اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران در ژانویه ۲۰۰۰ رسما اعلام موجودیت کرد. اتحاد بین المللی طی بیش از دوازده سال فعالیت مداوم و پیگیر، به سهم خود نقش موثری در کسب حمایت بین المللی از مبارزات کارگران ایران علیه حکومت ضدکارگر جمهوری اسلامی و سرمایه داران، و مبارزه علیه عملکرد غیر انسانی نظام سرمایه داری بر کار و زندگی طبقه کارگر ایران ایفا کرده است. در تمام این مدت، سیاست و موازین پایه ای ناظر بر فعالیت های اتحاد بین المللی بر سنت وعرف جنبش کارگری و اصل حفظ استقلال طبقاتی کارگران متکی بوده است.
پیچیدگی اوضاع سیاسی جهان امروز و قرار گرفتن ایران در کانون تحولات جهانی در چند ساله اخیر، تلفیق سنت جنبشی و اجتماعی با امر تقویت استقلال طبقاتی جنبش کارگری را با دشواری های بیشتری روبرو کرده است. این موضوع بارها در بیانیه های اتحاد بین المللی مورد تاکید قرار گرفته است؛ وجود رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک حکومت عریان ضد کارگر و ضد حقوق اولیه انسان از یک طرف و ضدیت جهان غرب با این رژیم از زاویه منافع سرمایه داری امپریالیستی از طرف دیگر، زوایای متنوع و چالش های گوناگونی را پیش روی سیاست مستقل کارگری قرار داده است. اختصاص شایسته نیرو و انرژی به تمام حوزه هایی که بخشی از کار و سیاست بین المللی ما است در دل این شرایط، امری بسیار مهم است. با هدف هر چه روشن تر نمودن سنت و عملکرد تاکنونی اتحاد بین المللی و اختصاص شایسته نیرو و انرژی به عرصه های عنوان شده، رئوس کلی سیاست و موازین ناظر بر فعالیت بین المللی اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران را اعلام می داریم:
۱. اتحاد بین المللی در فعالیت های خود برای کسب حمایت بین المللی از مبارزات کارگران در ایران علیه رژیم جمهوری اسلامی و سرمایه داران، همواره براصل حفظ استقلال طبقاتی، تشکیلاتی و مالی تشکل های کارگری و حق کارگران در تعیین نوع تشکلی که به نیروی خود ایجاد می کنند، تاکید و پافشاری می کند. تقویت همبستگی مستقیم کارگری، همکاری تنگاتنگ با فعالین و تشکلهای مستقل کارگری در کشورهای مختلف و پشتیبانی از ساختار تشکیلاتی ای که بیشترین مشارکت مستقیم توده کارگر را فراهم می آورد، مرکز ثقل فعالیت بین المللی ماست. ما خود را جزیی از جنبش جهانی کارگری می دانیم و همبستگی خود را با مبارزات کارگری در اقصی نقاط جهان اعلام می داریم.
۲. ایجاد اتحادیه ها و سندیکاها، شوراهای کارگری، کمیته های اعتصاب و دیگر اشکال سازمان یابی کارگری، بخشی از دست آوردهای تاریخی جنبش کارگری در سطح جهانی بوده است. اگرچه مدت هاست که بسیاری از اتحادیه های کارگری بویژه در جهان غرب، به بخشی نهادینه شده از نظام سرمایه داری تبدیل شده اند و در سطح رسمی عمدتا از سیاست های جناح چپ بورژوازی از جمله سوسیال دمکراسی فراتر نمی روند، اما کسب حمایت سندیکاها و اتحادیه های کارگری در کشورهای مختلف از مبارزات کارگران در ایران، بخشی از سیاست ما را تشکیل می دهد. اتحاد بین المللى، بعنوان یک نهاد مدافع مبارزات طبقه کارگر ایران، از همکارى و همبستگى بین المللى کارگرى در حمایت از طبقه کارگر ایران توسط اتحادیه ها و نهادهاى مستقل کارگرى استقبال میکند٠ این تلاش برای همبستگى کارگرى لزوما به معناى هم نظرى یا توافق رسمى یا ضمنى با این تشکل ها در زمینه های دیگرى نیست.
