شعری از ویکتور هوگو فوریه ۱۸۵۵ برگردان: زهرا شمس یدالهی

به مناسبت روز زن ۸ مارس
…
ما زن را با احترام بیشتر مساوی خود اعلام می کنیم.
ای زن، ای مادر، ای رفیق، ای خواهر
ای صغیر ابدی، ای برده ی ابدی، ای قربانی ابدی
ای شهید ابدی ما ارزش تو را بالا خواهیم برد!
دنیای کهنه پرست گذشته ما را به این خاطر مسخره می کند، من این را می دانم.
انگیزه ی اصلی حق زن که توسط ما اعلام می شود خوشنودی اوست.
یک روز در پارلمان کسی حرف مرا قطع کرد و فریاد زد: – خصوصا با این مطلب زنان است که شما باعث خنده ی ما می شوید.
به او پاسخ دادم: – و شما خصوصا با این مطلب زنان است که باعث گریه ی ما می شوید.

Nous proclamons la femme notre égale, avec le respect de plus. O femme, mère, compagne, soeur, éternelle mineure, éternelle esclave, éternelle sacrifiée, éternelle martyre, nous vous relèverons!De tout ceci le vieux monde du passé nous raille, je le sais. Le droit de la femme, proclamé par nous, est le sujet principal de sa gaieté. Un jour, à l’Assemblée, un interrupteur me cria: c’est surtout avec ca, les femmes, que vous nous faites rire. – Et vous, lui répondis-je, c’est surtout avec ca, les femmes, que vous nous faites pleurer.(Actes et paroles II, février 1855)