یکی از پیامد های انقلاب ۱۳۵۷ مهاجرت میلیون ها انسان بود که یا از انقلاب آسیب دیده یا در خطر بودند.، در این سی و چهار سال موج مهاجرت به چهار گوشۀ جهان حرکتی پیوسته داشته است. با این حال می توان دو مقطع تاریخی را در دو سه سال اول انقلاب و سپس در دورۀ پس از انتخابات اخیر ریاست جمهوری بعنوان دو دورۀ بارز از نظر تراکم و شدت مهاجرت در تاریخ معاصر ایران دانست.
بی شک هر کس که از سرزمینش جا کن شده است تجربۀ یگانه ای از این جدایی دارد با وجود این برای نزدیک شدن به درکی کلی از این امواج مهاجرت باید در اطراف عوامل و شرایط گریز، دور نمایی که انسان فراری از ساحل نجات برای خود ترسیم می کند، نا همواریهای راه، دلهره ها و یاس ها و امید ها، کشف ها و دگردیسی ها پرس و جوکرد و نگاه ها و تجربه های فردی گوناگون را با یکدیگر به گفتگو نشاند.
این موضوع هشتاد و هشتمین نشست انجمن گفتگو و دموکراسی است. چهار مهاجر از دو نسل تجربۀ خود را با هم در میان می گذارند و نگاه خود را به نسل دیگر بیان می کنند
هبت غفاری، کارشناس مسائل حومه ها در زمینۀ میانجیگری اجتماعی، مشاور شهردار Pierrefitte
حمید جاودان، بازیگر تئاتر و سینما
پروین بختیار نژاد، روزنامه نگار و پژوهشگر
محمد رضا یزدان پناه، روزنامه نگار
مدیریت نشست : فرنگیس حبیبی
شنبه سی مارس ۲۰۱۳
{youtube width=”640″ height=”390″}hSa5rO1_BUE{/youtube}
