بیانیه سازمان جمهوریخواهان ایران
مطالبات جنبش سبز را پی گیریم
برای رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی مبارزه کنیم
بیش از سه سال از حصر رهبران نمادین جنبش سبز، آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی وخانم زهرا رهنورد می گذرد. همچنین فزون بر زندانیان سیاسی پیشین، ده ها فعال سیاسی، مدنی، روزنامه نگار و مدافع حقوق بشر، به خاطرشرکت در این جنبش مردمی و یا دفاع ازحقوق شهروندی فعالان این جنبش، در زندان به سر می برند.
حصر رهبران جنبش سبزمصداق بارز بازداشت خودسرانه استکه نه تنها با هیچگونه معیار حقوقی و ضابطه قانونی از دیدگاه موازین بین المللیِ حقوق بشر سازگار نیست، بلکه با قوانین خود جمهوری اسلامی نیز در تناقض آشکارست. زندانیان سیاسی نیز همه در دادگاه هایی نا عادلانه و بدست دستگاهی قضایی به بند کشیده شده اند که گوش بفرمان ولی فقیه و نشانه بارز استبداد دینی در کشورست.
رویدادهای پس از انتخابات خردادماه ۹۲ و بر ملا شدن بازهم بیشتر ابعاد فساد وناکارآمدی دولت احمدی نژادکه خیانتی عظیم به کشور و منافع ملی ایران است، خود سند محکمی بر تایید حقانیت جنبش سبز و پایداری رهبران و فعالان این جنبش در اعتراض به پیامدهای زیانبار کودتای انتخاباتی سال ۸۸ است.
مبارزه برای رفع حصر میرحسین موسوی، مهدی کروبی و زهرا رهنورد تنها دفاع از حقوق شهروندی آنان و اعتراض به بازداشت خودسرانه در جمهوری اسلامی نیست، بلکه مبارزه ای برای تداوم جنبش سبز با آزادی رهبران نمادین آنست. جنبشی که ایستادگی آنها در برابر ولایت فقیه، فرصت بروز آنرا فراهم آورد، جنبشی برای احقاق حقوق ملت بود که هم منتقدان و هم مخالفان نظام را در بر میگرفت. همبستگی این دو گرایش که رمز حضور گسترده مردم در صحنه بود بتدریج در دیدگاه این چهره های شاخص نیز بازتاب سیاسی خود را یافت.
انتخابات آزاد با تفسیر موسع از قانون اساسی در بیانیه هفدهم موسوی وسپس وعده تغییری در قانون اساسی که امکان انتخابات آزاد را بمعنای واقعی کلمه فراهم آورّد، وبالاخره دفاع از حقوق بنیادین بشر و “زمینه سازی برای فعالیت آزاد فعالان اجتماعی – سیاسی در چارچوب تحول خواهی و ایجاد تغییر در وضعیت موجود” در ویراست دوم منشور جنبش سبز، همه نشانه های یک همگرایی گسترده برای برای استقرار دمکراسی در ایران بود. همگرایی در جنبشی کهبه گفته مهدی کروبی برای دفاع از عقیده یا مرامسیاسی و دینی خاصی نیست و طبعا افراد موجود در آن دارای آرا و عقاید گوناگونی هستندکه هر یک از ما می توانیم با آنها موافق یا مخالف باشیم. فصل مشترک این جنبشاستیفای حق رای، انتخابات آزاد، آزادی مطبوعات، آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی،اصلاح شیوه حکومت داری و قانون مداری و رعایت حقوق شهروندی مردم است.
اینک سه سال پس از حصر و با وجود انتخاب رییس جمهوری که وعده رعایت حقوق شهروندی را داده بود هیچکدام از مطالبات جنبش سبز تحقق نیافته است و کنشگران و رهبران این جنبش همه در حبس و حصر اسیرند. گرچه مسئولیت حصر مستقیما با رهبری جمهوری اسلامی است و رفع حصر نیز در اختیار اوست ولی رییس جمهوری که “مسئول اجرای قانون اساسی” است و سوگند خورده است از ” آزادی و حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته است حمایت” کند، هنوز گامی در اینجهت بر نداشته است.
ما همصدا با مردم ایران بار دیگر حکومت جمهوری اسلامی را به رفع حصر آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی وخانم زهرا رهنورد و آزادی همه زندانیان سیاسی فرا میخوانیم و میکوشیم با بسیج افکار عمومی و جلب حمایت نهادهای بین المللی، بسهم خود برای آزادی آنان تلاش ورزیم.
سازمان جمهوریخواهان ایران
پنجم اسفند ماه ۱۳۹۲
