عَجّلوا بِالجماع

اشگنه

در اخبار بود که آیت الله علم الهدا گفته است که :

«ای مردم اگر مرغ ندارید ، اشگنه بخورید! »

آی مسلمان ، اگر نه اهل ِ گناهی
اشکنه داری به سفره ، مرغ چه خواهی ؟
مرغ مخور ورنه می روی به جهنم
مردِ بهشتی مَگـَرد ، گِرد ِ مناهی
مرغ بود بدتر از هلاهل و زقوم
اشکنه خوشتر بود زمرغ و زماهی
من که به جان تو لب به مرغ نسابم
نان و پیازم بس است و مرزه و شاهی
چون زطعامم تهی ست معده ی دینی
فربهم از نور علم لایتناهی

مرغ مخور ، تا تو را به روز قیامت

تخم طلایی کند ، به حکم الهی

۲۸.۷.۲۰۱۲

کاش می شد شبی به جای خودت
روی این خاک زندگی بکنی
راستش را بگو خدا… هرگز
دوست داری که بندگی بکنی؟
………………………………….
این دوبیت بالا را با امضاء «گل تی تی»

دیدم و این چند سطر را همانجا بر او افزودم :ـ
………………………………………………………………

بندگی

دوست داری به روی خاک آیی
صبح تا شب دوندگی بکنی؟ 
بی مروت به جانِ گلهّ زنی 
گرگ باشی درندگی بکنی ؟
عقرب آیی و نیشِ تند زنی
مارگردی گزندگی بکنی ؟
بهر یک لقمه نان خون آلود 
خودفروشی و جندگی بکنی؟
بسته در آرزوی آزادی 
به قفس ها پرندگی بکنی ؟

هی بمیری و باز زنده شوی
نام این کار زندگی بکنی ؟
ای خدایی که زندگی دادی
کاش یک لحظه بندگی بکنی !ـ

م.سحر
۲۹/۷/۲۰۱۲ پاریس

ای کاش

کاش در کشور ما خُلقِ خدا تنگ نبود
جانشینش به زمین ، فتنه و نیرنگ نبود
ناروا مُدّعی ِ امر نمی شد برخاک
بی شرف ، سرور و بی عاطفه سرهنگ نبود
دین ، همان رابطه ای بین ِخدا بود و بشر
شعله ور آتش ِ این رابطه در جنگ نبود
ای خدا ، جمله سیاهی ست به نام ِ تو روان
مگرت غیر سیاهی به جهان ، رنگ نبود ؟
آنچه با نام تو کردند ، به جز ننگی نیست
کاشکی نام تو آلوده به این ننگ نبود!

پاریس ۲۰۰۹

محارب با خدا

خداوندا زگوش آن پنبه ها را
دمی بیرون کن و بشنو صدایم
جوانمردی کن و از بند اوهام
رهایم کن رهایم کن رهایم
ربودند از من آن جان و خرد را
کنون باید که لختی با خود آیم
شوم هردم بسی دور از تو زیراک
اسیر چنگ شیخان دغایم 
رفیق توست اگر آن شیخ خون ریز
من از فردا محارب با خدایم
………………………………….
پاریس / بهار ۲۰۱۰