دیوید اعتباری
پایه‌های اصلی انقلاب اسلامی نه در نجف و عراق ، نه در واشنگتن و نوفل شاتو و نه توسط خمینی‌ها بلکه توسط ملی مذهبیون و تئوریسین‌های مذهبی مانند شریعتی و بازرگان و .. در همان تهران و مساجد صندلی دار حسینیه ارشاد و قباد در اوائل خیابان سلطنت آباد تهران پای ریخته شد. همان خیابانی به کاخ نیاوران شاه ختم میشد!
بی مقدّمه!
بخش اول: اصلاح طلبان امروز، پایه گذاران انقلاب اسلامی دیروز
انقلاب یا به قول بعضی شورش ۱۳۵۷، یک اشتباه ملی با حمایت اکثریت مردم ایران بود. اشتباهی که در آن همه سهم داشتند. در صف اول خود شاه و دیکتاتور طلبان که با عدم احترام به دموکراسی که به سقوط مصدق انجامید تا تشکیل حزب رستاخیز ، هر روز و بیش از پیش حلقه استبداد سیاسی را تنگتر کردند و در نتیجه ایرانیان و بخصوص طبقه شهر نشین را در یک خلأ سیاسی اجباری نگاه داشتند *. تنها گروهی که “نسبتا” آزادی بیان داشتند، بخشی از روحانیون و ملی مذهبی‌‌ها بودند.
پایه‌های اصلی انقلاب اسلامی نه در نجف و عراق ، نه در واشنگتن و نوفل شاتو و نه توسط خمینی‌ها بلکه توسط ملی مذهبیون و تئوریسین‌های مذهبی مانند شریعتی و بازرگان و .. در همان تهران و مساجد صندلی دار حسینیه ارشاد و قباد در اوائل خیابان سلطنت آباد تهران پای ریخته شد. همان خیابانی به کاخ نیاوران شاه ختم میشد!
این دگر اندیشان مذهبی بودند که اسلام را در زرورق تبلیغاتی دموکراسی، سوسیالیسم، فیزیک و انسان محوری به نسل جوان تشنه آزادی تبلیغ میکردند، در حالی که ملایان هم در بازار و مساجد به قدرت رسیدن خود را پایه گذاری میکردند.
دیگر همکاران شورش ۵۷، سازمان اسلامی مجاهدین خلق، سازمانهای کمونیستی، گروهی از ملیون جمهوری طلب و گروه‌های قومی بودند.
متاسفانه حتی وقتی که شاه پس از ۲۶ سال، دوباره قدرت اجرائی مملکت را به نخست وزیری برگرداند، دیگر شور شورش به جایی کشیده بود که کسی، تنها صدای سکولار دموکرات ملی ، شاپور بختیار را نمیشنید.
آری، پایه گذاران اصلی انقلاب اسلامی همان ملی مذهبی‌یانی بودند که امروز به اصلاح طلب مشهورند.
آنانی که ۳۴ سال است تبلیغ اصلاح رژیمی را که در آن هیچ نوع آزادی (چه سیاسی، چه فردی، چه اجتماعی و چه خانواد‌گی)، وجود ندارد میکنند و هنوز شیپور آزادی بخش اسلام دموکرات را میزنند!
آنانی که در زمان شاه که حداقل آزادی اجتماعی و فردی (و نه سیاسی) وجود داشت، اصلا کلمه یی به نامه اصلاح طلبی در مرامشان وجود نداشت! آخر اگر نظام مشروطه “اصلاح” میشد و ایرانیان از راه سکولاریم به دموکراسی ، عدالت و رفاه می‌رسیدند ، تکلیف اسلام دموکرات از من در آوردی آنان چه میشد؟!
* زیر نویس: جوانانی که نسل پیشین را برای شورش ۵۷ سرزنش (هر چند درست) سرزنش میکنند، لیک در حد انصاف باید در نظر بگیرند که در جهان دو قطبی بیش از ۳۴ ساله پیش نه اینترنتی بود و نه موبایلی و نه ماهواره یی. تنها منبع اطلاعات و خبر رادیو و تلویزیون و نشریات تحت کنترل رژیم سابق بود و رادیو‌های موج کوتاهِ پر پارازیت بیگانه و چند شب نامه و کتابهای آزاد و ممنوع …. آری در تاریکی فرق چاله و چاه واضح نیست!
