کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
… سازمان ما که خود را مدافع حق شهروندان هر کشور، در تعیین سرنوشت خویش، بر اساس اراده و انتخاب آزادانۀ آنها می داند، بر این باور است که حمایت و پشتیبانی بین المللی از مبارزه مردم ایران، مجوز دخالت در سرنوشت مردم را، به هیچ قدرتی نمی دهد. استقرار دموکراسی به دست خود مردم ایران و با مبارزه و رای و اراده آنان برقرار می شود. هر گونه دخالت خارجی با هر بهانه ای به منظور آلترناتیو سازی از خارج، به استبداد دیگری می انجامد که پیش از آنکه قدرت و تکیه اش به مردم ایران باشد، چشم به فرمان قدرت های خارجی خواهد دوخت.
دوستان گرامی!
در جریان اعتراضات مردم و جنگ در لیبی که به سرنگونی قذافی انجامید، شما، طی اعلامیه ای در تاریخ ۱۴ شهریور ۱۳۹۰ برابر پنجم سپتامبر ۲۰۱۱، مواضع جدیدی را اعلام داشته اید که نه تنها با سیاست ها و نظرات حزب دمکرات کردستان ایران(پیش از انشعاب) بلکه با مواضع تا کنونی خود شما نیز فاصله چشم گیری دارد. در این اعلامیه از کشورهای قدرتمند خارجی تقاضا شده است به کمک مردم کرد بیایند تا کردها را از سلطه حکومت های مستبد آزاد کنند. شما در این اعلامیه گفته اید: ” صدور قطعنامه‌ی ۱۹۷۳ شورای امنیت راه را هموار ساخت تا هواپیماها و هلیکوپترهای نظامی آمریکا و فرانسه و بریتانیا بلافاصله حملات خود را به پایگاههای هوایی و دریایی و محل تجمع نیروهای نظامی لیبی آغاز نمایند.” سپس با درکی خوشبینانه نتیجه گرفته اید که “در نتیجه ی این تصمیم بجای شورای امنیت و اقدام بموقع پیمان ناتو …. جبهه‌ی آز‌ادیخواهان سرگرم تلاش جهت تثبیت حاکمیت جدید در کشور” شده اند. در ادامه همین اعلامیه، حل مساله ملی در کردستان را با جدائی از ایران و برپائی یک کشور مستقل کرد متشکل از چهار کشور ایران، عراق، سوریه و ترکیه مرتبط دانسته و نوشته اید: ” ملت کرد که سرزمینش در پی یک توافقنامه‌ی استعماری و بر خلاف خواست و تمایل خویش ابتدا میان دو امپراتوری ایران و عثمانی و سپس میان چهار کشور ایران و ترکیه و عراق و سوریه تقسیم شده است، از دیر باز در راه کسب حق تعیین سرنوشت خویش مبارزه می‌کند و دراین راستا با ددمنشانه‌ترین شیوه‌های سرکوب و قتل‌عام مواجه شده‌است. ” و در پایان چنین تقاضا کرده اید:” ما ضمن ابراز خوشحالی از پیروزی مبارزه‌ی مردم لیبی و حمایت از قطعنامه‌ی۱۹۷۳ شورای امنیت در رابطه با این کشور، خواستار آنیم که شورای امنیت سازمان ملل متحد با اتکا به همین اصل “مسئولیت حمایت” خطر همکاریهای شوم دولتها و سرکوب از سوی حاکمان را از ملت کرد دور سازند”
حزب دمکرات کردستان ایران با پرچم “دمکراسی برای ایران و خودمختاری برای کردستان” شناخته شده است. رهبر جانباخته آن دکتر عبدالرحمن قاسملو، حل مساله کرد ها را در چارچوب ایران آزاد و دموکراتیک عملی می دانست. تاکنون هم هیچ یک از رهبران حزب در هر دو بخش آن، ادعایی غیر از این نداشته اند. جایگزینی شعار خودمختاری با فدرالیسم هم تغییری بنیادی در این واقعیت نداده است. حزب دموکرات کردستان ایران که شما خود را ادامه دهندگان راه و آرمان آنان می دانید، همواره با اتهاماتی که از جانب حکومت جمهوری اسلامی و برخی جریانات ناسیونالیست افراطی، به این حزب زده می شد، پاسخ های مسئولانه ای داده است. این حزب در گذشته، از تبعیض و ستم و خشونت جمهوری اسلامی و سرکوب بی امان آن، دلیلی برای افتادن به دام شعار «کردستان بزرگ» نساخت.
اما در این اعلامیه پرسش انگیزتر از هر چیز، دعوت برای دخالت نظامی در ایران و سپردن وظایف مبارزاتی مردم و هموطنان کرد در کردستان ایران، به نیروهای نظامی قدرتهای بزرگ جهانی است. یعنی همان قدرت هائی که تاکنون منافع سلطه گرانه خود را آئینه اعمال و رفتار خود می کرده اند. این قدرتها که تا دیروز منافع شان را در دفاع از مستبدان منطقه از جمله بن علی و مبارک و قذافی می دیدند، امروز، در سایه خیزش مردم، وجود آنها را مخل برنامه خود ارزیابی می کنند. در لیبی، همین قدرت های خارجی برای تامین منافع خود، در جریان اجرای همان قطعنامه ۱۹۷۳ شورای امنیت سازمان ملل، از آن عدول کرده به دخالت در تعیین سرنوشت مردم لیبی کشیده شدند و امروز برای قراردادهای نفتی و غیر نفتی با یکدیگر مسابقه گذاشته و هر کدام می کوشند نیروی نزدیک به خود را در این کشور تقویت کنند.
