اگر یک ملت روشنفکر دارد ولی فرهنگ روشنفکری ندارد. غافل از درک تاریخ گذشته و اینده کشورش و ملتش را خواهد داشت. برای من یک چیز عجیب است و ان هم تنفر از یک شخصی که توانسته انقلابی (انقلاب مشروطه) که شکست خورده بود زنده بکند! پادشاهان دیکتاتور رومانی و یوگسلاوی(سربها) در کشورهای بیگانه دور از وطن خویش جان باختند و مردمش و دولتش با تمام احترام و ستایش انها را اوردند کشورشان و با عظمت به خاک وطن سپردند. فرق فرهنگ روشنفکری را بایستی دید! خوبی و بدی یک شخص مانند رضا شاه کبیر را امروز ملت ایران برای خود در می یابند ولی روشنفکران ما هنوز در خوابند و با نفرت روبرو هستند. دلیل ان هم شکست سیاسی است و سقوط ایران برای دومین بار به تازیان است. این شکست و انکار همدستی و همکاری خود با تازیان قرن بیستم است. چطور کسی میتوانست چپ و ملی گرا باشد ولی با تازیان برای سقوط ایران کمک کند. ان رضا شاه نبود که دیکتاتوری اورد بلکه روشنفکران قدرت طلب و تازی پرست بود که دیکتاتوری قبل از رضا شاه را زنده کند.
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
