هموطنان گرامی،
شما با شادی و پایکوبی در سراسر ایران بخاطر پایان احتمالی یک دوره طولانی از سیاست اتمی ماجراجویانه و ضدملی جمهوری اسلامی، دفع خطر جنگ و نابودی تمامیت ارضی و بهبود اوضاع اقتصادی کشور نشان دادید که برخلاف آنهاییکه «دلواپس» از دست دادن قدرت و امکانات دزدیهای کلان و چپاول ثروت ملی می باشند، این تفاهمنامه را تایید میکنید. شما بدرستی تشخیص دادید که که«جلوی ضرر را از هرکجا که بگیری منفعت است». شما شاهد بودید که حکام جمهوری اسلامی برخلاف ادعاهایشان دیگر تاب تحمل تحریمهای شکننده غولهای نظامی و اقتصادیِ غرب را نداشتند و روزبروز هراسشان از سقوط و فروپاشی نظامجمهوری اسلامی بیشتر می شد. « نرمش قهرمانانه» رهبر نشانی از رسیدن به بن بست اقتصادی- سیاسی بود که رهایی از آن تنها با دادن امتیازات اساسی در برابر اجازه یک غنی سازی نمادین ممکن می گردید.
با این وصف، دستیابی به همین تفاهمنامه مبهم را هم باید در شرایط کنونی جمهوری اسلامی بفال نیک گرفت و راضی بود که دستکم جنگ و نابودی کشور را تهدید نمی کند. و چنانچه تا دو سه ماه آینده این تفاهمنامه به یک قرارداد رسمی تبدیل شود، می توان امیدوار شد که شاید کشور ما از انزوای چندین ساله اش بیرون آید و حاکمیت موجود مانند یک دولت متمدن و مسؤل، به قوانین و مقررات بین المللی بویژه حقوق بشر، احترام بگذارد و عضوی آبرومند از جامعه جهانی گردد.ولی این امر یک امیدواری و آرزو می باشد که شانس تحقق آن هم چندان زیاد نیست. گرگهای حاکم بر ایران، از قدرت و درآمد نفت و دیگر ثروتهای این سرزمین و سرکوب مردم به آسانی چشم نخواهند پوشید، مگر زیر فشارهای داخلی و خارجی. لذا مادامیکه دیکتاتوری حاکم است، مقاومت و مبارزه در اشکال گوناگون، وظیفه هر شهروند می باشد. ما نباید از وظیفه شهروندییمان غافل بمانیم . این تفاهم گام لرزانی است به سوی آزادیو تحقق حاکمیت ملی در ایران. باشد که ملت ایران ازاین پیروزی نیرو گرفتهورژیم جمهوری اسلامی را ودار به رعایتحقوق مدنی و شهروندی خود بنماید.
آزادی، استقلال، عدالت اجتماعی
پاینده ایران
پنجشنبه،۲۰ فروردین ١٣٩۴
