پیام به چهارمین کنگره اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی
خانم ها، آقایان،لازمه وجود همبستگی آنست که هر یک از عناصر تشکیل دهنده آن ضمن تعهد به اجرای شعارهای مشترک و تعقیب هدف‌های سیاسی مشترک، در عین حال استقلال و موجودیت سیاسی و فکری و فرهنگی خود را حفظ کند. بدین معنا که همه آن‌ها یکرنگ و دارای ایدئولوژی واحد نشوند، بلکه هر همبستگی باید حتما رنگارنگی خود را آزادانه حفظ کند.
خانم‌ها، آقایان، دوستان گرامی، هیئت رئیسه محترم
با ارج نهادن به جنبش‌ها و مبارزات آزادی‌خواهانه مردم ایران در طول تاریخ پر فراز و نشیب آن؛ با احترام به تمام کسانی‌که در راه پیشبرد دموکراسی، آزادی و استقلال،آزادی اندیشه و بیان، جدایی نهاد دین و هرگونه ایدئولوژی از دولت، برابری در مقابل قانون، عدالت اجتماعی، احقاق حقوق اقوام ایرانی، استقلال و تمامیت ارضی و عدم وابستگی به سیاست های خارجی جان خود را از دست داده اند و یا در زندان‌های جمهوری اسلامی در اسارت به سر می‌برند؛ و با فرود آوردن سر تعظیم در مقابل تمامی کسانی‌که برای دستیابی به این اهداف ناب انسانی مورد آزار و شکنجه و بی‌حرمتی حکومت‌ها مستبد قرار گرفتند؛ از طرف همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران چهارمین نشست سالانه شما دوستان اتحادبرای پیشبرد سکولار دموکراسی را صمیمانه تبریک می‌گویم و برای شما در راستای دست یافتن به ارزش‌های جامعه مدرن و حقوقمدار آرزوی موفقیت می کنیم.
ما انتظار داریم که این نشست تنها اجلاسی سالانه، که جزئی از ملزومات سازمان‌های دموکراتیکدر دنیای مدرن محسوب می‌شود نبوده بلکه فرصتی مناسب برای تبادل نظربین نیرو های جمهوری‌خواه، در جهت ایجادیک همبستگی ملی، جهت متمرکز کردنتلاش‌ها ومبارزات آنان،و نیز گسترش فرهنگ دمکراسی در جامعه، برایگذار از جمهوری اسلامیو نهادن بنیاد جمهوری درایرانبراساسدموکراسی و احترام به حقوق فردی و اجتماعیو رعایت کاملمنشور جهانی حقوق بشرو همهمیثاق های الحاقیآن نیز باشد.
دوستان گرامی،هم پیمانان همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران، مانند غالب شما،افرادی هستند که سال‌ها ست در این راستافعالیت می‌کنند؛ امروز که امر یکپارچگی جمهوریخواهان بیش از هر زمان دیگر ضرورت پیدا کرده است، ما آماده ایم براساس تدوین یک توافق‌نامه روشن و شفاف و وظیفه مند و تعهد آور که در جهت حقوق و منافع مردم ایرانو پیشرفت مملکت باشد، بر پایه اصولی که در زیر بدانها اشاره خواهم کرد، دست دیگر مبارزان را بفشاریم .
در سال‌های گذشته متأسفانه همبستگی ها و اتحادها برای یکپارچگی جمهوریخواهان ایران همواره ناموفق بوده است،بررسی و شناخت علل این ناموفقیت‌ها به ما کمک خواهد کرد تا در آینده باهوشیاری و آگاهی بیشتری گام برداریم و اشتباهات گذشته را تکرار نکنیم. از این رو پرداختن به این امر مهم میتواند از گام های بسیار ضروری چنین نشست هائی باشد.
صرف نظر از رشد ناکافی فرهنگ دموکراسی و تعطیل نهادهای سیاسی و اجتماعی که جامعه ما دچار آن می‌باشد، ما باور داریم که دو اصل زیرین باید بیش از پیش مورد توجه هر تشکل فراگیر جمهوریخواهی قرار گیرد.
