با یک برنامه ریزی دقیق و خردمندانه و آینده نگرانه، گامهای زیر می تواند زمینه را برای انجام یک انتخابات سرنوشت ساز که پیش نیاز ساختار آینده کشور را ترسیم خواهد نمود باشد. از شما می خواهیم که با شهامتی که در تاریخ سیاسی کشور ماندگار خواهد شد و دشمنان آزادی ملت رارسوا و منزوی خواهد کرد، از اختیارات ریاست جمهوری و قدرت نهفته در مسئولیت خود استفاده کرده برای اجرای موارد زیر فرمان صادر کنید:
ریاست گرامی جمهوری اسلامی در ایران
من امیدوارانه فرض میکنم که منظور شما از سخنانی که در گردهمایی وزارت کشور، استانداران و فرمانداران درباره انتخابات مجلس دهم ایراد کردید، براستی تلاش برای آزادسازی انتخابات از چنگ برخی نهادها بوده است. آن “انتخابات” که شما به آن اشاره کردید نمی توانسته به معنای کلاسیک و جهان پسند آن بوده باشد، بلکه آنرا باید در چارچوب شرایط جمهوری اسلامی تعبیر کرد. بنابراین، منهم آنرا در همین چارچوب مطرح می کنم. انتخابات در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی،همیشه در تخلف فاحش قانون اساسی خودش بوده، یعنی حتا در قالب قانون اساسی جاری، انتخابات”هرگز” آزاد نبوده است.
آزادترین انتخابات برای مجلس شورای ملی در ۱۳۵۸ اجرا شد که در آن غربالگری امروز و نظارت استصوابی شورای نگهبان وجود نداشت. همه آزاد بودند نامزد مجلس شوند، ولی همه آزاد نبودند انتخاب شوند. نامزدان سازمانهای سیاسی ملی یا مستقل، مانند جبهه ملی، با کتک و تهدید و زندان از میدان بیرون راندهشدند.برخی که علیرغم تهدیدها، بعلت محبوبیت در حوزه های انتخابی خودشان با رای مردم به مجلس راه یافتند، در خود مجلس رد صلاحیت شدند. تا آن زمان، مجلس یک شورای ملی بود. پس از آن، مجلس شورای ملی به مجلس شورای اسلامی تغییر نام و ماهیت برنامه ریخته شده خود را که مجلسی برای رتق و فتق کردن امور حاکمیت بود نشان داد. مجلس از ملت فاصله گرفته بود؛ و از آنجا که، همه حزبها و سازمانهای سیاسی ملی، مستقل و بیرون از حاکمیت از سال ۱۳۶٠، ممنوع و تعطیل و شخصیت های تاثیرگذار آنها زندانی شدند،جمهوری اسلامی تکلیف مردم را روشن کرد کهدر جمهوری اسلامی ملت وجود خارجی ندارد، فقط امت وجود دارد که باید پیرو کورکورانه حاکمیت باشد. برخی روحانیان سرشناس با صراحت اعلام کردند که مردم حق رای دادن و دخالت در امور کشور را ندارند.
شرایط کنونی کشور، در حالیکه به انتخابات دوره دهم مجلس شورایی که “ملی” نیست نزدیک می شویم، شرایط انتخابات تفاوت چندانی با گذشته ندارد.تجربه انتخابات ریاست جمهوری سالهای ۱۳۸۴ و۱۳۸۸ هم نشان داد که مردم نه تنها حق دخالت که حق اعتراض هم ندارند.
امروز هم انتظار می رود که وزارت کشور، فراتر از مسئولیت قانونی خود، نامزدان را بر پایه معیارهای فراقانونی رد صلاحیت کند، و نظارت استصوابی شورای نگهبان، که خلاف وظایف تعریف شده آن در قانون اساسی است، نامزدان را غربال و دستچین نماید.صندوق های رای در دست و زیر کنترل جناح های قدرتمدار حاکمیت است و هیچ نظارت موثر و معنی دار بر آنها ممکن نیست و از نظارت مستقل سازمانهای سیاسی و نامزدان بر رای گیری و شمارش رای جلوگیری می شود. هرچند امیدوارم این بار مسئولان انتخابات پیش از ریختن دسته های رای به درون صندوقها، کش های آنها را باز کنند!
