نوروزتان پیروز با سپاس از اطلاعات ارزشمندی که در اختیار ما گذاشته و می گذارید. اما دوست نادیده کار از این چیزها گذشته٬ از شیوع اعتیاد و فحشا در بین بچه ها می گذرم که حدیثی است کهنه اکنون وضعیت کشور بجایی رسیده که«یحیی آل‌اسحاق٬ رئیس اتاق بازرگانی تهران می‌گوید دولت آینده باید بتواند در کوتاه مدت پنج نیاز خوراک، مسکن، پوشاک، بهداشت و آموزش اقشار ضعیف تا متوسط جامعه را تامین کند٬ وی افزوده که ۷۵ درصد طبقات ضعیف تا متوسط جامعه در تأمین این پنج مورد «دچار چالش» هستند.» متاسفانه مدعیان سیاسی ما در داخل و خارج کشور که در به ارمغان اوردن این بدبختی سهیم بودند بعد از بوجود امدن این فاجعه فرار بجلو را انتخاب کردند و با بهانه هایی همچون«بدلیل نبود ازادی از شناخت خمینی عاجز بودیم» یا«انقلاب را دزدیدند و قرار نبود که اینطور بشود٬ به حضرت عباس نیت ما خیر بود»!! بانوی گرامی خودتان که از نزدیک شاهد بودید که«گلسرخی» چه فرمایشات داهیانه ای در مورد عاشورا و امامان شیعه«علی و حسین»بیان کرد. «خسرو گلسرخی» یاداور مثل معروف «مشت نمونه خروار است» شما به اقتضای زمان از نزدیک شاهد بودید که نویسندگان و شعرا و هنرمندان مطرح کشور بدلیل مخالفت با شاه و توهم مبارزه با ان رژیم چطور مفت و مجانی تبدیل به ماشین پروپاگاندای خمینی شدند. قصد من از یاداوری این نکات نه تبلیغ حس تنفر نسبت به دیگر هموطنان بلکه یاد اوری این نکته است که تا ما به«مسؤلیت فردی خودمان در مقابل اعمال و کردار و گفتار»خودمان اشاره نکنیم» . تا نتوانیم بطور علنی از خود انتقاد کنیم و تا وقتی که حضراتی در دهه ۴۰ و ۵۰ تا انقلاب اسلامی مبارز سیاسی بودند و بعد به پیرو خط امام و هوادار رفسنجانی و خاتمی و حال سبزه قبا هستند و تازه دستاورد ۳۵ سال مخالفتشان با رژیم جمهوری اسلامی، تولد اپوزیسیون جا انداز و بازگشت به نظام است؟ باید وضع مملکت بدتر از این هم باشد. خلاصه این «پیران میوه خویش نبخشیده»بدلیل ترس از اعتراف به اشتباه تبدیل به دشمنان درجه یک «ایران» شده اند زیرا در فرهنگ قبیله ای ریش سپیدان همیشه برحق هستند و اگر بگویند خطا کردیم «شیعه» خود را از دست میدهند و از عرش به فرش سقوط می کنند . بد نیست نامه نگاری مابین«کاظم علمداری و بابک امیر خسروی» را بخوانید تا به عمق فاجعه پی ببرید و در یابید که خطرناکتر از حجاب٬ افکار پوسیده جماعت روشن دل ماست که معتقد است که: «بدلیل اینکه فرقه انان محلی از اعراب در سپهر سیاسی ایران ندارد و شانس رضا پهلوی بالاست در نتیجه نباید کاری کرد که به جمهوری اسلامی اسیبی وارد شود؟!! در خاتمه توجه شما را به سروده ای از خوئی جلب میکنم. «شعر خود سنجی از اسماعیل خوئی» من آن ره جوی ِ ره پویم به سوی حق، که تا کردم / خطا کردم، خطا کردم، خطا کردم، خطا کردم حق انسان است و هر مطلق نمودی آمد از ناحق / چه ناحق ها که خود با حق، من ِ مطلق گرا کردم به کوس بی خدایی کوفتم، کز دین بلا دیدم / خود اما بی که دانم، بی خدایی را خدا کردم نخستین درد را دین یافتم، خود در مثل اما / به درد دیگری درد نخستین را دوا کردم که یعنی با خطای دیگری نفی خطا گفتم / که یعنی با بلای دیگری، دفع بلا کردم ز بی دینی چو دین کردی، ز دین بدتر گزین کردی / بدا بنیاد دینی که منِ دین آزما کردم رسیدم در مصاف دین، ز کینِ دین به دینِ کین / چو دیدم، نفی دین نه، دین و کین را جا به جا کردم چو مسلک جای دین آید، خدا سوی زمین آید / عبث پنداشتم، هر کبریایی را فنا کردم خدا را ز آسمانِ دین، کشانیدم به خاکِ کین / نخستین نام‌اش این پایین، پروله تاریا کردم پس آنگه سازمانی را به جای خلق بنشاندم / سپس خودکامه ای را جانشین کبریا کردم سزد گر می گزد جانم، که آلوده ست دستانم / که بشکستم عصای مار و ماری را عصا کردم رهایی نیست از دامی به دام دیگری رفتن / به دین معنا دریغا، گوش جان دیر آشنا کردم رها بودم به دشت شک، ولی در حال گشت شک / دریغا کز ندانستن، رهایی را رها کردم حقیقت از دلِ امای پر چون و چرا زاید / حقیقت را من اما خالی از چون و چرا کردم حقیقت‌ها که در باید، هم از زهدان شک زاید / یقینم شد که جز شک، هر چه کردم ناروا کردم خطا ناکردنی نه کس، نه آیین ست و نه حزبی / جز این گر گفتم و کردم، غلط گفتم، خطا کردم خطاکارم، ولی شاید اگر بر من ببخشایید / خطاها کردم اما جمله در راه شما کردم! روزگار بکامتان باد.
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
