در دومین بخش گفتگو، آقای ایجادی در مورد خواست اپوزیسیون و آلترناتیو این سؤال را مطرح می کند که : “اپوزیسیون میخواهد چه چیزی را جایگزین جمهوری اسلامی کند ؟”
وی می گوید : همه می دانیم که حکومت اسلامی ایران حکومتی کاملا ضد بشر است و اگر در گذشته روی بخشی از مردم تکیه داشت، بخصوص در چند سال اخیر و با بی آبرویی سران آن، مشخص شد که باید برود.
آن بخش از اپوزیسیون که هنوز می خواهد خود را در چارچوب نظام جمهوری اسلامی توجیه کند به نظر من نادرست است. با در نظر گرفتن تجربه ای که داشته ایم مشخص است که این نظام نمی تواند به عنوان آلترناتیو مطرح شود. یادمان نرود که تمام این سیستم بر میگردد به ولایت تک نفره فقیه و این یعنی آقای خامنه ای و هر تصمیمی از طرف این فرد مستبد اتخاذ می گردد. قبول قانون اساسی، قبول ولایت فقیه است.
خواست اپوزیسیون می تواند مبنی بر سه مورد باشد :
۱ – الگویی که ما برای جامعه می خواهیم بایستی بر سکولاریسم متکی باشد. مذهب امری قلبی است و از نظر اجتماعی موضوعات مطرح شده در قرآن به کار امروز ما نمی خورد. کسانی که [به مذهب] اعتقاد دارند حقشان است ولی این به ما اجازه نمی دهد که تکنولوژی، اقتصاد، پارلمان یا مناسبات بین المللی ایران را بر اساس دین بگذاریم. راه ما باید بر اساس درایت، خرد و عقل گرایی باشد.
۲ – مدلی که ما میخواهیم، بایستی متکی بر دموکراسی باشد. متکی بر حقوق آزاد افراد شهروند.
۳ – حکومتی که میخواهد خودش را از دین جدا کرده و متکی به دموکراسی و احترام به حقوق شهروندان باشد، بایستی کارش را به توسعه پایدار و اکولوژی متکی کند. امروز نمی توان بدون توجه به امر اکولوژی، اقتصاد صحیحی بنیان گذاشت.
و اما چگونه می توان شرایط آلترناتیو را فراهم آورد ؟
البته این سؤال مشکلی است چرا که هر کدام از بخش های این جنبش و جامعه نگاه های گوناگون دارند. با اینکه میدانیم که وجه مشترک همه، مقابله با استبداد است، ولی متاسفانه در عمل پراکندگی بسیار گسترده است.
بایستی ظرفیت تحمل یکدیگر را بیش از پیش افزایش دهیم. اعتماد نکردن [به دیگران] یکی از وجوه اپوزیسیون بوده و هست. اعتماد به معنی توافق نیست، بلکه با وجود اعتقاد به آزادی اندیشه، بایستی این توافق را داشت که علی رقم این گوناگونی فکری، بتوانیم گام عملی مشخصی علیه استبداد حاکم بر جامعه ایران بر داریم.
{youtube width=”640″ height=”380″}FUWiP14-9Sw{/youtube}