در هر حال، با وجودیکهبا قانون اساسی کنونی،به علت برخی اصل هایش، نمی توان سعادت ملت ایران و آینده درخشانی را برای کشور تضمین کرد، اصل هایی هم مانند اصل های ۲۳، ۲۴، ۲۶ و ۲۷،وجود دارندکه نظام می تواند از آنها برای بهبود چهره خود استفاده نماید. من تردیدی ندارم که تا پیش از اجرایی شدن انتخابات آینده، تلاش هایی از درون نظام در این راستا، و با هدف نجات نظام، انجام خواهد گرفت. من می پندارم که خردمندان کهنه کار درون نظام، هر چند که شمارشان بسیار اندک است، تلاش خواهند کرد گامی بسوی باز کردن فضای سیاسی بردارند. آنان شرایط دهه ۱۳۷٠را که باعث ضرورت تظاهر به اصلاح طلبی شد از یاد نبرده اند. اگر به راهکاری که به مردم ارائه کرده بودند وفادار می ماندند، اکنوندچار چنین بحران های کمرشکن نمی شدیم، و کشور می توانست آرام بسوی دموکراسی و پیشرفت بخزد؛ و چنین نارضایتی و خشمهمگانیعلیهحاکمیت به علت فساد و ناکارآمدی به ارمغان نمی آمد. اکنون دیگر آن توان دهه ۷٠ را ندارند، و قدرتنمایی با زور و اسلحه، دیگر ضعف درونی راپنهان نمی کند.
اکنون، هرچند زمان بسیار کمی برای بازگشت به ملت باقی مانده، ولی امروز شما در شرایطی هستید که همراه با اندک هوشمندان نظام میتوانید برای نجات و آینده کشور خردمندانه و دوراندیشانه برنامه ریزی کنید. خیابانی شدن تصمیم گیری برای آینده سیاسی کشور بسیار بسیار خطرناک خواهد بود که یک سرش خشونت نظامی و سر دیگرش جنگ های داخلی که برخی کشورهای بیگانه در حال دامن زدن زمینه های آنها هستند می باشد.
با یک برنامه ریزی دقیق و خردمندانه و آینده نگرانه، گامهای زیر می تواند زمینه را برای انجام یک انتخابات سرنوشت ساز که پیش نیاز ساختار آینده کشور را ترسیم خواهد نمود باشد. از شما می خواهیم که با شهامتی که در تاریخ سیاسی کشور ماندگار خواهد شد و دشمنان آزادی ملت رارسوا و منزوی خواهد کرد، از اختیارات ریاست جمهوری و قدرت نهفته در مسئولیت خود استفاده کرده برای اجرای موارد زیر فرمان صادر کنید:
۱.زندانیان سیاسی و عقیدتی در یک اعلان عمومی آزادشوند. وجود حتا یک زندانی عقیدتی یا سیاسی در بند، باور مردم را نسبت به نیت پشت گامهای بعدی لرزان خواهد کرد. اصل ۲۳ قانون اساسی پشتیبان شماست.
۲. فعالیت حزب های سیاسی و سازمانهای مدنی و مردم نهاد، و نیز هرگونه نشست و گردهماییآزاد اعلامشود. اصل های۲۶ و ۲۷قانون اساسی این اختیار را می دهد.
۳. رسانه هابرپایه اصل ۲۴ قانون اساسی آزاد اعلام شوند.تنها محدودیت، پرهیز از تبلیغ یا توطئه علیه تمامیت ارضی کشور و تهمت دروغ خواهد بود.
۴. شورای نگهبان باید اعلام کند، یا شما این اصل را تذکر بدهید، که در گزینش نامزدان دخالتی نخواهد کرد.
