگان، انجمن قلم، کانون روزنامه نگاران، هنرمندان و غیره اکیدا ممنوع است.
سارا رُوسسی: آیا به آینده امیدوارید؟
بهرام رحمانی: بلی؛ من جزو کسانی هستند که به آینده امیدوارم. اما معتقدم که آینده خودی به خودی تغییر نمی کند، بلکه باید برای ساختن آینده بهتر زحمت کشید و به طور جدی و پیگیر کار و تلاش و مبارزه کرد.
اما بحث باز شدن فضایی فرهنگی، سیاسی و اجتماعی ایران، توسط حسن روحانی را باور ندارم. آخوند حسن روحانی، شاید برای جامعه جهانی چهره ناآشنایی باشد اما برای جامعه ایران، به ویژه برای فعالین فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایرانی، چهره کاملا شناخته شده ای است. اولا، حسن روحانی، از همان روزهایی که گرایش اسلامی در ایران به قدرت رسید سرکوب بی رحمانه خونین دستاوردهای انقلاب 1357 مردم ایران را با حمله به تجمعات، رسانه ها، دفاتر احزاب و سازمان ها، تشکل های دمکراتیک مردمی، با سرکوب سیستماتیک زنان و اجباری کردن حجاب اسلامی، و راه انداختن فضای رعب و وحشت و ترور، اعدام گروهی مخالفین در زندان ها و اعمال شکنجه و اعدام و سنگسار، تلاش کرد موقعیت خود را در حاکمیت تثبیت کند. از همان روزها، حسن روحانی از نزدیک ترین افراد به آیت الله خمینی رهبر و بنیان گذار حکومت اسلامی بود. به همین دلیل، خمینی به او ماموریت داد تا ارتش را پاکسازی کند. روحانی از آن تاریخ تاکنون، در راس ارگان های سیاسی – امنیتی به ویژه شورای امنیت ملی که بالاترین ارگان سرکوب حکومتی است فعالیت کرده است. بنابراین، بی جهت نیست هنگامی که او به ریاست جمهوری رسید کلیه نزدیکان سیاسی – امنیتی خود را وارد کابینه اش کرد.
حسن روحانی، یک آخوند است و هدف و وظیفه اصلی او نیز حفظ و بقای ایدئولوژی شیعه اسلامی، قوانین ارتجاعی و قرون وسطایی اسلامی و حکومت اسلامی است.
این گفتگو در صفحه 23 (صفحه فرهنگی) روزنامه پر تیراژ «لارِجونه» درتاریخ شنبه 12 اکتبر 2013 در سوئیس، مصادف با کنفرانسی در شهر لوگانو، به مناسبت روز جهانی مبارزه برای لغو اعدام تحت عنوان «نگاهی به آزادی بیان و اندیشه، آزادی های فردی و جمعی و مجازات اعدام در ایران»، منتشر شده است.
