مهران مصطفوی
دیروز در خبرها آمده بود که اعضای مجلس ایران پیشنهاد آغاز ساخت کشتی های غیرنظامی با موتورهای هسته ای را داده اند. لایحه مربوطه توسط کمیسیون “تخصصی” مجلس تایید شد و در این هفته نمایندگان آن را مورد بحث قرار خواهند داد. طبق نوشته رسانه های ایران، این سند به دولت پیشنهاد آغاز برنامه ساخت کشتی های هسته ای و تامین از سوخت داخلی خود را داده است.
در جهان کمتر از ده کشور هستند که از کشتی ها و زیردریایی های هسته ای استفاده می کنند. در این تکنولوژی، انرژی لازم برای حرکت کشتی و زیردریایی توسط انرژی هسته ای تامین می شود. امتیاز ویژه موتور با پیشرانه های هسته ای این است که بمدت 13 سال و در نمونه های جدید 25 سال، که بسته به سطح فناوری دارد تنها هر 4 سال یکبار نیاز به سوختگیری دارند و دوره عمر آنها کاملاً با پیشرانه های فسیلی قابل رقابت است. اما در هیچ کشور دنیا تاکنون برای کشتیهای تجاری و نفت کش ها با توجه به میزان خطرات، این نوع فن آوری استفاده نشده است و در اکثر قریب به اتفاق کشتی های تجاری و باری از سوخن فسیل استفاده می کنند و تنها برخی از شناورها و زیردریایی های نظامی هستند که از سالهای 1960 از موتورهای هسته ای استفاده می کنند. البته آمریکا، چین و روسیه در صدد هستند که تکنولوژی استفاده شده در کشتی های نظامی را برای برخی از کشتی ها تجاری یا یخشکن نیز بکار برند.
علت انتشار این خبر چیست؟ قبل از هر چیز باید دانست که طبق قوانین بین المللی برای کشوری که تحریم نباشد و رابطه سالم با آژانس بین المللی اتمی داشته باشد، امکان ساخت و یا استفاده از پیشرانه های اتمی وجود دارد و اگر کشوری خود توان غنی سازی داشته باشد، می تواند حتی تا 90 درصد اورانیم را غنی کند، بدون اینکه خطای قانونی کرده باشد. اما ایران چرا؟ در حال حاضر ایران کوچکترین امکان ساخت اینگونه کشتی ها را ندارد. اما یکباره مجلس دست نشانده به این فکر افتاده است که برای حمل و نقل بدون سوختگیری از این نوع کشتی ها استفاده کند! مسلما این یک مانور جدید از سوی ایران در مذاکرات هسته ای است. با اینکار نمایندگان مجلسی که این پیشنهاد را داده اند، می خواهند توجیه جدیدی برای غنی سازی بالای اورانیوم بدست آورند زیرا در ناوها و زیردریایی هایی که از پیشرانه هسته ای استفاده می کنند باید از اورانیوم با غنای بالا حتی تا 90 درصد استفاده شود. این امر بعلت نیاز به چگالی بالا در تولید انرژی در فضای کوچک است.
مهرداد بذرپاش نماینده مردم تهران در مجلس اعلام کرده، “نمایندگان ملت به دنبال طرحی هستند که بر اساس آن، دولت مکلف می‌شود بر حوزه صنعت و معدن در طراحی جدید تکنولوژی موتورهای نفتکش و ناوها تمرکز جدی داشته باشد. ایران باید تکنولوژی را در حوزه موتورهای کشتی‌ها داشته باشد که کشتی ها بتوانند مسافت طولانی را بدون سوختگیری مجدد طی کنند و نفتکش‌ها نیز آسیب کمتری ببینند”. محمد بیات، نماینده مجلس ایران توضیح داد “که تحریم علیه ایران را به جست و جوی سوختهای جایگزین برای کشتی ها مجبور می کنند. چندین کشور از سوختگیری کشتیهای ایران امتناع می کنند.” عباسپور سخنگوی کمیسیون صنایع مجلس می گوید: “ظرفیت علمی و ساخت موتورهای جدید که نیازمند سوختگیری در بنادر کشورهای دیگر نباشند، در ایران وجود دارد. تغییر و طراحی می تواند تغییرات مصرف سوخت را در بحث پیشرانه ها به دنبال داشته باشد و جلوی شیطنت برخی کشورها علیه ایران را بگیرد.”
