بیاینه همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران به مناسبت روز جهانی زن
گرامی داشت روز جهانی زن، روز جهانی برابری زن و مرد، در سراسر جهان، روزی نمادین است که حقوق
زنان را برجامعه جهانی و آحاد بشر یاد آور می شود. این یاد آوری از رو مهم است که علیرغم آغاز قرن بیست و یکم هنوز در جوامع و دولتهای بسیاری منجمله کشور خود ما ایران ، زنان را انسانهای درجه دو تلقی و اشکال مختلفی از نابرابری و خشونت چه در وجه دولتی و اجتماعی وخانگیرا علیه آنها اعمال میکنند.
عدم همسنگی حقوق زنان با حقوق بشر،متاسفانه به ذهنیت ضد انسانی “شهروند درجه دو بودن زنان” تداوم بخشیده و نشان از ضرورت عمل خاص در حوزه مربوط به حقوق زنان دارد.هرچند که مبارزات زنان برای احقاق حقوق خود را نبایست از مبارزه عموم انسانها در راه آزادی و تحقق عدالت خواهی و گرامیداشت ارزشهای انسانی که سابقه طولانی دارد ،جدا دانست.
در ایران تحت سلطه جمهوری اسلامی، اشکال و فرمهای مختلف تبعیض و خشونت بر زنان اعمال میشود .بیش از سه دهه است که این نظام به نام دفاع از دین و در پرتو قوانین مردسالار،در سرکوب زنان و محروم کردنآنهاازابتدائی ترین حقوق انسانی غوغا می کند .
نظام جمهوری اسلامی به هنگام شکل گیری هر جنبش استقلال طلبی و آزادی خواهی مردم ایران از آنجا که به نقش پیشرو زنان در این مبارزات بنا بر تجربه ،آگاهی دارد ،در ابتدا زنان را به عنوان اولین قربانی انتخاب نموده و با بهانه های واهی بدحجابی و….. به آزار و تحقیر آنان پرداخته با شیوه های سرکوبی همچون اسید پاسی و دستگیری و زندان و تجاوز به عنف، در صدد ایجاد جو وحشت و تروردر جامعه بر می آید.
در حال حاضر در وضعیت بحران اقتصادی فعلی کشور ،زنان ایران خصوصا زنان سرپرست خانوار که اآمارشان روزبروز افزایش می یابد ،بیش از پیش دست بگریبان معضل فقر مادی نیز گردیده اند.بنا بر گزارش سال 2014 “مجمع جهانی اقتصاد” که به بررسی وضعیت نابرابری بین زنان و مردان درکشورهای جهان پرداخته است و ایران را در رده بندی جهانی در رتبه 137 قرار داده است.
در زیربخش بهداشت ایران در مقام 89 جهان قرار دارد و در زیربخش آموزش رتبه 104 نصیب ایران شده است. این آمار نسبت به سال 2013،هفت پله نزول یافته است. متاسفانه ایران در دو بخش فرصت های اقتصادی و سیاسی در پایین ترین جایگاه ها قرار دارد.
چنانچه به جایگاه ایران در مقایسه با دو کشورترکیه و عربستان در شاخص شکاف جنسیتی در این گزارش توجه کنیم، درمی یابیم که ترکیه در مقام 125 و عربستان در رتبه 130 جهان قرار دارند وگرچه هر دو جایگاه مناسبی ندارند اما در رتبه بندی، بالاتر از ایران قرار گرفته اند. این شکاف در زیربخش های اقتصادی و سیاسی، محسوس تر است؛ به طوری که ایران در مشارکت زنان نرخی پایین تر از عربستان و ترکیه دارد. همچنین شکاف درآمد زنان به نسبت مردان در ایران از ترکیه و عربستان بیشتر است. از منظر توانمندسازی سیاسی نیز ایران وضعیت به مراتب بدتری نسبت به دو کشور مذکور دارد. به لحاظ حضور زنان در کابینه، وضعیت ایران با رتبه 105 نسبت به عربستان و ترکیه بهتر است اما از جهت حضور زنان در پارلمان، ایران در مقام 133 جهان قرار دارد؛ در حالی که عربستان در مقام 74 جهان و ترکیه در رتبه 98 قرار دارند.
