کار در خانه ، یا برده داری
پویا دولت آبادی (کارگرفلزکار)
کار در منزل یکی دیگر از اشکال استشمار کارگران است .تعریفی که از این کار هست این چنین مطرح می گردد:
کارفرما کلیه روند بسته بندی محصول خود را بدون سرمایه گذاری پایه ای به بیرون از کارگاه خود منتقل میکند .
محل کار:منزل کارگر- امکانات تاسیساتی: امکانات کارگر- هزینه آب و برق:ازجیب کارگر.
در این گونه مشاغل کارفرمایان فرصت طلب و سودجو بسیاری ازحقوق متعلق به کارگران را به آنان پرداخت نمی کنند. این دسته از کارگران از حقوق مناسب و حتا پایین تر از حداقل حقوق وزارت کاری بهره مند نبوده وبیمه تامین اجتماعی هم ندارند .کارفرمایان با آوردن کارهای خانگی مثل بسته بندی محصولات خود به چند نکته زیر دسترسی پیدا می کنند:
۱- به این دسته از کارگران که معمولا از زنان و دختران خانه دار هستند، به آنان کمترین دستمزد را پرداخت می کنند.این به آن معنی است که این دستمزد بسیار پایین تر از حداقل دستمزد یک کارگر قراردادی یا رسمی است.سنوات دستمزدی و سابقه کار به آنان تعلق نمی گیرد و بدون هیچگونه پشتوانه قانونی مشغول کار هستند. این کارگران که اجرای کار را بصورت کارمزدی انجام می دهند ،بدون محدودیت ساعت کار و با فشار روحی و استرس زیاد مجبور به انجام کار هستند. کارگران برای بدست آوردن یک دستمزد مناسب که بتواند حداقل نیاز زندگی خود را تهیه کنند، باید بیشتر از توان خود مشغول بکار باشند.این گروه از کارگران با دردهای مفصلی دست و پنجه نرم می کنند.این هم به دلیل نداشتن ابزارکارمناسب مثل میز کار وابزارهای اجرا است. کارگران مجبور به نشستن روی زمین هستند که باعث آزردگی کمر، زانوها و پا و دست ها میشود. آنان بی وقفه مشغول بکار هستند و در انتها کارفرما است که سود آن را می برد.
۲-انبارهای خود را به محل های مختلف منتقل می کنند.
کارفرمایان بدین صورت عمل می کنند، قطعات یا محصولات خود را به صورت نیمه آماده به محل زندگی این کارگران منتقل می کتتد و به طور مثال برای یک هفته محصول نیمه تمام را منتقل و هر روز برای جمع آوری محصول تمام شده و بسته بندی شده، به محل زندگی این کارگران مراجعه می کنند
۳-با این روش کارفرمایان مجبور نیستند که برای هر نفر از کارگران خود- بیمه تامین اجتماعی- سنوات خدمتی- سنوات دستمزدی – پرداخت مالیات حقوق و دستمزد ،وسایل ایمنی فردی را در اختیار کارگران خود قرار دهند.
۴-با پرداخت کمترین دستمزد و نداشتن هزینه انبارداری و هزینه های تولیدی ثابت،با فروش محصولات خود بیشترین سود را بدست می آورند.
درپی این نقل و انتقال و رفت و آمدها,کارفرمایان وعوامل آنان پیشنهاد های بی شرمانه و حتی گاهی تهدیدآمیز (درخواستهای جنسی) به زنان و دختران می دهند. کارفرما از ضعف های اجتماعی و قوانین سوءاستفاده زیادی می کنند.در جامعه ای که خبری از عدالت اجتماعی نیست، نبود قانون کار،عدم وجود یک سیستم تامین اجتماعی فراگیر برای زحمتکشان ،از لحاظ بهداشت،درمان،بازنشستگی و حمایت از معلولین و در دوران پیری کارگران را تحت حمایت خود قرار دهد.در چنین فضایی مسلم است که اینچنین از زحمتکشان کار میکشند و سودهای آنچنانی میبرند.در نبود قانون هست که آقا زاده ها و نور چشمی ها به غارت سرمایه و اموال زحمتکشان دست درازی میکنند و این پول ها را در دیگر کشورها ذخیره و سرمایه گذاری میکنند.در نبود سندیکاهای مستقل کارگری (مستقل از تشکل های دولتی و کارفرمایی) که از حقوق کارگران و زحمتکشان دفاع کند ،کارفرمایان وقیحانه به دارایی کارگران که همان کار آنها هست حمله میکنند و آن را غارت میکنند.