۵. از امامان جمعه و فرماندهان نظامیخواسته شود که از تبلیغ علیه حقوق و مشارکت مردم، موضعگیری سیاسییا تبلیغ نامزدان مورد تایید خود پرهیز نمایند.
۶. وزارت کشور باید فقط در یک پرسشنامه ساده شناسایی، بدون هیچگونه تعهدی بجز التزام کلی به قانون اساسی نامزدان را بدون تفتیش عقیدهنامنویسی کند. اصل 23 قانون اساسی.
۷. یک کارگروه شامل نماینده دولت و نمایندگان همه سازمانهای سیاسی برای نظارت بر انتخابات تشکیل شود، وهمه حزبهایی که در انتخابات شرکت می کنند بتوانند در همه حوزه های رای گیری ناظر باشند.
۸. نامزدان مجلس شورا مکلف باشند، میزان و منبع پولهایی را که برای تبلیغات انتخاباتی خود هزینه می کنند، به کارگروه نظارت اعلان کنند. کتمان یا گزارش دروغ موجب عدم صلاحیت نامزد خواهد شد. در غیر اینصورت، نامزدان جناح های حاکم که در مدت تصدی خود به ثروتهای کلان دست یافته اند و نیز دسترسی به کمکهای مالی کلان پشتیبانان خود دارند، با بمباران تبلیغاتی و پوشش گسترده می توانند مردم ناآگاه رانسبت به خود بباورانند.
۹. فعالیت و تبلیغ انتخاباتی از شش ماه پیش از روز انتخابات، با وقت مساوی در صدا و سیما، مجاز اعلام شود.
۱٠. سازمان ملل یا شورایی از ناظران بین المللی برگزیده شورای حقوق بشر سازمان ملل انتخابات را نظارت کنند.
چنین مجلسی می تواند آغازگر یک جنبش سیاسی بی خشونت و تدریجی برای قانونگزاری مورد نیاز یک جامعه آزاد و مردمسالار باشد که در آن همه مردم بی هیچ تبعیض یا محدودیت در سرنوشت و اداره کشور مشارکت داشته باشند.
ممکن است تا این نامه به دست شما برسد، من بخاطر همین حرفها برای چندمین بار زندانی جمهوری اسلامی شده باشم، ولی پیام من اینست که شما رئیس دولت و بالاترین مقام اجرایی کشور هستید، درباره انتخابات آزاد کنایه نزنید، خواهش نکنید، دستور بدهید. بگذارید کلان دزدان و نوکران برخی کشورهای بدخواه میهن ما با مخالفت و اعتراض و کارشکنی خود را رسوا کنند. چه شما را در مذاکرات هسته ای موفق بدانند چه ندانند، و چه شما در این حرکت میهن دوستانه و متهورانه موفق باشید چه نباشید، در نزد مردم موفق خواهید نمود و جایگاه شما در تاریخ بهتر از ۹۹% کاربدستان جمهوری اسلامی خواهد بود که در این سه دهه چیزی جز ویرانی و غارتگری ببار نیاورده اند. از قدرت ریاست جمهوری بدون ترس برای منافع ملی و نجات ملت استفاده کنید، که این آخرین هورا است.
ما همه در جبهه ملی ایرانتلاش می کنیم تنها قهرمان دموکراسی خواهی و حقوق بشر در تاریخ ایران، دکتر محمد مصدق، را الگوی کردار سیاسی خود قرار دهیم. هیچکس نتوانسته و نمیتواند همپای او در تاریخ شود؛ولیمی توان از نمادهایی که بر جای گذاشته در معنا دادن به عملکرد خود بهره برد. سی ام تیرماه نماد چیرگی قدرت مردم بر خودکامگی و خیانت در تاریخ معاصر ما می باشد؛شما این روز را برای اعلام چنین موضعی برگزینید تا شاید مردم به پشتیبانی شما درآیند و بتوان این طلسم ذلت و خواری جهانی را در هم شکست.
با گرامیداشت،
کورش زعیم، عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران- ۲۱تیر۱۳۹۴-۱۲ژوییه۲٠۱۵م
