بیانیه جبهه ملی ایران- اروپا و آمریکا
روز اول ماه مه نماد پیکار بحق کارگران و همه زحمتکشان جهان برای بدست آوردن حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی می باشد. این روز در تمام کشورهای دمکراتیک دنیا یک روز رسمی است. روزی است که تشکل های کارگری و همبستگان آنان در مراسمی قانونی وآزاد برحقوق اجتماعی و اقتصادی خود پافشرده و خواهان رعایت خواستهایشان از طرف دولت و سرمایه داران می گردند.
در ایران این روز را دکتر محمد مصدق از سال۱۳۳۰ رسما بعنوان “روز جشن کارگری اول ماه مه” اعلام کرد. از آنجاییکه در آنزمان اتحادیه های کارگری تحت نفوذ حزب توده بودند و تظاهرات اول ماه مه رسمیت نداشت، دکتر مصدق برای اینکه بهانه ای برای سرکوب کارگران به شهربانی که تحت فرمان دربار عمل میکرد، داده نشود از کارگران خواست:
«تقاضای من از هموطنان عزیزم کارگران است که من آنها را مثل فرزندان حقیقی خود دوست دارم و میدانم آنها زحمت می کشند و نان می خورند و از کار دیگران سوء استفاده نمی کنند. امیدوارم فردا که به مناسبت روز اول ماه مه که عید کارگران دنیاست و آنها هم بالطبع در آن جشن بزرگ شرکت می کنند، طوری رفتار نمایند که نظم و ترتیب و آرامش آنها سرمشق شود.»
از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ببعد مراسم اول ماه مه عملا غدغن شد. در جمهوری اسلامی نیز، پس از آزادی نسبی دو سال اول، برگزاری این جشن همواره با دخالت “خانه کارگر” ، “شوراهای اسلامی کار” و مزاحمت نیروهای انتظامی روبروست و از آزادی قانونی این “عید” دیگر خبری نیست. امسال هم گرچه مراسم اول ماه مه بجای یکروز در یک هفته تبلیغاتی برگزار می شود، ولی کدام کارگر نمی داند که این نهادهای حکومتی نماینده کارگران ایران نیستند و نمایندگان واقعی آنان یا در زندان هستند و یا بیکار گردانده و امکان سخنگویی و دفاع از حقوق کارگران را ندارند.
جبهه ملی ایران امکان برگزاری کاملا آزاد این جشن را جزو حقوق شهروندی کارگران ودیگر زحمتکشان ایران می داند و از احقاق این خواست آنان بی کم و کاست پشتیبانی می کند.
هموطنان، سیاستهای اقتصادی تباه جمهوری اسلامی که در خدمت دزدان و چپاولگران ثروتهای ملی، مانند سران سپاه و دیگر رانت خواران حکومتی است با افزایش مدام تحریمهای دنیای غرب به بهانه برنامه اتمی جمهوری اسلامی، روزبروز عرصه زندگی را بر زحمتکشان ایران تنگتر میکند. بیکاری، تورم، گرانی و عدم پرداخت دستمزدهای بخورو نمیر، زحمتکشان ایران را بزیر خط فقر رانده و گرسنگی، بیماری، فلاکت و بسیاری از آسیبهای اجتماعی مانند فحشا و اعتیاد را در میان آنها هم رواج داده است.
برای مبارزه علیه این اوضاع جانکاه زحمتکشان ایران نیاز به سندیکاهای آزاد و مستقل از نفوذ حکومت ضدکارگری جمهوری اسلامی را دارند. ولی تاکنون تاسیس چنین تشکلهایی با واکنش و سرکوب شدید حکومت روبرو شده است. آن معدود اتحادیه هایی که با این وجود تاسیس شده و دوام آورده اند سخت زیر فشار “امنیتی” قرار دارند و برای موجودیت خود بهای زیادی می پردازند. نمایندگان آنان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به حبسهای طولانی محکوم می شوند. رضا شهابی، عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و رسول بداغی عضو هیئت مدیره کانون صنفی معلمان، دو نماد آزادی خواهی و حق طلبی زحمتکشان ایران در زندانهای جمهوری اسلامی می باشند.
جبهه ملی ایران تاسیس سندیکاهای مستقل و فعالیتهای آزاد آنها را حق مسلم همه کارگران و زحمتکشان می داند و از مبارزات آنان در این راه بیدریغ پشتیبانی می کند.
زحمتکشان شریف ایران،
حاکمیت جمهوری اسلامی استبداد و سرکوب را بجایی رسانده که هر حق طلبی صنفی و مدنی را به یک امر حیاتی- سیاسی خود بدل کرده و لذا هر مخالفتی با سیاستهای اقتصادی و اجتماعی حکومت را بعنوان مخالفتی با نظام جمهوری تلقی می کند. مخالفت و مبارزه کارگران علیه قوانین ضدکارگری کار نمونه روشنی از این امر می باشد. شما خوب میدانید که قانون کار فعلی حقوق بدیهی کارگران، بویژه کارگران زن را ضایع کرده و روابط میان کارگران و کارفرمایان را به دو قرن پیشتر برگردانده است. جای بسی خوشوقتی است که کارگران مبارز با جمع آوری ۳۰ هزار امضاء موفق شده اند که بازرسی و احتمالا تجدیدنظر در قانون کار موجود، در دستور کار مجلس قرار گیرد. ولی بر کسی پوشیده نیست که از این مجلس نمی توان انتظار داشت که بنفع کارگران تجدیدنظر موثری در قانون کار کنونی بنماید. کار جمهوری اسلامی عملا به جایی رسیده که هر اصلاحی در ساختار حاکمیت ناگزیر به یک ساختار شکنی منتهی خواهد شد و کارگران، شاید هم ناخواسته، بعنوان یکی از مجریان این مهم وارد صحنه خواهند شد.
باشد که زحمتکشان ایران هماهنگ و همگام با دیگر کوشندگان ملت ایران برای آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی بپاخیزند و این رژیم تبهکار را برکنار نمایند.
پاینده ایران
نهم اردیبهشت ۱۳۹۲
جبهه ملی ایران- آمریکا و اروپا
