حسن جداری
این منظومه، در بهار سال ۱۳۵۴، به یاد نه تن از انقلابیون جان برکف که در راه آرمانهای توده های محروم و زحمتکش، به وحشیانه ترین وجهی در روز ۲۹ فروردین همان سال در تپه های اوین، توسط رژیم شاه، اعدام گردیدند، ساخته شده است. هفت تن از این مبارزین، متعلق به یک گروه کمونیستی معروف به “گروه جزنی” بودند به اسامی بیژن جزنی، حسن ضیاء ظریفی،مشعوف کلانتری،عزیز سرمدی،احمد افشار، محمد چوپانزاده وعباس سورکی و دو تن دیگر،کاظم ذوالانوار و خوشدل،به سازمان مجاهدین خلق ایران، تعلق داشتند.
لاله های سرخ !
نوبهاران بود و در هرگوشه صحرا
لاله های سرخ می روئید بس زیبا!
نوبهاران بود و گلشن رنگ دیگر داشت
جامه های سرخ، در بر داشت
نو بهاران بود و با امید بس سرشار
مردمی آزاده و بیدار
کاوه ها، در بین شان، بسیار
جملگی از جور و از بیداد ضحاک زمان، بیزار
گرم پیکار و نبردی سهمگین با ارتجاع بودند
در نبرد خویش با دشمن، سلحشور و شجاع بودند
تا بساط ظلم را یکسر، فرو ریزند
سلطه ضحاک ظالم را براندازند
خلق را سازند از یوغ ستم، آزاد
++++++
نوبهاران بود و در اعماق زندان های دهشتناک
در درون دخمه های تار
ای بسا شیران که در زنجیرها بودند
قهرمانان دلیر خلق ما بودند
جملگی با درد مردم،آشنا بودند
با وجود سال ها در دخمه های تیره، جان کندن
بدترین رنج ها و بدترین، اشکنجه ها دیدن
همچنان روحیه شان، بسیارعالی بود
رزمشان در گوشه های سرد زندان ها، تداوم داشت
عزم شان چون کوه بود و صخره صحرا
وندرآن، افسون دشمن را نه تاثیری!
+++++
شاه، کز زندانیانی این چنین سرسخت
رزمجویانی چنین آزاده و بیدار
سخت، وحشت داشت
تا نهیب پر خروش شرزه شیران را کند خاموش
همچنان ضحاک خونخواری
که از خون جوانان می شود سیراب
نه تن از زندانیان را، حکم کشتن داد
+++++
وز پس امضای این فرمان خون آلود ضحاکی
در بهارانی که گلگون لاله ها از خاک می روئید
نه تن از آزاده انسانهای بی باک و مقاوم را
دیوخو جلاد ها، کشتند
خون پاک نه تن از قربانیان راه آزادی
بر زمین دشت، جاری گشت!
+++++
نوبهاران بود و صحرا رنگ دیگر داشت
لاله های سرخ در بر داشت
لاله ها از خون فرزندان ایران بود
خون نه تن، رزمجویان بود
اینک اندر دشت های خرم میهن
هر بهارانی که گلگون لاله ها از خاک می رویند
خاطر آن نه شهید خلق را تجدید می سازند
لاله ها گوئی که خون آن شهیدانند
خون نه تن رزمجویانند.