سازمان ما که خود را مدافع حق شهروندان هر کشور، در تعیین سرنوشت خویش، بر اساس اراده و انتخاب آزادانۀ آنها می داند، بر این باور است که حمایت و پشتیبانی بین المللی از مبارزه مردم ایران، مجوز دخالت در سرنوشت مردم را، به هیچ قدرتی نمی دهد. استقرار دموکراسی به دست خود مردم ایران و با مبارزه و رای و اراده آنان برقرار می شود. هر گونه دخالت خارجی با هر بهانه ای به منظور آلترناتیو سازی از خارج، به استبداد دیگری می انجامد که پیش از آنکه قدرت و تکیه اش به مردم ایران باشد، چشم به فرمان قدرت های خارجی خواهد دوخت. ما بر این باوریم که امروز بیش از هر زمان دیگری، حاکمیت ملی با معیار ارادۀ مردم در تعیین مقدرات یک کشور تعریف می شود.
دوستان گرامی!
ما، حزب دمکرات کردستان را متحد خود در مبارزه برای ایجاد ایرانی آزاد و دمکراتیک برای همه ایرانیان، با هر ملیت و مرامی می دانیم. ایرانی که در آن از تبعیض ملی اثری باقی نماند. ایرانی که اداره امور مناطق محتلف، به منتحبان محلی از جمله در شکل فدراتیو سپرده شود و اختیارات دولت مرکزی محدود به اموری گردد که مربوط به کل کشور است. از زبان فارسی به عنوان زبان مشترک مردم ایران استفاده شود و آموزش زبان مادری در مناطق ملی، با توجه به اکثریت جمعیت هر منطقه صورت گیرد. چنین آینده ای تنها از طریق اتحاد و همکاری نیروهای سیاسی و پیشرفت مبارزات دمکراتیک و آزادیخواهانه امکانپذیر است. بر همین اساس هم در پیام به کنگره شما نوشتیم:
” انتظاری که از کنگره شما دوستان گرامی وجود دارد گام برداشتن در جهت اتحاد عمل در صفوف جریانات مدافع دموکراسی در یک ائتلاف بزرگ برای استقرار دموکراسی است. لازمه چنین هدفی توافق حول منشوری است که بر جدائی دین از دولت، تامین آزادی های سیاسی و فردی و اجتماعی، تامین حقوق برابر شهروندان کشور، تامین برابری زنان با مردان و رفع تبعیض ملی و تامین حقوق ملیت ها و … را مورد تاکید قرار دهد. ما تردیدی نداریم که بدون اتحاد نیروهای چپ و دموکرات حول چنین منشوری و بدون حضور و مشارکت فعال و متحدانه این نیروها، جنبش آزادیخواهانه مردم به نتیجه مطلوب دست نخواهد یافت.”
امروز با ناباوری در اعلامیه شما می بینیم که به جای گام برداشتن در این راستا و مشارکت در این پروژه، چشم به راه قدرت های خارجی برای نجات مردم کرد در کردستان ایران، نشسته اید. چنین نگاهی به تحولات در ایران، با پروژه نیروهای سیاسی آزادیخواه و دموکراتیک کشور ما، از جمله با پروژه شما دوستان، خوانائی ندارد. ما به دلیل آشنائی دیرینه با رهبران و کادرهای حرب دموکرات کردستان، اطمینان داریم که این حزب می تواند همچون بنیانگذارانش، بر سنت مبارزاتی خود، یعنی بر استقلال و آزادی در ایران پای بفشرد. حقوق ملیت های ایرانی و رفع تبعیض، ستم و نابرابری، تنها با مبارزه متحدانه زنان و مردان، اقشار مختلف مردم و ملیتها و اقوام ایرانی دست یافتنی است.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران امیدوار است که هیئت سیاسی و رهبری حزب دموکرات کردستان، نسبت به مواضع منعکس شده در این اعلامیه رفع ابهام نماید. انتظار دارد این حزب، ادامه دهنده راه دکتر قاسملو و شرفکندی و کادرهای مبارز جانباخته اش، باشد. آرزو می کند حزب شما، در راه هزاران مبارز دلیری که برای آزادی از جان خود پرچمی برای رهایی ساختند، گام بردارد و همانگونه که بانیان این حزب، از پرچمداران مبارزه در راه استقرار دموکراسی در ایران بوده اند، شما نیز هم چنان، در همین جهت حرکت کرده، ادامه دهنده راه آن ها و تقویت کننده مبارزات دمکراتیک مردم ایران از هر ملیت و مرامی باشید. ما در این راستا، همراه شما هستیم و دست همه دوستداران، اعضا، کادرها و رهبری “حزب دموکرات کردستان” را بگرمی می فشاریم.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
ششم مهر ۱۳۹۰ برابر ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۱