۳. کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری (آی تی یو سی) که بدنه اصلی آن تا سال ۲۰۰۶ تحت نام کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های آزاد، (آی سی اف تی یو) فعالیت می کرد، دربرگیرنده اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری متعدد و با گرایشات متنوع از کشورهای مختلف جهان است. به دلیل ساختار سراسری این کنفدراسیون، این نهاد موظف است که به نقض و پایمال شدن حقوق کارگران ایران همچون دیگر کشورهای جهان اعتراض نماید. سیاست ما در رابطه با این کنفدراسیون اطلاع رسانی شفاف و تاکید در انجام این وظیفه از سوی آنها ضمن احترام به استقلال تشکلات کارگری در ایران است. از سوی دیگر آنگاه که این نهاد، سیاست های سرمایه داری جهانی و دولت های غربی را در تقابل با منافع جنبش کارگری جهانی به پیش می برد، و یا مواضع تائید آمیز نسبت به سیاست های ضد کارگری نهاد های بین المللی سرمایه داری مانند صندوق جهانی پول، بانک جهانی، سازمان تجارت و گروه G-۲۰ را اتخاذ می نماید، ما با پا فشاری بر استقلال طبقاتی کارگران، علیه سیاست های این تشکل مبارزه خواهیم کرد.
۴. فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری، (دبلیو اف تی یو)، که پس از جنگ جهانی دوم تشکیل شد و در دوران جنگ سرد عمدتا سیاست های کشورهای بلوک شرق را به پیش می برد، نیز متشکل از اتحادیه ها و سندیکاهای متعدد است. این فدراسیون که مدعی ضدیت با سیاست های امپریالیستی آمریکا وغرب است نسبت به جریان های ارتجاعی بویژه در کشورهایی نظیر ایران سیاست سازشکارانه دارد. این فدراسیون در رابطه با سیاست های ضد کارگری جمهوری اسلامی ایران موضعی مماشات جویانه دارد و با تایید تشکل های دولتی و سرکوبگر مانند خانه کارگر، شوراهای اسلامی و کانون عالی انجمن های صنفی کارگری به عنوان نمایندگان کارگران ایران، از همبستگی کارگری با کارگران ایران و همکاری با تشکل های مستقل کارگری سر باز زده است. ما ضمن تلاش برای کسب حمایت اتحادیه ها و سندیکاهای عضو این فدراسیون از مبارزات کارگران در ایران، سیاست سازشکارانه این فدراسیون با نیروهای ارتجاعی را نقد و افشا می نماییم.
۵. سازمان جهانی کار بخشی از سازمان ملل و یکی از نهادهای رسمی سرمایه داری جهانی است که هدف اصلی اش تحمیل سیاست های سه جانبه گرایی به طبقه کارگر است. با این وجود، دست آوردهای طبقه کارگر در مبارزات طولانی و مبارزات مترقی و آزادی خواهانه، باعث شده است که در منشور سازمان جهانی کار و مقاوله نامه های مصوب این سازمان، پاره ای از این دست آوردها، از جمله حق ایجاد تشکل های کارگری، حق بستن قرارداد دسته جمعی، آزادی بیان، مبارزه علیه فقر، رفع تبعیض، برابری حقوقی میان مردان و زنان و تامین زندگی شایسته به عنوان بخشی از حقوق اولیه انسان برسمیت شناخته شود. تعدادی از مقاوله نامه های این سازمان، دولت های عضو را موظف می کند که این حقوق را در کشور خویش رعایت کنند. از این رو اعتراض به این سازمان نسبت به چشم پوشی از نقض آشکار حقوق برسمیت شناخته شده کارگران توسط جمهوری اسلامی ایران و مبارزه برای اخراج تشکل های دولتی نظیر خانه کارگر، شوراهای اسلامی و کانون عالی انجمن های صنفی کارگری که تحت عنوان نمایندگان کارگران ایران در اجلاس این سازمان شرکت می کنند، بخشی از فعالیت های بین المللی ما را تشکیل می دهد.