اول اینکه اصل عدم وابستگی، مستقیم یا غیرمستقیم، به قدرت‌های خارجی و به جمهوری اسلامی را فراموش نکنیم و استقلال کامل و آزادانه و با مسئولیت خود رادر تصمیم‌گیری‌ها و کنش ها و واکنش هابه طور کامل حفظ کنیم و در مبارزه فقط به اندیشه و عمل خود و نیروی لایزال ملت اتکا داشته باشیم. از خاطر دور نداریم که در تاریخ ایران تمام کسانی که چشم به نیروهای خارجی داشته انداستقلال و آزادی خود را یکجا از کف داده اند،پس نه تنها در اقدامات خود موفق نبوه اند بلکه مسبب خسارت‌های بزرگی نسبت به رشد اجتماعی و سیاسی ایران شده‌اند و اعتماد مردم را از دست داده‌اند.
اصل دوم که حاصل تجربیات سال‌های دراز مبارزات برخی از کنش گران سیاسی ما می‌باشد، چشم داشتن به اصلاحات از درون رژیم است. اگر ما خواهان دگرگونی بنیادین در میهن‌مان و پایان بخشیدن به حاکمیت هر گونه رژیم استبدادی و دیکتاتوری می‌باشیم و برای پشتیبانی از جنبش مردم در راستای دستیابی به این هدف، تلاش و کوشش گسترده و هماهنگ افراد و نیروهای مترقی و متعهد را لازم می‌دانیم،چگونه می‌توانیم تصور کنیم نظامی که اعلامیه جهانی حقوق بشر، آزادی عقیده، اندیشه، بیان، قلم و تصویر، آزادی دین و وجدان، آزادیهای مدنی، آزادی احزاب، سندیکاها، کانونها، انجمنها، آزادی تظاهرات و اعتصابات، آزادی پوشش، عدم تبعیض جنسی و تأمین برابری حقوق زنان با مردان، عدم مداخله دولت در زندگی خصوصی و شخصی شهروندان، به رسمیت شناختن برابری حقوق همه شهروندان بدون در نظر گرفتن تفاوتهای نژادی، جنسیتی، قومی، زبانی، مذهبی و شیوه‌های زندگی فردی را، به طور بی محابا و هر لحظه و هر ساعت و هر روز زیر پا می‌گذارد توانائی دست زدن به اصلاحات را داشته باشد. چگونه می‌شود تصور کرد که ولی فقیه، میتواندقدرت مطلقه خود را به مردم واگذار کند و اجازه بدهدتا قانون اساسی در جهت مشارکت مردم در سرنوشت خودشان تغییر پیدا کند.این تصورات خام بارها و بارها تجربه شده و نتیجه ای در بر نداشته است. دیدیم که حاصل تجربه دولت اصلاحات نیز بی نتیجه بود، تا بدانجا که حتی خود اصلاح طلبان نیز اذعان داشتند نظام قابل اصلاح نیست.
آری ما باید بپذیریم که به راستی هرگونه اصلاحات و بازسازی ایران تنهابا عبور از جمهوری اسلامی میسر است .
دوستان گرامی، در تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران علیرغم شکست هائی که وجود داشته است،اما هرگاه نهضت‌های مردمی توانائی یافته اند بر قدرت‌های استبدادی توفیق پیدا کنند به این دلیل بوده است که توانسته اند برای احقاق حقوق خود مشترکا، بطور همبسته و همصدا و همسو، و بر پایه اصول یاد شده در فوق، عمل کنند.
خانم ها، آقایان،لازمه وجود همبستگی آنست که هر یک از عناصر تشکیل دهنده آن ضمن تعهد به اجرای شعارهای مشترک و تعقیب هدف‌های سیاسی مشترک، در عین حال استقلال و موجودیت سیاسی و فکری و فرهنگی خود را حفظ کند. بدین معنا که همه آن‌ها یکرنگ و دارای ایدئولوژی واحد نشوند، بلکه هر همبستگی باید حتما رنگارنگی خود را آزادانه حفظ کند.
پس بیائید با اراده ئی مصمم و عزمی قاطع و با اتکا به دانش و توان های عملی و متنوع خودو هم میهنانمان در این راه ضروری و آینده ساز گام برداریم و کوشش کنیم تا یکایک جریانات جمهوری‌خواه از پیله های خود خارج شوند و در راه ساختن آینده ایران در همسازی و همکاری کنند و تردیدها را به یقین بدل سازند و سو نیت ها را بزدایند و نیروهای خود رادر خدمت مردم ایران و سرزمین بزرگ آن بکار گیرند.
پیروز باد مبارزات مردم
پاینده ایران
زنده باد آزادی و استقلال
برقرار باد جمهوری
همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران
28 مرداد 1392
