محسن دارائی
نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران در شرایطی همچنان ادامه دارد که به تازگی در آخرین جلسه شورای حقوق بشر سازمان ملل , احمد شهید گزارشگر ویژه در امور حقوق بشر ایران بر این موضوع صحه می گذارد , وی که از زمان برگزیده شدن به ین سمت هیچگاه نتوانسته جواز حضور در ایران را داشته باشد تا به تحقیق آنچه که حکومت اسلامی بر مردم , آشکارا روا میدارد بپردازد , اما درهمین راستا مطرح شدن نقض مطرح شدن نقض حقوق بشر از سوی حکومت ولایت فقیه می تواند خود بهانه ای باشد تا نگاهی به مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر که مبنای قانون گذاری در اکثر کشورهای آزاد دنیاست , داشته باشیم .
در ماده ۲ این اعلامیه می گوید : « هر کس می تواند بی هیچگونه تمایزی از حیث رنگ , نژاد , جنس , زبان , دین , عقیده سیاسی و یا هر عقیده دیگر از تمام آزادی های فردی بهره مند گردد » با نظری گذارا بر این ماده منشور حقوق بشر که خود مبین بسیاری از آزادی های انسان از لحاظ فکری و عقیدی ست میتوان دریافت که چگونه حکومت استبدادی ولایت فقیه آگاهانه تمامی این موارد را رد می کند و آنچه که خود از پی ایدئولوژی واپسگرای اسلامی مطلوب می داند عمل می کند .
در بحث دین می شود به بازداشت و شکنجه بسیاری از نوکیشان مسیحی اشاره کرد , بهائیان نیز از جمله طیفی هستند که همواره به دلیل باور خود مورد ظلم و ارعاب رژیم قرار گرفته اند تا جایی که حتی از اموری چون کسب و کار و درآمد و حق مالکیت محرومند . در شرایطی که این دو اصول از مواد مطرح شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد .
سخن در این وادی بسیار است , قوانین ارتجاعی حاکم بر ایران حتی نمی گذارد افرادی که از سوی حکومت دینشان پذیرفته شده , سمت و عنوانی در نظام داشته باشند , زرتشتیان و مسلمانان سنی که همواره شهروند درجه ۲ محسوب می شوند از این دسته اند .
در بحث قومیت ها , رژیم تمامیت خواه اسلامی از همان ابتدا بیشترین تبعیض را بر قومیتهای ایران زمین روا داشته است ترکمن ها , بلوچ ها , کردها , عرب های اهوازی نه تنها هیچگاه به حقوق اولیه خود دست پیدا نکردند بلکه در هر مقطعی از پی حق طلبی خود شکنجه , حبس و اعدام نصیبشان شد .
آنچه را که در ماده اعلامیه جهانی حقوق بشر به عنوان « آزادی عقیده سیاسی» بیان می شود در قاموس رژیمِ سراسر استبدادی ولایت فقیه کوچکترین جایگاهی پیدا نمی کند ! , این حکومت از همان ابتدای عمر خود بنا را بر سرکوب بیان عقیده و نظر گذاشته و دست به حذف مخالفان به هر طریق ممکن زده است . اعدام های گسترده و سیستماتیک دهه ۶۰ , قتل های زنجیره ای دهه ۷۰ و کشتار پس از حوادث انتخابات سال ۸۸ نمونه هایی بارز و آشکار از این مدعاست , گرچه شواهد و قرائن فراوانی گویای آن است که اعدام هایی نیز به صورت مخفیانه در این رژیم طی سالهای متمادی صورت گرفته که خانواده این قربانیان از پی ارعاب و تهدید حکومت هیچگاه قادر به علنی کردن آن نبوده اند .
در جایی از اعلامیه جهانی حقوق بشر که ماده ۵ آن می باشد آمده که « هیچ کس نباید شکنجه شود یا تحت مجازات یا رفتاری ظالمانه, ضدانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد » با این وجود بارها شاهد آن بوده ایم که زندانیان عقیدتی و سیاسی به روش های گوناگون مورد شکنجه و فشار از سوی بازجویان و عوامر زندان قرار گرفته اند تا به آنچه مورد نظر بازجویان است یا به تعبیری دیگر بر علیه خود و خطاهای ناکرده اعتراف کنند .
همانگونه که از این نوشتار بر می آید و بر شمردن تعدادی از مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر در مقایسه با عملکرد حکومت ولایت فقیه مشخص می گردد که حقوق انسان ها در قاموس این رژیم دیکتاتور هیچ ارزش و جایگاهی ندارد. جمهوری اسلامی اگر لازم بداند برای بقای خود حتی چندین برابر این کشتارها و شکنجه ها و سرکوب ها را به کار خواهد بست و در این راه هیچ ابایی از ظلم روا داشته شده به نوع بشر نخواد داشت . چراکه در موجودیت این حکومت , ایدئولوژی ارتجاعی قرون وسطا حرف اول و آخر را می زند و نه چیزی بالاتر از آن …
محسن دارایی