۶. در کسب حمایت از کارگران ایران، عرصه اصلی فعالیت ما تشکل های کارگری و مترقی هستند. اتحاد بین المللی هرگونه همکاری با دولت های سرمایه داری را مردود می داند. ما در مواقع لزوم از تشکل های کارگری می خواهیم که دولت ها ی خود را برای عدم همکاری با جمهوری اسلامی زیر فشار قرار دهند. سیاست عمومی اتحاد بین المللی همواره بر عدم همکارى با دولت ها و نهادهایى که توسط دولتها و سرمایه دارى هدایت و تامین مالى می شوند، استوار بوده است. ما این نوع همکاری ها را نه تنها به نفع همبستگى بین المللى کارگری و مبارزه جهت ایجاد تشکلات مستقل کارگرى نمی دانیم، بلکه آنرا گامی جهت مهار جنبش کارگری و در خدمت سرمایه داری ارزیابی می کنیم. از این رو ما مخالف هر نوع همکاری با تشکل های به ظاهر کارگری اما وابسته به دولتهای سرمایه داری که سیاست های ضد کارگری را دنبال می کنند، بوده و هستیم . “مرکز آمریکایی براى همبستگی بین المللى کارگری” (سولیداریتى سنتر) نمونه بارز این گونه تشکل هاست. فعالیت هاى سولیداریتى سنتر، که ٩٠ درصد بودجه آن توسط دولت آمریکا و بنیاد اوقاف ملى براى دمکراسى – که زیر چتر کنگره آمریکا است – تامین میشود، از جمله شامل کمک به کودتای ناموفق ونزوئلا و تلاش برای تضعیف دولت هوگو چاوز، دخالت در هائیتى و نمونه هاى مشابه بوده است٠ افشای این قبیل تشکل ها و مبارزه برای طرد آنان از تشکل ها و مجامع کارگری بخشی از فعالیت های بین المللی ما را تشکیل می دهد .
۷. زنان همانند مردان در تولید ثروت و نعمات بشری در اقصی نقاط جهان سهیم اند، اما سهم آنان از تولید بشری بسیار اندک است. زنان کارگر در همه جا به نسبت های متفاوت در ازای کار یکسان و برابر مزد کمتری دریافت می کنند. علائق و منافع زنان کارگر حتی در تشکل های کارگری در سطح بین المللی بطور شایسته نمایندگی نمی شود. ما منتقد پیگیر هنجارهای مردانه و فرهنگ حاکم مردسالار بر تشکل های کارگری هستیم و برای برابری کامل میان زنان و مردان در عرصه های اقتصادی، سیاسی، حقوقی و اجتماعی مبارزه می کنیم. ما خود را جزیی از جنبش جهانی برای حقوق برابر میان زنان و مردان در تمام شئون زندگی می دانیم.
۸. با اینکه منشور جهانی سازمان ملل متحد و منشور سازمان جهانی کار، استثمار کودکان را ممنوع و تامین زندگی شایسته با استاندارد های رفاهی برای کودکان را وظیفه دولت های عضو می داند، اما میلیون ها کودک در اقصی نقاط جهان در شرایط غیر انسانی به کار گرفته می شوند و مورد استثمار قرار می گیرند. ما دولت ها و کمپانی ها و شرکت هایی را که به استثمار کودکان مشغولند افشا و علیه آنان مبارزه می کنیم. ما خود را جزیی از جنبش جهانی لغو کار کودکان می دانیم.
۹. کارگران مهاجر با وجود داشتن سهم قابل توجه در تولید ثروت در کشوهای مختلف، بخش بی حقوق تر طبقه کارگر را تشکیل می دهند. در بسیاری موارد اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری به دلیل نفوذ نگرش های ناسیونالیستی و تحت فشار سیاست های نژادپرستانه، دفاع از منافع و حقوق کارگران مهاجر را امر خود نمی دانند. در ایران بویژه کارگران مهاجر افغانی تحت شدید ترین بی حقوقی و تبعیض، کار و زندگی می کنند. ما خود را جزیی از جنبش جهانی ضد نژادپرستی می دانیم و از حق کامل و برابر میان همه کارگران صرف نظر از نژاد، ملیت، مذهب، زبان، جنسیت، داشتن ویا نداشتن برگه قانونی سکونت، حمایت می کنیم.
۱۰. اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران سیاست های توسعه طلبانه وجنگ طلبانه سرمایه داری جهانی را شدیدا محکوم می کند و خود را در جبهه جهانی طبقه کارگر، در کنار جنبش ضد سرمایه داری و ۹۹ درصد مردم جهان برای صلح واقعی و پایدار برمبنای آزادی، برابری، عدالت اجتماعی و اقتصادی و محو استثمار می داند. ما مخالف سیاست های تحریم اقتصادی، تهدید نظامی و جنگ علیه ایران هستیم و آن را قویا محکوم می کنیم. در همان حال ما حکومت سرمایه داری جمهوری اسلامی ایران را رژیمی سرکوب گر، ضدکارگر و ضد انسانی می دانیم و از مبارزات آزادی خواهانه و برابری طلبانه کارگران، زحمتکشان و اقشار محروم و ستم دیده علیه این رژیم حمایت می کنیم.
۱۱. ما حمایت خود را از جنبش های اجتماعی مترقی و ضد سرمایه داری در جهان مانند “جنبش اشغال وال استریت ” اعلام می کنیم و به سهم خود برای ایجاد پیوند میان مبارزات کارگران ایران با این جنبش ها و تقویت آنها تلاش می کنیم.
