حذف ۵ قلم اصلی از سبد معیشت کارگران
۳.۵ میلیون کارگر مشمول قانون کار ماهیانه تنها ۴۸۷هزارتومان دریافت می کنند که برای هر روز کار ۱۶ هزار تومان و برای هر ساعت ۲ هزارتومان می شود. مقامات کارگری کشور معتقدند افراد شاغل در گروه حداقل بگیر مجبور می شوند دستکم برخی اقلام مهم مورد نیاز زندگی مانند سفر و استراحت، آموزش و تحصیل را به صورت کامل و برخی اقلام مانند خوراک، پوشاک، درمان و مسکن را نیز با حذفیات فراوان و کیفیت پایین داشته باشند. در این میان، نیاز ماهیانه یک خانوار کارگری امسال دستکم به ۱ میلیون تومان افزایش یافته است.
مقامات وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی می گویند از مجموع ۱۱.۵ میلیون کارگر مشمول قانون کار کشور، ۳.۵ میلیون نفر تنها از حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار برخوردار هستند که برای سال جاری ۴۸۷ هزار و ۱۲۵ تومان است.
به این ترتیب می توان گفت حداقل ۹۰ درصد کل مشمولان قانون کار کشور زیر خط فقر زندگی می کنند و دستمزدهای آنها کفاف تامین هزینه های ماهیانه خانوار کارگری را نمی دهد. متاسفانه آنچه که به عنوان حداقل دستمزد کارگران خوانده می شود سال ها محل چالش بین کارگران، کارفرمایان و دولت ها است.
شرایط وقتی نامناسب تر می شود که کارگران حداقل بگیر مجبور هستند برای استفاده از بیمه تامین اجتماعی، بخشی از مبلغ ناچیز حقوق ۴۸۷ هزار و ۱۲۵ تومانی ماهیانه خود را نیز بابت بیمه بپردازند و در واقع دریافتی آنها به کمتر از مصوبه شورای عالی کار نیز برسد.
کارگرانی که حتی حداقل بگیر هم نیستند!
وضعیت دشوار معیشتی ۳.۵ میلیون کارگر مشمول قانون کار (طبق آمار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی) زمانی ملموس تر می شود که بدانیم شاغلان این گروه درآمدی روزانه ۱۶ هزار و ۲۳۷.۵ تومان دریافت می کنند که به ازاء هر ساعت کار تنها ۲ هزارتومان خواهد شد.
رقم ۲ هزارتومان در حال حاضر کمترین و ارزانترین میزان حقوق پرداختی به نیروی کار در ایران است که به هیچ وجه مطابقتی با هزینه ها، نرخ تورم و نیازهای مالی کارگران ندارد. اغلب افرادی که دچار چنین وضعیتی هستند ناچارا در طول شبانه روز به مشاغل دوم و حتی سومی می پردازند تا بتوانند هزینه های زندگی خود را تامین کنند.
در محاسبه سبد معیشت خانوار کارگری دستکم ۱۸ قلم اصلی مورد بررسی قرار می گیرد که عموما شامل هزینه های مربوط به خرید و یا اجاره مسکن، خوراک، پوشاک، حمل و نقل، تحصیل خود و فرزندان، درمان، بهداشت، سفر و تفریحات، آموزش و حوادث غیرمترقبه می شود.
به صورت کلی هر یک از این گروه های اصلی شامل زیرگروه هایی می شوند که به عنوان نمونه خوراک شامل مواد غذایی مورد نیاز مانند نان، برنج، گوشت، لبنیات، سبزی ها، میوه و غیره می شود. متاسفانه به دلیل افزایش تصاعدی هزینه های زندگی و افت شدید قدرت خرید کارگران در سال های گذشته، هم اکنون تامین معیشت برای خانوار کارگری به ویژه حداقل بگیران با دشواری های فراوانی مواجه است.
کارگران راهی ندارند جز اینکه به چندشغله بودن و انجام مشاغل کاذب رو بیاورند و یا اینکه به شدت از هزینه های زندگی خود بزنند. اگر کارگرانی به هر دلیلی نتوانند برای درآمد بیشتر به مشاغل دیگری بپردازند، حتما مجبور خواهند شد حداقل هزینه های مربوط به آموزش، تحصیل، بهداشت، سفر و تفریحات، تا حدودی خوراک خود را کاهش دهند و اصلا به پس انداز فکر نکنند.
منبع:مهر-۱۹بهمن – بخشی ازیک گزارش
