مجید نفیسی
در ایوان خانه ام سه چیزست
که روز مرا می سازد:
زنگ، گل و چرخ ثابت.
هر بامداد که بر زین چرخ می نشینم
گذشته و آینده درهم می آمیزند،
آویزه های خواب آلود زنگ
با هر نرمه بادی به صدا درمی آیند
و غنچه های نیمه باز گل
چشم در چشم من می دوزند.
من سبکبارانه پا به رکاب می زنم
و همراه خورشید و زمین به گردش درمی آیم.
آسمان آن بالا رنگ می بازد
و چون جان عرقریزان من
سرمه ای سیر را وامی گذارد
و آرام آرام به آبی روشن می گراید.
6 مارس 2007