۱۲. در سالهای اخیر، بویژه با گسترش اینترنت و ایجاد تارنماهای بین المللی، مراکز خبری کارگری متعددی از جمله لیبر نوتس، لیبراستارت و لیبر نت که عمدتا توسط شبکه فعالین اتحادیه ای در کشورهای مختلف تغذیه می شوند، بوجود آمده اند. بازتاب سریع و جهانی خبر، کسب حمایت بین المللی در زمان کوتاه و افزایش بی سابقه آشنایی ها و مراودات میان فعالین و تشکلهای کارگری، بخشی از خدمات این مراکز خبری بوده است. ما در فعالیت های بین المللی خود از این امکانات برای بازتاب اخبار کارگری در ایران، جلب حمایت از مبارزات کارگری،- بویژه در موارد اضطراری مانند دستگیریهای فعالین کارگری – و ایجاد و گسترش روابط و همکاری با فعالین و تشکل های مستقل کارگری در دیگر کشورها، استفاده می کنیم. یکی از شروط و معیارهای ما در استفاده از این سایت ها مانند هر رسانه عمومی دیگر، عدم سانسور مواضع و نظرات ما است. ما مواضعی کاملا مستقل از مسئولین و دست اندرکاران این مراکز خبری داریم و در مواردی که مسئولین این مراکز، سیاست های مغایر با منافع جنبش مستقل کارگری اتخاد نمایند با صراحت و شفافیت کامل نظرات انتقادی و افشاگرانه خود را بیان می داریم.
۱۳. شرکت و حضور در مجامع، گردهمایی ها، کنفرانس ها و سمینارهای کارگری در سطح بین المللی یکی از عرصه های فعالیت اتحاد بین المللی است. هدف ما از شرکت در چنین تجمعاتی رساندن صدای اعتراض کارگران ایران به افکار عمومی و بویژه فعالین و تشکلهای کارگری کشورهای دیگر، گزارش از وضعیت کار و زندگی طبقه کارگر ایران، ایجاد رابطه با فعالین و تشکلهای مستقل کارگری، تصویب قطعنامه های حمایتی از جنبش کارگری ایران، مبارزه با نظرات و گرایشات ضد کارگری و تقویت صف مستقل کارگری در سطح جهانی است . شرکت و یا عدم شرکت ما در هر تجمع و گردهمایی معین، با توجه به امکان پیش برد موفقیت آمیز این سیاست اتخاذ می شود.
۱۴. مسئله فلسطین و دفاع از حقوق پایمال شده مردم فلسطین یکی از مسائل کلیدی در صف بندی جنبش جهانی کارگری است. ما ضمن محکوم کردن دولت نژاد پرست و اشغال گر اسرائیل، از حقوق و مبارزات آزادی خواهانه و حق طلبانه مردم فلسطین پشتیبانی می کنیم. ما از فراخوان های تشکل های کارگری و مترقی بین المللی، از جمله “کوساتو” در آفریقای جنوبی، اتحادیه کارگران پست کانادا، اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا-انتاریو، و “آر ام تی” در انگلیس در دفاع از حقوق انسانی کارگران و زحمتکشان فلسطین و کمپین کارگری بایکوت و تحریم اسرائیل که به درخواست تشکلات کارگری و مترقی فلسطین انجام گرفته، حمایت می کنیم. در همان حال ما تشکلات و گروهای اسلامی مانند حماس را ارتجایی می دانیم و مدافع استقلال طبقه کارگر فلسطین از تمامی جریانات بورژوایی و ارتجایی هستیم.
۱۵. از نظر ما حقوق کارگری بخشی تفکیک ناپذیر از حقوق انسانی است. ما با نهاد های مستقل، آزادیخواه و برابری طلب که از حقوق انسانی دفاع و برای آن مبارزه می کنند، در سطح داخلی و بین المللی مراوده و در صورت لزوم با حفظ استقلال، همکاری می نماییم.
۱۶. ما برای رساندن صدای اعتراض کارگران ایران و بازتاب وضعیت کار، زندگی و مبارزات طبقه کارگر از رسانه های عمومی به شرط بازتاب مستقل نظراتمان استفاده می کنیم. در عین حال ما حق تحریم هر رسانه ای را برای خود محفوظ می داریم.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
مصوب ۸ مارس ۲۰۱۲
info@workers-iran.org
http://www.etehadbinalmelali.com
