فردین میرکی/ فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
درشرایط فعلی اولویت فعالین کارگری آماده سازی زمینه برای ایجاد ساختارهای تشکیلاتی کارگران با اتکاه به نیروی خود کارگران است. هدف از این نوع ساختارها، ارائه راهکارهای عملی ونظری مشترک از طرف فعالین کارگری وکارگران درراستای سازماندهی کل طبقه کارگر ویا حداقل بخشی از آن است. امنیت شغلی، بیمه بیکاری، حق ایجاد تشکلات مستقل کارگری از عمده ترین مسایل روبه روی کارگران است.
چرا باوجود بحران های عمیق اقتصادی و سیاسی و همچنین وخیم ترشدن وضعیت اقتصادی توده های مردم، طبقه کارگر نتوانسته است مبارزات خودرابه جلوهدایت کرده وسازماندهی نماید. به اعتقاد ما دلایل عدم سازماندهی موثر عبارتند از، پراکندگی، تفرق نظری فعالین کارگری، و وجود گرایشات ضد کارگری ازقبیل سانتریست ها و رفرمیستها که در صدد به انحراف کشاندن جنبش کارگری هستند.
در عین حال گرایشات اصلاح طلب وخورده بورژوایی دردرون جنبش کارگری، مخالف مبارزه پیگیر ومستمر کارگران هستند. به نظر ما، سرکوب وفشار علیه کارگران وفعالین کارگری به جای خود، اما عدم توافق جنبش کارگری برای دستیابی به خواسته ها ومطالبتشان تا حد زیادی به افتراق وپراکندگی وچند دستگی دردرون جنبش کارگری بستگی دارد. سرمایه داری در سطح بین الملل با سرمایه گذاریهای عظیم وهنگفت خود در صدد القاء گرایشات ضد کارگری ورفرمیستی به درون جنبش کارگری است. در همین راستا باید آگاه بود ودر درون تشکلات خودمان با مبارزه وبرخورد با دیدگاهای تنگ نظرانه وبیانهای سازش کارانه از نفوذ آنها جلو گیری کنیم. امادر حال حاضر ما به جای پیشبرد مبارزات، متاسفانه عملکردمان در راستای موازی کاری است. ما درگیر فرقه گرایی وکیش شخصیت هستیم. تشکلات مستقل کارگری باید ظرفی باشند برای پیشبرد مبارزات طبقاتی و رویارویی با سرمایه داری، نه محملی برای همکاری طبقاتی وآشتی با آن. اما متاسفانه بعضی از دوستان ما با به روی کار آمدن دولت جدید دچار توهم شده اند وفکر می کنند زمینه برای فعالیت رسمی آزاد مهیا شده است. اما گرایشات ضد کارگری که مدافع جنبش خود به خودی وقانون گرایی ودر فکر همزیستی مسالمت آمیز و امتیاز گرفتن ازسرمایه داری هستند، با چنین طرز فکری به سوی قانون گرایی وعدم استقلال تشکل های کارگری روی آور میشوند. آنها در واقع آب را به آسیاب سرمایه داری خواهند ریخت. آیاسرمایه داری که تمام توانش را برای تحمیل کردن و در انزوا قرار دادن طبقه کارگر گذاشته، می تواند و یا حاضر است ضمانت های لازم را در راستای امنیت شغلی وایجاد تشکل های مستقل کارگری بدهد. ایا میتواند زندگی کارگران را بهبود بخشد؟
آیا نهادهای وابسته به سرمایه داری در راستای بازدارندگی وجلوگیری از مبارزات روبه جلوی کارگران فعالیت نمی کنند؟ آیا کسانی که این چنین فکر میکنند به شرایط امروز متوهم نیستند و مانند ابزاری در دست گرایشات رفرمیستی وسندیکالیستی (Trade Unionistic) قرار نگرفته اند؟ تشکل های کارگری باید مستقل باشند مستقل از دولت وسازمانها ی رنگارنگ بورژوازی. با نگاهی به تجربیات جهانی مبارزات کارگران، تمام قوانین بین المللی در راستای تلاش برای عدم دستیابی کارگران به مطالبات ونیازهای واقعی وجلو گیری از مبارزات پیش رونده وطبقاتی آنهاست. تشکل های غیرواقعی که درراستای کنار آمدن وآشتی با سرمایه داری گرایش دارند.ما فعالین کارگری ضمن محکوم کردن این نوع حرکات مشکوک نه تنها تشکل های وابسته کارگری را، قدمی روبه جلو نمی دانیم، بلکه آن را شکستی برای طبقه کارگر و سد و مانعی در مقابل کارگران می بینیم. ما اعتقاد داریم که طبقه کارگر امروز خود به تشکل های مستقل وجدی نیاز دارد. تشکل هایی که خود رابرای مبارزه خستگی ناپذیر و واقعی علیه سرمایه داری آماده نمایند تشکل هایی که به تئوری انقلابی مسلح باشند.