محرومیتهای زنان ایران از حقوق انسانی خود که دررژیم جمهوری اسلامی ،شکل “قانونی ” نیز بخود بخشیده و در قانون اساسی و قوانین مدنی نظام جمهوری اسلامی حک شده است ،چه خواسته محروم ساختن زنان در بدست آوردن پستها و مقامات دولتی باشد و چه محرومیت از بسیاری از مشاغل واعمال اجباری شرایط نابرابر در محل کار و دستمزد نابرابردر قبال کار برابرو چه قوانین مدنی درچارچوب خانواده که آآا اانها را از داشتن حقوق برابر با مردان محروم می نماید و …همه و همه اشکال مختلف فشار به زنان است تا به آنان نقشی ثانوی،ناتوان ، غیر مسئول وغیر متعهد ببخشند وآنان را از ایفای نقش کنش گر اجتماعی- سیاسی- فرهنگی- اقتصادی محروم سازند.
اما جنبش زنان ایران با آگاهی بر اینکه ایجاد جامعه ای دموکراتیک و آزاد بدون برابری زنان و مردان امکان پذیر نیست،به کوشش های خود در جلوه ها و رنگهای مختلف و با برگزیدن تاکتیکها و استراتژی های متنوع به طرح و نیزبه پیش بردن مطالبات و خواستهای خود برای احقاق حقوق خود و حقوق برابر برای همه شهروندان ایران در سطح جامعه ادامه داده و دچار فترت نگردیده است.
نشان این کوشش خستگی ناپذیر حضوربسیاری از فعالان جنبش زنان هم اکنون در زندانهای سیاسی نظام حاکم میباشد. مادران صلح و پارک لاله و خاوران نیز در پهنه جنبش زنان با همه مزاحمتها و پایمال ساختن حقوقی که نظام جمهوری اسلامی برای آنان ایجاد میکند ،نقش موثرخود را برای احیای حقوق فرزندان قربانی شده خود چه در جنگ و چه در تظاهرات و سیاهچالهای نظام جمهوری اسلامی ایفا میکنند .
همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران ضمن اینکه مبارزه جهانی در راه احقاق حقوق زنان و نیز کوششهای سازمان ملل را در وضع قوانینی که برای دولتها برای رفع اشکال مختلف نابر ابری و تبعیض و خشونت علیه زنان را الزامی میسازد، موثر دانسته و دفاع و پشتیبانی می نماید ، یاد آور میشود کهتجربه نشان داده است که روزی که مادران آرژانتینی رو در روی یکی از خشن‌تریندیکتاتوری‌ها قد علم کردند و میدان مایو را محل برپا کردناعتراض‌های خود در رابطه با ناپدید شدن فرزندان خود ساختندوبا حضور در میدان ندا سر دادند که «بر ما آشکار است که حقوق این ناپدیدشدگان نقض شده و آرام نمی‌گیریم تا وضع آنان روشن شود»، منتظر جامعه دفاع از حقوق بشرو وضع قوانین جهانی نماندند تا ناپدید شدن فرزندان شان، نقض حقوق بشر اعلام شود .آنها برای دفاع از حقوق از دست رفته فرزندانشان از ابتکار عملفردی و ملی دست نشستند و نتیجه نشان داد که این ابتکارهای شخصی در بدام انداختن مسئولین دولتهای استبدادی تا چه موثر است . انها بر عاملی دست گذاشتند که وجه اشتراک تمامی مادرانی است که فرزندانشان را چه در جنگ و چه در نتیجه نظامهای استبدادی و نظامی از دست می دهند و یا ناپدید میشوند و حقوق انسانی اشان سلب میشود و ان عامل احساس دردمشترکی است که بسیار قویتر از ترس است و با وجدان فردی وملی و جهانی پیوند ایجاد میکند.
جنبش زنان ایران به لحاظ کوشش در جهت احیای حقوق انسانی نیز با وجدان همه زنان و مردان آزاده و حق طلب که حقوق انسانی را همچون ظروف مرتبطه به یکدیگر متصل میدانند و بر این امرمعرفت دارند که اگر قرار باشد که زنان به مثابه نیمی از جمعیت کشور و یا جهان ازحقوق انسانی خود محروم باشند، نیم دیگر نیز از امکانتعـرض به حقوق خوددر امان نخواهد بود، مشروعیت خود را از وجدان فردی و ملی و جهانی می گیرد.
همبستگی ملی جمهوری خواهان ایران ضمن شاد باش روز جهانی زن به همه زنان جهان و و زنان هموطن معتقد است تنها با همگامی همه زنان و مردان در دفاع از این حقوق انسانی خود ونیز مشارکت آنان در دیگر اشکال مبارزات اجتماعی برای جامعه ای بدور از تبعیض رنگ و نژاد و مذهب وقوم و جنسیت می توان از استبداد رهائی یافتو مبارزه برای استقرار و استمرار مردم سالاری در ایران از مبارزه برای احقاق حقوق زنان جدایی نا پذیر است.
همبستگی ملی جمهوریخواهان ایران
6 مارس 2015
15 اسفند 93
