ساسان دانش
نظام سرمایه داری هر روز و هر لحظه در پی کاهش بهای نیروی کار، از هیچ کاری دریغ نکرده است؛ از سرکوب عریان تا ارایه ی قوانین فریبنده، از نظریه پردازی آکادمیک تا آویزان شدن به حقوق بشر!
از سوی دیگر نبرد همواره ی طبقه ی کارگر در کشاکش تضاد نیروی کار و سرمایه بر کسی پوشیده نیست، گرچه کارگران آگاه در کانون این مبارزه ی نابرابر، هستی و منطق سرمایه را به مصاف کشیده اند، اما مکانیسم مبارزه در قالب جنبش طبقاتی طبقه ی کارگر در برابر پیچیدگی ها و تحولات نظم سرمایه، دارای سایه روشن های بسیاری است که بدون توجه به آنها مبارزه ی طبقه ی کارگر بدون هویت طبقاتی خویش حاصلی نخواهد داشت. از هیاهوی سازمان ها و احزاب بگذریم که امروزه روز به مشاوران به اصطلاح چپ نظام سرمایه داری به مفاهیمی همچون حقوق انسانی، آزادی سیاسی و آسایش برای همه می پردازند بدون اینکه طرح و برنامه ای مشخص در جهت منافع طبقه ی کارگر ارایه دهند و بی شک مبارزه ی طبقه ی کارگر با همه ی ساختار نظم موجود و رهایی از رابطه ی اجتماعی موجود است، رهایی کامل از خرید و فروش نیروی کار، رهایی از ابزار بودن انسان و رهایی از جدایی فرآیند تولید و سرانجام مبارزه ای برای ایجاد بستری که زندگی اجتماعی را به معنای واقعی به ارمغان آورد.
آری یداله خسروشاهی، مبارز کارگری بود که این سایه روشن ها را شناخته بود و با کوله باری از تجربه، در اندرون جنبش کارگری مبارزه می کرد، از سویی به مبارزات عملی کارگران تکیه داشت و از سوی دیگر تلاش می کرد هویت طبقه ی کارگر مخدوش نشود، به موازات آن با بررسی و مطالعه ی مستمر، مکانیسم استثمار را در شرایط کنونی پی می گرفت تا افشا کند و از همه مهم تر، برآیند اینها را در مبارزه ی خود و هم طبقه ای هایش به کار می بست تا سرمایه ستیزی را آگاهانه و با چشم اندازی کمونیستی انجام دهد. خشونت روزافزون نظام سرمایه، فقر و گرسنگی و ستم و بی حقوقی و نا امنی و بی ثباتی و ازخودبیگانگی را بر جامعه ی جهانی تحمیل کرده است، یاد یداله گرامی باد که می گفت: در چنین شرایطی، بدیهی است که جامعه به ویژه کارگران، اعتراض و اعتصاب و حتا با خیزش خود مبارزه کنند، اما چنانچه کارگران با هویت طبقاتی خویش مبارزه کنند و در کشاکش مبارزه ی عملی خویش به سازمان یابی و تشکل یابی بپردازند، آنگاه حاصلی خواهد داشت.
چهارمین سالروز خاموشی رفیق یداله بهانه ای است تا با صدایی بلند و از صمیم قلب فریاد برآوریم که نه تنها فراموشش نمی کنیم، بلکه به مبارزات درخشان و اثرگذار او ارج می نهیم و به دستاوردهای وی “مبارزه ی کارگران با هویت طبقاتی خویش” و ” تشکل یابی کارگران با هدف سرمایه ستیزی” اشاره می کنیم تا مبارزات طبقه ی کارگر در مسیری درست و به دور از هیاهوهای طرفداران تقلبی کارگران، پیشروی کند و آنگاه رشد و آگاهی آفریده شده از مبارزه ی متشکل کارگران در عرصه های مختلف جامعه نهادینه و بستر زندگی اجتماعی با هدف رهایی انسان از تار و پود نظم نابرابر موجود فراهم شود.
راهش ماندگار باد و یادگار رفتار اجتماعی و روزمره اش که بوی زندگی را می پراکند، جلوه ای است که شادی را، آواز را، لبخند را، جوش و خروش را، پویش و رشد یابندگی را، مترقی بودن را و سرانجام خوش روزگاری را به نمایش می گذارد تا شیوه ی زندگی آلایش و پالایش یابد. یداله خسروشاهی نه تنها در خاطراتمان و شیوه ی مبارزاتمان هماره زنده است، بلکه افتخاری است که در تاریخ پر فراز و نشیب جنبش کارگری برای همیشه ثبت شده است.
ساسان دانش
چهاردهم بهمن ۱۳۹۲، برابر با سوم فوریه ۲۰۱۴
