با وجود این اظهارنظرها هنوز هستند فعالانی که از روند فعلی فعالیت دولت در وزارت کار رضایت ندارند. عظیم‌زاده فعال کارگری در گفت‌وگو با بهار می‌گوید: حرف و حدیث‌هایی در زمینه شیک‌سازی محل کار کارگران مطرح شده است. کارگری که نان برای خوردن ندارد، به‌عنوان شغلی خود چه اهمیتی می‌دهد؟ در همه جای دنیا دو طبقه اجتماعی وجود دارد؛ سرمایه‌دار و کارگر. گروه وسیعی از مردم نیز تحت عنوان «کارگر» در اقصا نقاط دنیا فعالیت می‌کنند و هیچ مشکلی با عناوین شغلی خود ندارند. آن‌چه دغدغه اصلی کارگران است، بحث امنیت شغلی و دستمزد کافی است. اشاره به مسائلی مانند شیک‌سازی عناوین شغلی فقط سرگرمی درست کردن است و کارگران به این موضوع هیچ اهمیتی نمی‌دهند. طرح این موضوع، کارگران را از پیگیری حقوق خود غافل نمی‌کند.
عظیم‌زاده می‌افزاید: نام ما هرچه که باشد، در مناسبات شغلی‌مان و در روابط کارگر و کارفرما هیچ تغییری حاصل نمی‌شود و همچنان برای دستمزد و قوانین کاری ما از بالا تصمیم گرفته می‌شود. آقای روحانی وعده داده بود که دستمزد کارگران را متناسب با تورم حدود ۴۰درصد بالا خواهد برد. اما هنوز به این وعده عمل نکرده است. دولت باید به تشکل‌های صنفی مستقل کارگری مجال فعالیت بدهد. نهادهای فعال موجود، کارگران را به معنای واقعی نمایندگی نمی‌کنند. فقط نمایندگان واقعی کارگران می‌توانند از حقوق انسانی، اجتماعی و صنفی این گروه دفاع کنند.
به نظر می‌رسد فوری‌ترین اقدامی که دولت می‌تواند در جهت دفاع از حقوق کارگران در اولویت قرار بدهد، افزایش حداقل دستمزد کارگران است. موجی از گرانی در جامعه پیش آمده و عده‌ای بر این باورند که موج دیگری نیز در پیش است. کارگران گرفتار قراردادهای موقتی، امنیت شغلی و عدم ایمنی کار هستند؛ مشکلاتی که گفته می‌شود به اندازه تصادفات اخیر، از کارگران کشته می‌گیرد. اگر دولت هرچه سریع‌تر برای حل مشکلات معیشتی کارگران زمینه‌سازی‌های لازم را به‌عمل نیاورد و همچون مسئولان قبلی روی طرح‌های بی‌اهمیت تمرکز کند، فقط به نگرانی‌ها و دغدغه‌های بی‌شمار جامعه کارگری دامن خواهد زد.
منبع:بهار-۶ مهر