راستی ایران اکنون، چه نیازی به کشتی هایی دارد که بتوانند بدون سوخت دنیا را دور بزنند؟ کشوری که در تحریم تقریبا کامل بسر می برد و علت تحریم هم همین مسئله اتمی است، چه نیاز دارد که بجای استفاده از سوخت فسیلی از سوخت اتمی برای کشتی های تجاری استفاده کند؟ اگر کشورهایی طبق قطعنامه ها و تحریمهای غرب، امروز می توانند کشتی های ایران را از سوخت گیری محروم کنند آیا قادر نخواهند بود که کلا کشتی های ایرانی را تحریم کنند و از لنگرگیری آنها جلوگیری نمایند؟ براستی در این “ابتکار” جدید چه نهفته است که می تواند جلوی “شیطنت”برخی از کشورها را بگیرد؟ اینگونه استدلالهای سخیف واقعا تنها درخور همان مسئولین رژیم است.
هانس روله که در سال های هشتاد میلادی در وزارت دفاع آلمان مشغول به کار بوده و یکی از برجسته ترین کارشناسان تسلیحات نظامی در آلمان به شمار می رود، دو هفته قبل در روزنامه «دی ولت» به دلائل اعلام ساخت زیر دریایی اتمی توسط ایران پرداخت و به این نتیجه می رسد که هدف رژیم ایران در واقع ساختن بمب اتمی است. به نظر روله، سرمشق ایران در این زمینه کشور برزیل است. این هشدار او را باید جدی گرفت. اما از دید نگارنده هدف ایران چیزی بیش از تقویت موضعش در گفتگوها نیست، هدفی که قابل دسترسی نیست و با این بازی ها رژیم هر روز خود را در مذاکرات در موضع ضعیف تری قرار می دهد. ایران توان ساختن حتی موتور معمولی کشتی بزرگ و زیر دریایی را هم ندارد و با توجه به امکاناتش تا سالها این توان را نیز بدست نخواهد اورد، چه رسد به توان ساختن موتورهای اتمی.
مجلس و دولت سر خود را مانند کبک زیر برف کرده اند و متوجه نمی شوند که سطح شعور مردم ایران و مردم جهان بیش از سطع شعور مسئولین کشور است. در اصل با پخش این گونه خبرها و به فرار به جلو ادامه دادن، رژیم سودی نمی برد و دیر یا زود به دیوار بلند بن بست نزدیک می شود. بجای تامین حقوق ملی ایران و توضیح دادن به مردم ایران و عذرخواهی در باره سیاستهای غلط اتمی در این مدت، که برای وطن بسیار پر هزینه و پرمخاطره بوده است، مسئولین مشغول بازی جدیدی شده اند. بازی ای که تنها مردم ایران با ادامه جنبش اعتراضی خود می توانند به آن پایان خوش دهند.
هشدار که هرگونه تعلل در این زمینه می تواند حیات ملی ما را به خطر اندازد. رژیم ایران همانطور که بارها ثابت کرده است از اینگونه بازیها که حقوق ملی ایرانیان را نقض کند، همچنان که در جریان گروگانگیری آمریکایی ها و جنگ ایران و عراق کرد، باکی ندارد. اما اینبار وضعیت ایران بغایت سخت تر از آن دو بازی گذشته است، اکنون تنها حضور به موقع مردم در صحنه است که می تواند پاسخ مناسب برای حل این مشکل باشد، در غیر اینصورت متاسفانه همه چیز ممکن است.
