فراخوان اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر
۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر در اعتراض به حداقل مزد مصوب دست به تجمع در محل وزارت کار خواهیم زد
بار دیگر اول ماه مه روز جهانی کارگر از راه رسید، بار دیگر هر کدام از ما کارگران در گوشه و کناری مشغول تدارک برگزاری مراسم این روز بزرگ و تاریخی هستیم و هر کدام به اشکال مختلف در تلاشیم تا بتوانیم مراسم این روز را در قالب محافل و گلگشت یا حضور در اندک مراسم های ممنوعه خیابانی برگزار کنیم. بیش از سی سال است که چنین وضعیتی بر ما تحمیل شده است و حاکمیت فرصت برگزاری آزادنه و مستقل مراسم این روز را از ما کارگران سلب کرده است.
دوستان و همکاران در سراسر کشور! باید یکبار برای همیشه به چنین وضعیتی پایان داد، باید دریافت که شرایط امروز، نسبت به سالهای پیشین چه به لحاظ درجه بسیار بالای ستمی که بر ما روا میشود و چه به لحاظ طرح مطالبات و دفاع از حقوق انسانی مان بسیار متفاوت است. همین یک ماه پیش بود که حداقل مزد را، انگار که لقمه ای را جلوی گرسنه ای قحطی زده انداخته باشند ۲۵ درصد و برای سایر سطوح مزدی ۲۰ درصد ترمیم کردند که در همان اولین روزهای سال با افزایش قیمت آب و برق و گاز و دیگر مایحتاج زندگی، این مقدار افزایش مزد حتی ثانیه ای بر سر سفره های ما قرار نگرفت.
تحمیل این میزان مزد خفت بار در آخرین روزهای سال گذشته در شرایطی انجام شد که رئیس جمهور اعلام کرد تورم را در سطح ۲۵ درصد نگاه خواهند داشت اما هنوز این وعده به آرشیو مطبوعات و رسانه ها نرفته بود که روز پنج شنبه گذشته با افزایش قیمت متوسط بنزین و گازوئیل به بیش از ۵۰ درصد، سیر صعودی و سرسام آور هزینه های زندگی را کلید زدند و بدینگونه شرایط را برای چپاول سفره های خالی میلیونها خانواده کارگری بیش از پیش مهیا کردند. تحمیل چنین درجه ای از ستم معیشتی بر ما کارگران در حالی به عنوان یک سیاست و اولویت در دستور دولت قرار گرفته است که پس از تاراج هزاران میلیارد تومان از اندوخته های ما در صندوق سازمان تامین اجتماعی توسط صاحب منصبان حکومتی، بار دیگر طرح چپاول دسترنج ما در این سازمان تحت پوشش بیمه سلامت همگانی در دستور دولت قرار گرفته است و همین دیروز، وزیر کار از ضرورت افزایش سن بازنشستگی خبر داد تا قادر شوند اندک تحت مانده دسترنج ما کارگران در صندوق سازمان تامین اجتماعی را نیز تحت عنوان بیمه سلامت همگانی به تاراج برند.
دوستان و همکاران! چیزی که در میان بیش از هر واقعیت دیگری روشن است، این است که دولت و کارفرمایان هیچ حد و مرزی را برای تحمیل برده وارترین شرایط کار و تحمیل گرسنگی بر میلیونها خانواده کارگری برسمیت نمی شناسند. این فقط اعتراض و قدرت متحدانه ماست که متضمن بهبود شرایط کارمان، امنیت شغلی مان و برخورداری مان از یک دستمزد شایسته و شرافتمندانه است. این فقط خواست و اراده ماست که میتواند برپایی تشکلهای کارگری را بدست خودمان و بدون دخالت دولت و کارفرمایان تضمین کند، قراردادهای اسارت بار موقت و سفید امضا را ملغی کند، دولت و کارفرمایان را نسبت به عدم پرداخت بموقع دستمزدهایمان وادار به عقب نشینی نماید و شرکتهای تامین نیروی انسانی و پیمانکاری را به عنوان واسطه های غارت و چپاول وحشیانه دسترنج مان برچیند. باید به نیروی متحد خود باور داشته باشیم، باید بدانیم تا زمانی که خود نخواهیم اگر هزاران سال هم بگذرد اجازه برپائی آزادانه و مستقل مراسم روز جهانی کارگر را به ما نخواهند داد و همانگونه که طی بیش از سی سال گذشته، خود بیش از هر کس دیگری شاهد بوده ایم شرایط کار و زندگی مان روز به روز فاجعه آمیز تر خواهد شد. باید به تکرار و ادامه فجایعی که بر زندگی و معیشت مان تحمیل شده است پایان داد. باید در روز جهانی کارگر همچون کارگران سایر کشورها که رسانه های حکومتی آنرا به نمایش میگذارند به خیابانها بیائیم و تجدید نظر فوری در حداقل مزد، حق برپائی تشکلهای مستقل کارگری، محاکمه و مجازات فوری چپاولگران صندوق تامین اجتماعی و دیگر خواستهای بر حق مان را فریاد زنیم.
زنده باد اتحاد و همبستگی سراسری کارگران ایران
تشکل، تجمع حق مسلم ماست – معیشت، منزلت حق مسلم ماست
روز ۱۱ اردیبهشت همراه با هماهنگ کنندگان طومار چهل هزار نفری کارگران- تهران، محل وزارت کار – ساعت ۱۰ تا ۱۲ ظهر
اتحادیه آزاد کارگران ایران – هفتم اردیبهشت ماه ۱۳۹۳
